Ο ποιητής Χέμινγουεϊ

Πόσο μπορεί να κοστίζει ένα βιβλίο του Χέμινγουεϊ;
Το «Στην εποχή μας», που μόλις εκδόθηκε από τον Καστανιώτη, κοστίζει 13 ευρώ. Και όμως το ίδιο μυθιστόρημα δημοπρατήθηκε πρόσφατα στο Λονδίνο προς 75.000 δολάρια. Οχι διότι πρόκειται για αντίτυπο από την πρώτη έκδοση του βιβλίου που βγήκε στην Αμερική το 1925, αλλά γιατί σ' αυτό ο συγγραφέας εμφανίζεται και ως ποιητής.
Πράγματι ο Χέμινγουεϊ στις λευκές σελίδες του βιβλίου είχε γράψει δύο ολιγόστιχα ποιήματα, τόσο βλάσφημα και ειρωνικά που δύσκολα θα έβρισκαν εκδότη στον καιρό τους.
Ο συγγραφέας είχε χαρίσει το συγκεκριμένο αντίτυπο στον φίλο του Τζακ Κόουλς, ώσπου με το πέρασμα του χρόνου αυτό βρέθηκε στην κατοχή του Μαρκ Χάιμ, παλαιοβιβλιοπώλη που ζει και εργάζεται στην Καλιφόρνια. Ο Χάιμ έβγαλε το βιβλίο σε πλειστηριασμό στην έκθεση «Ολύμπια» στο Λονδίνο, χωρίς τελικά να καταφέρει να το πουλήσει.
Είναι ο ίδιος που λέει «μπορεί να μη συγκρίνεται με τον Ελιοτ, αλλά η γραφή του Χέμινγουεϊ είναι αναγνωρίσιμη ακόμα και μέσα από αυτούς τους λίγους στίχους. Με το πρώτο ποίημα ειρωνεύεται τη «Χαμένη γενιά», όπως είχε ονομάσει η Γερτρούδη Στάιν την ομάδα των αμερικανών συγγραφέων και των καλλιτεχνών που ζούσαν στο Παρίσι στη δεκαετία του '20.
Ο Σκοτ Φιτζέραλντ, ο Εζρα Πάουντ και ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ τα έπιναν τότε στα καφέ του Μονπαρνάς. Το ποίημα ονομάζεται «Η εποχή αξίωνε». Κατά τον «ποιητή» η εποχή αξίωνε τραγούδι μέχρι βραχνιάσματος, μεθύσι μέχρις αναισθησίας και έρωτα μέχρις ακολασίας. Για να καταλήξει το ποίημα με τον στίχο: «Και στο τέλος οι καιροί μας έλαβαν όλα τα σκατά που άξιζαν».
Το δεύτερο ποίημα αφορά τον σαρκικό έρωτα κι επειδή ο συγγραφέας είχε χαρίσει το βιβλίο στον φίλο του ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, είχε προσθέσει στην αφιέρωση και τη φράση: «Δίχως κανένα ερωτικό υπονοούμενο».
Εδώ περιγράφονται καλόγεροι που αυνανίζονται, κεραμιδόγατοι που κάνουν έρωτα, κορίτσια που δαγκώνουν ενώ ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ δεν «μπορεί να κάνει τίποτα, ούτε και θέλει όμως, για να βάλει τα πράγματα σε τάξη».
Επισημαίνει ο Χάιμ, πως, όταν ο Χέμινγουεϊ έγραψε τα δύο ποιήματα, ένιωθε πως θα γινόταν διάσημος, ήταν χαρούμενος και ενθουσιώδης. «Οι μέρες της φτώχειας και της δυστυχίας βρίσκονταν πίσω του και η άλλη δυστυχία που θα έφερνε ο χρόνος θα ερχόταν πάρα πολύ αργότερα...»

Χ. ΣΙΑΦΚΟΣ