31/3/08

Αννα Αχμάτοβα / Η θυελλώδης ζωή μιας μεγάλης ποιήτριας

image Η βιογραφία της Αννας Αχμάτοβα κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Μελάνι.

Η θυελλώδης προσωπική ζωή της μεγάλης ρωσίδας ποιήτριας Αννας Αχμάτοβα, οι απογοητεύσεις, οι διωγμοί, αλλά και το ποιητικό της ταλέντο, αποτυπώνονται σ' αυτή τη βιογραφία του Βόλφγκανγκ  Χέσνερ.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Αννα Αντρέγεβνα Γκορένκο. Γεννήθηκε το 1889 και πέρασε το μεγαλύτερο κομμάτι της παιδικής της ηλικίας στην Αγία Πετρούπολη και τη γύρω περιοχή. Όταν άρχισε να γράφει ποίηση ο πατέρας της την ανάγκασε να υιοθετήσει ένα ψευδώνυμο, για να μη χαλάσει το καλό όνομα της οικογένειάς της ως «παρακμιακή ποιήτρια». Η Αννα διάλεξε το επώνυμο Αχμάτοβα, που ανήκε σε μία προγιαγιά της από τη φυλή των Τατάρων, απόγονη του θρυλικού Τζένγκις Χαν. Το όνομα ακουγόταν ρομαντικό και μυστήριο, γεμάτο αυτοπεποίθηση, υπογραμμίζοντας μια αίσθηση πεπρωμένου που είχε νιώσει η Αννα από πολύ νωρίς και που ποτέ δεν την εγκατέλειψε. Η Αννα Αχμάτοβα χαρακτηρίστηκε από το σοβιετικό καθεστώς «αγία και πόρνη». Μία ασκητική φιγούρα που κατάφερε να μετουσιώσει το προσωπικό της δράμα σε συλλογική εμπειρία και να εκφράσει μέσα από τα ποιήματά της τον πόνο ενός ολόκληρου λαού, που την ανακήρυξε αγία μαθαίνοντας απέξω τους στίχους της και απαγγέλλοντάς τους κρυφά, μακριά από τα αυτιά του Στάλιν. 
Συγχρόνως όμως ήταν μια γυναίκα που εξέπεμπε τεράστια γοητεία και έκανε τους  άντρες να τρέχουν πίσω της μαγεμένοι. Αλλά αυτή η όμορφη και υπεροπτική γυναίκα, αντί να εκμεταλλεύεται τους θαυμαστές της, κατέληγε σχεδόν πάντα παρατημένη και απογοητευμένη. Οι δυστυχισμένοι γάμοι και οι καταστροφικές σχέσεις συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος σχεδόν της ζωής της.
Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει επίσης πολλά ποιήματά της, σχόλια και εξηγήσεις, προσφέροντας έτσι μια σε βάθος γνωριμία με την ποιήτρια και το έργο της.

[Πηγή]

28/3/08

Θεατράκι "χαρτογλυπτική", για μικρούς και μεγάλους


Στις 23/2/2008 η Παιδική Ομάδα Ανάγνωσης είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει και να συμμετάσχει, στο χώρο της Βιβλιοθήκης, σε μια πρωτότυπη δημιουργία υπό τις οδηγίες του καλλιτέχνη Σταύρου Κοβού: κατασκευή ενός μικρού αμφιθεάτρου με τη μέθοδο της "χαρτογλυπτικής".


 theatraki1

Το θεατράκι είναι μια απλή δημιουργική κατασκευή, που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά αλλά και ενήλικες, την οποία μπορούν να συναρμολογήσουν με σχετική ευκολία, χρησιμοποιώντας τις οδηγίες χρήσεως που την συνοδεύουν, χωρίς να χρησιμοποιήσουν ψαλίδι ή κόλλες.

theatraki2

Με τη λιττή σχεδίαση και τις «επιγραμματικά» επιλεγμένες πληροφορίες, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να ζήσουν τη χαρά της δημιουργίας και να έρθουν σε επαφή με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

24/3/08

Η γιορτή του Παιδικού Βιβλίου από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου

image Για τον εορτασμό της Παγκόσμιας ημέρας Παιδικού Βιβλίου στις 2 Απριλίου, γενέθλια ημέρα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου θα οργανώσει ένα απολαυστικό τετραήμερο για μικρούς βιβλιοφάγους, στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΜΕΤΡΟ στην πλατεία Συντάγματος. Έτσι, λοιπόν, στις 31 Μαρτίου έως και τις 3 Απριλίου 2008, γονείς και λιλιπούτειοι αναγνώστες προσκαλούνται σ' ένα μαγικό ταξίδι στις πολύχρωμες σελίδες χιλιάδων βιβλίων, στην 5η Θεματική Έκθεση Παιδικού Βιβλίου, απολαμβάνοντας τη σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή.

Συντάκτης: Βιβή Παπαστεφάνου

[Πηγή]

23/3/08

Η σαγήνη των βιβλίων

Ο ακόλουθος διάλογος μεταξύ του Ιταλού συγγραφέα Κλάουντιο Μάγκρις και του Αργεντινού συγγραφέα Αλμπέρτο Μανγκουέλ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Corriere della Sera» στις 2 Δεκεμβρίου 2007.


ΜΑΓΚΡΙΣ: Αλλοι μπορεί να δοξάζονται για τα βιβλία που έχουν γράψει. Η δική μου δόξα, είπε ο Μπόρχες, είναι τα βιβλία που έχω διαβάσει. Οχι μόνον επειδή τα μεγάλα βιβλία τα γράφουν οι άλλοι, αλλά ίσως κι επειδή ούτε και η βαθύτερη χαρά για μια δημιουργία που βγαίνει από τα χέρια μας δεν συγκρίνεται με την ευχάριστη και καλόδεχτη έκπληξη να ανακαλύπτουμε ότι κάποιος άλλος (ή, καλύτερα, κάποιο βιβλίο ενός άλλου, ο συγγραφέας δεν μετράει πολύ, είναι πάντα σαν να είναι άγνωστος) κατανόησε, διατύπωσε και εξέφρασε την καρδιά μας, τις σκέψεις μας, την αίσθηση που έχουμε για τη ζωή και δημιούργησε έναν δικό μας κόσμο, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν για μας θολός και αβέβαιος.


Δεν πιστεύω ότι αν είχα γράψει τον χορό της Νατάσας στο «Πόλεμος και ειρήνη» θα ήμουν πιο ευτυχής -εκτός από τη ματαιοδοξία των εγκωμίων ή τα αγάλματα στις πλατείες- ούτε και πιο περήφανος απ' όσο ήμουν τη μέρα που το διάβασα.


Τα βιβλία, γράφει ο Αλμπέρτο Μανγκουέλ στο βιβλίο του «Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής του Αγίου Αυγουστίνου», μας βοηθούν να κατανοήσουμε τη ζωή, ένα αγαπημένο βλέμμα ή το φως που τυλίγει ένα δέντρο. Στο βιβλίο του «Το ημερολόγιο ενός αναγνώστη», ο Μανγκουέλ προσθέτει ότι τα βιβλία φωτίζουν ξαφνικά το παρελθόν και την καθημερινότητα. Γεννημένος και ριζωμένος στο Μπουένος Αϊρες και έχοντας ταυτόχρονα σπίτι του τον κόσμο όπως και τις βιβλιοθήκες που τον περιβάλλουν και περιέχονται στο έργο του, δοκιμιογράφος και πεζογράφος, ο Μανγκουέλ είναι ένας ιδιοφυής συγγραφέας που κατόρθωσε να μετατρέψει την ανάγνωση σε γραφή, σε ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα με τα βιβλία, που γίνεται περιπέτεια μέσα στη ζωή. Στο βιβλίο του «Ομηρος. Ιλιάδα και Οδύσσεια. Μια βιογραφία» διαβάζοντας και σχολιάζοντας τον Ομηρο γράφει μια βιογραφία η οποία περισσότερο από βιογραφία του ποιητή είναι βιογραφία του δυτικού φαντασιακού. Το βιβλίο του «Νυχτερινή βιβλιοθήκη» θέλει να είναι ένας χάρτης αυτού του οχυρού του πνεύματος και της τρέλας, που εξετάζεται από όλες του τις μεριές και σε όλες του τις επιπτώσεις, στην πολυεδρική του ποικιλία που το κάνει να είναι τόσα πράγματα: τάξη αλλά και μύθος, εξουσία και εργαστήρι, νησί και σύμπαν, μνήμη και λήθη, σπίτι και δάσος, ταυτότητα και μεταμόρφωση. Είναι ένα βιβλίο εξαιρετικό για την εμπειρία της βιβλιοθήκης, στο οποίο όποιος ασχολείται με τα βιβλία βρίσκει ένα μέρος του εαυτού του. Εμένα μου άρεσε που ο Μανγκουέλ επιμένει ακόμα περισσότερο στα μεθοδικά παραληρήματα με τα οποία προσπαθούμε να βάλουμε τάξη, με υποχρεωτικές μετακινήσεις ραφιών, σε μια βιβλιοθήκη που μεγαλώνει στο σπίτι μας και εξαπλώνεται αδιάκοπα σαν χάρτινη βροχή.


Τα βιβλία λένε τη ζωή -ρωτάω τον Μανγκουέλ-, αλλά ίσως μαρτυρούν και την ανεπάρκειά τους σε σχέση με τη ζωή, όπως σε εκείνη τη δυνατή σελίδα σας, στην οποία μας βοηθάτε να αντιληφθούμε ότι καμία λογοτεχνία δεν βρίσκεται στο ύψος της πρώτης ερωτικής εμπειρίας. Δεν υπάρχει ο κίνδυνος το βιβλίο να αποστεώνει ή να παραποιεί την ύπαρξη; Εχει γραφτεί ότι «Η σάρκα είναι θλιμμένη και έχω διαβάσει όλα τα βιβλία» και αυτά τα βιβλία φαίνται να κάνουν ακόμα πιο βαριά τη θλίψη. Οι μεγάλοι θεμελιωτές της οικουμενικότητας, από τον Σωκράτη ώς τον Βόυδα και τον Ιησού, δεν θέλησαν να γράψουν, φοβούμενοι ότι θα μουμιοποιήσουν τη ζωντανή πραγματικότητα του λόγου.


ΜΑΝΓΚΟΥΕΛ: Εσείς δεν το γνωρίζετε, αλλά ο διάλογός μου μαζί σας άρχισε πριν από κάμποσα χρόνια, με την ανάγνωση του «Δούναβη», και είμαι ευτυχής που τον συνεχίζουμε τώρα. Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι ο Ιησούς, ο Βούδας και ο Σωκράτης γνώριζαν ότι κάποιος άλλος θα έγραφε γι' αυτούς. Ισως δεν φοβούνταν ότι θα μουμιοποιήσουν, όπως λέτε, τη ζωντανή πραγματικότητα του λόγου, αλλά μάλλον είναι σαν να είχαν διαβάσει πριν την ώρα του τον Μαλαρμέ και να πίστευαν ότι όλα τα λόγια, εφόσον ήταν σημαντικά, έπρεπε να γίνουν βιβλία, καθώς «στο βάθος ο κόσμος υπάρχει για να καταλήξει σε ένα ωραίο βιβλίο». Αυτό θα δικαιολογούσε τη δική μας διαίσθηση ότι οι βιβλιοθήκες είναι η ενσάρκωση του κόσμου μέσα από λόγια.


ΜΑΓΚΡΙΣ: Η βιβλιοθήκη είναι ζωή, ελευθερία. Μας βοηθάει να αντιστεκόμαστε σε τυραννίες και κομφορμισμούς. Αλλά ως ολικό, από καθέδρας πρόγραμμα της γνώσης, που περιέχει τα πάντα, είναι και ανησυχητική. Το σχέδιο της ιδεώδους βιβλιοθήκης του Μπουλέ (1785), που αναπαράγεται στο βιβλίο του, διέπεται από την αδημονία ενός φαλανστηρίου, ενός κοσμικού ναού στον οποίο υπάρχουν τα πάντα και δεν απομένει καμία ρωγμή, κάποιο κενό, μια διαφυγή.
ΜΑΝΓΚΟΥΕΛ: Συμφωνώ. Το γεγονός ότι όλα τα λόγια του κόσμου είναι ή μπορεί να είναι κάτω από μία και μοναδική στέγη δεν σημαίνει ότι οι αναγνώστες τους ξέρουν να τα χρησιμοποιούν με τον σωστό τρόπο. Μια συσσώρευση γνώσεων δεν είναι γνώση και γνωρίζουμε ότι, παρ' όλες τις δικές μας ελπιδοφόρες μεταφορές, ένα βιβλίο δεν είναι τίποτε άλλο από έναν σωρό χαρτιού σημαδεμένου με μελάνι και γίνεται ζωντανό μόνον όταν ο δημιουργός του το μετατρέπει σε κάτι υπαρκτό, ενεργό, αλλά και σε αυτή την περίπτωση δεν εγγυάται τίποτα. Είναι σχεδόν κοινός τόπος το να μιλάμε για όλους αυτούς τους τυράννους, τους βασανιστές, τους εγκληματίες που υπήρξαν και μεγάλοι αναγνώστες. Στη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή, υπήρχε ένας στρατηγός ο οποίος, όταν ένας θαρραλέος δημοσιογράφος του είπε ότι κάποια μέρα θα δικαζόταν για τα τρομερά πράγματα που είχε κάνει, απάντησε απαγγέλλοντας από μνήμης τους τελευταίους στίχους του «Σιρανό ντε Μπερζεράκ» και υπερηφανευόμενος ότι «φέρω μαζί μου άψογο, ακηλίδωτο, στο Θεό/ το πήληκιό μου!» . Και όσο σκέφτομαι ότι ο «Σιρανό» ήταν μία από τις πρώτες αγαπημένες εφηβικές μου αναγνώσεις!


ΜΑΓΚΡΙΣ: Μήπως υπάρχει μερικές φορές ο κίνδυνος ένα βιβλίο, αντί να είναι ένας κόσμος ή ένας ωκεανός στον οποίο βουτάμε για περιπετειώδεις ανακαλύψεις (όπως βουτούσα εγώ στον Γάγγη των «Μυστηρίων της μαύρης ζούγκλας» του Σάλγκαρι, που ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα), να γίνει ένα προστατευτικό κέλυφος, ένα οδόφραγμα που τοποθετούμε ανάμεσα σε μας και στη ζωή; «Ενα βιβλίο -έλεγε ο Βαλερί- βοηθάει να μη σκεφτόμαστε». Μας απομακρύνει από αυτό που θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και που μας αγχώνει και όταν παίρνουμε το βιβλίο στα χέρια μας, αυτό γίνεται σαν ένα ξόρκι, όπως όταν το παίρνουμε ακόμα και στο γραφείο, ανίκανοι να βρεθούμε μόνοι μας με τους εαυτούς μας, έστω και για λίγα λεπτά.


ΜΑΝΓΚΟΥΕΛ: Το ξέρω. Είμαστε σαν τον Θερβάντες, ο οποίος έλεγε ότι διαβάζει ακόμα και τα σχισμένα χαρτιά που έβρισκε στον δρόμο. Δεν είμαι όμως βέβαιος ότι ο Βαλερί έχει δίκιο. Ακόμα και όταν μεταφερόμαστε από το ρεύμα των λέξεων, ακόμα και όταν αφηνόμαστε να μας παρασύρει το κείμενο, χωρίς να στεκόμαστε και να αναρωτιόμαστε πού πηγαίνουμε, η ανάγνωση αυτή καθεαυτήν, νομίζω, υποκινεί υποχρεωτικά τη σκέψη. Ισως όπως ένα κρυφό υποθαλάσσιο ρεύμα, όπως στα όνειρα. Γιατί τα λόγια καλούν, προκαλούν λόγια. Αυτό είναι που θα ήθελα να το αποκαλέσω «το να σκέφττεσαι με τσιτάτα», μια ιδιαίτερη μορφή σκέψης που γεννιέται από την ανάγνωση. Φυσικά η μεγάλη πλειονότητα της ανθρωπότητας δεν διαβάζει βιβλία.


ΜΑΓΚΡΙΣ: Οι βιβλιοθηκάριοι του Μούζιλ, που εσείς αναφέρετε, δεν διαβάζουν. Σήμερα αυτοί που διαβάζουν αληθινά είναι οι μη επαγγελματίες ανώνυμοι αναγνώστες, που δεν έχουν καμία υποχρέωση να διαβάζουν. Οι εξ επαγγέλματος αναγνώστες -κριτικοί, βιβλιοκριτικοί, εκδότες, καθηγητές, παρουσιαστές πολιτιστικών τηλεοπτικών εκπομπών-, που οφείλουν να ξέρουν να λένε κάτι για εκατοντάδες βιβλία, μπορούν μόνο να ξεφυλλίζουν κάμποσες σελίδες και το εξώφυλλο, χωρίς να διαβάζουν καμία. «Οποιος δεν διαβάζει έχει μιαν ανορεξική ψυχή» -έγραψε ο Μίρο Σιλβέρα στο απολαυστικό βιβλίο του «Βιβλιοθεραπεία»-, ασφυκτιά από έλλειψη πνευματικού οξυγόνου. Σε ένα ανάλογο αποτέλεσμα καταλήγουμε από μια βουλιμία για πάρα πολλά βιβλία, που μας ζαλίζει.


ΜΑΝΓΚΟΥΕΛ: Είμαστε άπληστοι για λόγια. Οπως ο Θερβάντες, οι περισσότεροι αναγνώστες τείνουν να διαβάζουν το κάθε τι, αναγνώσματα κάθε είδους. Και στις κοινωνίες μας, που είναι κοινωνίες της ευκολίας και της ταχύτητας, αυτή η τάση έγινε νοσηρή. Κάθε πράγμα μας περιβάλλει με κενούς θορύβους και με στείρες εικόνες, έτσι ώστε γίνεται αδύνατο να βρούμε τη σιωπή για να σκεφτούμε ή ακόμα και για να συζητήσουμε στα καφενεία και στα εστιατόρια, με τη μουσική να ακούγεται δυνατά και την τηλεόραση πάντοτε ανοιχτή. Ισως όμως αυτή η «βουλιμία», όπως εσείς την αποκαλείτε, να μη γεννιέται μόνον από την ανάγκη να αισθανθούμε λιγότερο μόνοι με τη μοναδική ηχώ των σκέψεών μας. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε αισιόδοξοι. Ισως να έχουμε όλοι κάτι από την πίστη εκείνων των μουσουλμανικών αδελφοτήτων του Καΐρου, που δεν κατέστρεφαν ποτέ ένα κομμάτι γραμμένου χαρτιού, επειδή μπορεί να περιείχε μυστικά το όνομα του Θεού. Ισως να πιστεύουμε ασυνείδητα ότι στο επόμενο κομμάτι χαρτιού θα μας αποκαλυφθεί κάτι που θα μας φωτίσει ή θα μας σώσει. Αυτή η είναι η κρυφή μου ελπίδα.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗΣ

[Πηγή]

21/3/08

Πέθανε ο μεγάλος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Αρθουρ Κλαρκ

Ο ΒΡΕΤΑΝΟΣ Αρθουρ Κλαρκ, ένας από τους πλέον αναγνωρισμένους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, πέθανε προχθές σε ηλικία 90 ετών, ανακοίνωσε ο βοηθός του Ρόαν ντε Σίλβα. Ο δημιουργός της ταινίας «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος», υπέκυψε τα ξημερώματα στην αναπνευστική ανεπάρκεια από την οποία έπασχε το τελευταίο διάστημα.

Ο δημιουργός του διάσημου 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος υπέκυψε τα ξημερώματα στην αναπνευστική ανεπάρκεια από την οποία έπασχε το τελευταίο διάστημα, δήλωσε ο βοηθός του Ρόαν Ντε Σίλβα.

Ο Κλαρκ είχε γράψει πάνω από 100 βιβλία, όπως Γαιόφως, Οι Επικυρίαρχοι, Ραντεβού με τον Ράμα, Η Αυτοκρατορία της Γης, Πηγές του Παραδείσου και 3001: Η Τελική Οδύσσεια.

Το 1998 ο συγγραφέας εμφάνισε το σύνδρομο που εκδηλώνεται σε ορισμένους επιζώντες της πολιομυελίτιδας, δεκαετίες μετά την εμφάνιση της νόσου, και καθηλώθηκε σε αναπηρική πολυθρόνα. Το Σεπτέμβριο του 2007 δήλωσε ότι δεν θα εγκατέλειπε ποτέ ξανά το σπίτι του στο Κολόμπο της Σρι Λάνκα.

Ο Αρθουρ Κλαρκ γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1917 στο Μάινχεντ του Σόμερσετ. Από μικρή ηλικία εκδήλωσε ενδιαφέρον για την αστρονομία και την επιστημονική φαντασία.

Αν και δεν είχε τα χρήματα για να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο, στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου υπηρέτησε στη Βασιλική Αεροπορία ως ειδικός στα ραντάρ και συμμετείχε στην ανάπτυξη του συστήματος προειδοποίησης που επέτρεψε στη RAF να κερδίσει τη Μάχη της Βρετανίας.

Μετά τον πόλεμο πήρε πτυχίο Μαθηματικών και Φυσικής από το King's College του Λονδίνου.

Μετά τον πόλεμο υπήρξε επίσης διευθυντής της Βρετανικής Διαπλανητικής Εταιρείας και ήταν ο πρώτος στον κόσμο που πρότεινε την ιδέα χρήσης δορυφόρων σε γεωστατική τροχιά ως αναμεταδοτών στις τηλεπικοινωνίες.

Τα πρώτα του σημαντικά διηγήματα, Loophole και Rescue Party, δημοσιεύτηκαν το 1946 στο περιοδικό Astounding Science Fiction.

To 1953 o Κλαρκ γνώρισε και παντρεύτηκε την 22χρονη τότε Μέριλιν Μέιφιλντ, η οποία είχε ήδη έναν γιο από τον πρώτο της γάμο. Χώρισαν σε διάστημα έξι μηνών, αν και το διαζύγιο δεν επισημοποιήθηκε μέχρι το 1961, πέντε χρόνια μετά τη μετανάστευσή του στη Σρι Λάνκα.

Στις αρχές του 1998, λίγο πριν ο πρίγκιπας Κάρολος τον στέψει ιππότη στη διάρκεια επίσκεψής του στη Σρι Λάνκα, η βρετανική σκανδαλοθηρική εφημερίδα Sunday Mirror τον κατηγόρησε για παιδοφιλία. Ο ίδιος διέψευσε κατηγορηματικά το δημοσίευμα και αργότερα το ίδιο έτος κρίθηκε αθώος από τις Αρχές της Σρι Λάνκα. Η εφημερίδα απέσυρε τους ισχυρισμούς της και ο Αρθουρ Κλαρκ στέφθηκε ιππότης το 2000.

Με ευκαιρία τα 90ά του γενέθλια το Δεκέμβριο του 2007, ο Κλαρκ βιντεοσκόπησε ένα μήνυμα με το οποίο έλεγε «αντίο» σε φίλους και αναγνώστες.

[Πηγή]

Βιβλία του Άρθουρ Κλαρκ που μπορείτε να βρείτε στη βιβλιοθήκη Λιβαδειάς:

  • Οι επικυρίαρχοι : Το τέλος της παιδικής ηλικίας
  • 2001 Οδύσσεια διαστήματος
  • 20 Ιουλίου 2019 : Η ζωή στον 21ο Αιώνα
  • Ο άνθρωπος και το διάστημα
  • Προέκταση στο Μέλλον : Μιά έρευνα μέσα στα όρια του πιθανού
  • Νησιά στον ουρανό
  • Τιτανικός

«Η τελευταία παραγγελία» της Ν. Τζώρτζογλου

Συνεχίζει τις δραστηριότητές της η παιδική ομάδα ανάγνωσης με τη Ν. Τζώρτζογλου

Το διήγημα « Η τελευταία παραγγελία» από τη συλλογή «Περπατώντας στους αιώνες», διάβασε η ομάδα το Σάββατο 15 Μαρτίου και ταψίδεψε στα μινωϊκά χρόνια παρέα με τον αγγειοπλάστη Μελάνιο, ζώντας μαζί του τις χαρές και τις αγωνίες του.

Ο ΜΕΛΑΝΙΟΣ ΑΝΑΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΥΦΑΝΤΟ, διάλεξε ένα κομμάτι πηλό και το απίθωσε πάνω στο αξόνι. Με το γυμνό λασπωμένο πόδι του βάλθηκε να γυρίζει τον ξύλινο τροχό αργά, ακουμπώντας τη χούφτα πάνω στο βρεγμένο βόλο, να του δώσει σχήμα. Κούνησε επιδοκιμαστικά το κεφάλι. Ναι, η υγρασία ήταν η σωστή. Το νοτισμένο πανί δεν άφηνε τους βόλους της αργίλου, τους αραδιασμένους στο μεγάλο πανέρι, να ξεραθούν.

Τώρα το πόδι του δούλευε με περισσή γρηγοράδα, την ώρα που με το μεγάλο δάχτυλο τρύπησε την κορυφή της ζύμης και τη γούφωσε. Τα πλευρά.....

14/3/08

Η 1η Ομάδα Ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

image

Σας προσκαλούμε στην εκδήλωση μας - αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

"...Ας μιλήσουμε για ποίηση..."

Την εκδήλωση διοργανώνουν η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λεβαδείας και το 2ο Λύκειο Λιβαδειάς, ενώ την επιμέλεια έχουν τα μέλη της Ομάδας μας.

Σας περιμένουμε την Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008 στις 8 μ.μ.,

στην αίθουσα της Εστίας Μητέρας στη Λιβαδειά.

Συμμετέχει η Δημοτική Χορωδία Λιβαδειάς.

--------------------------------------------------------------------

biblafisa2

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ

Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
Κοσκίνησα μεσ την καρδιά μου την έρημο - ήξερα
πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες
του ήλιου το φως.Ενώ, τώρα,κοιτάζοντας
μες από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα-πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα,γίνονται διάφανα-
τώρα
μπορώ
ν' αρθρώσω την τάξη του σ' ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω
σ' ευθείες το φως.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

To EKEBI γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2008 φέτος αφιερωμένη στην πολιτική ποίηση

Με ένα αφιέρωμα στην ελληνική πολιτική ποίηση έχει επιλέξει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) να γιορτάσει φέτος την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου) οργανώνοντας εκδηλώσεις και δράσεις που προβάλουν την ελληνική ποίηση και τους δημιουργούς της.

Η ενασχόληση άλλωστε της ποίησης με την πολιτική υπήρξε σχεδόν πάντοτε συνεχής, ποικιλόμορφη και εκτεταμένη. Από τον Σολωμό και τον Κάλβο ως τον Παλαμά και τον Σικελιανό, από τον Καβάφη και τον Βάρναλη ως τον Σεφέρη και τον Ρίτσο, από τον Αναγνωστάκη και τον Πατρίκιο ως τους ποιητές των νεώτερων γενεών, το πολιτικό στοιχείο, στις διάφορες διατυπώσεις του, αποτελεί ένα σταθερό συστατικό της ποιητικής μας ανθρωπολογίας.

  • Έτσι, στην καθιερωμένη πλέον συνεργασία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου με το Μέγαρο Μουσικής και το πρόγραμμα Megaron Plus, θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008, ώρα: 20:30, στην αίθουσα BANQUET του Μέγαρου, μια μουσική παράσταση πολιτικής ποίησης με τη Μαρία Φαραντούρη και τον Ζαχαρία Καρούνη να τραγουδούν αγαπημένες μελωδίες, σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαϊδη.
  • Και βέβαια θα επαναληφθεί η μεγάλη καμπάνια ποίησης στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (μετρό, στάσεις λεωφορείων, τραμ κ.ά.) πλημμυρίζοντας και φέτος την πόλη με στίχους που θα μας συντροφεύουν από 19 Μαρτίου έως 22 Απριλίου στις καθημερινές μας μετακινήσεις.
  • Επίσης, θα κυκλοφορήσει από τον Απρίλιο μια σειρά από 12 τηλεκάρτες αφιερωμένες στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Κάθε μήνα για ένα χρόνο το ΕΚΕΒΙ σε συνεργασία με τον ΟΤΕ θα κυκλοφορεί μια νέα τηλεκάρτα με στίχους πολιτικής ποίησης.

Αναλυτική περιγραφή των εκδηλώσεων

Εκπροσωπώντας την Ελλάδα στην έκθεση βιβλίου στη Λειψία και στο Παρίσι

της Όλγας Σελλα

Η Ελλάδα εκπροσωπείται τόσο στην Εκθεση της Λειψίας, όσο και στο Salon du Livre που αρχίζει σήμερα στο Παρίσι.

Λειψία: Με τη συμβολή και την παρουσία του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (παράρτημα Βερολίνου) και με ένα ανανεωμένο περίπτερο, το ελληνικό βιβλίο εκπροσωπεί η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών (ΠΟΕΒ), υπό την αιγίδα και την πλήρη οικονομική κάλυψη της Διεύθυνσης Γραμμάτων του υπουργείου Πολιτισμού. Ο συγγραφέας Νίκος Δαββέτας μετέχει στην εκδήλωση «Μικρές χώρες, μεγάλες λογοτεχνίες», ενώ έχει εκδοθεί κατάλογος στα γερμανικά με τους νέους Ελληνες συγγραφείς και το έργο τους.

Παρίσι: Από σήμερα και ώς τις 19 Μαρτίου η ΠΟΕΒ μετέχει για 6η συνεχή χρονιά στο Salon du Livre στο Παρίσι, επίσης με έξοδα του υπουργείου Πολιτισμού.

Στο ελληνικό περίπτερο θα εκτίθενται και θα πωλούνται ελληνικά βιβλία που έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, μια και η Γαλλία παραμένει η χώρα που μεταφράζει τα περισσότερα ελληνικά βιβλία.

Στο περίπτερο της ΠΟΕΒ φιλοξενείται το ελληνόφωνο βιβλιοπωλείο «Δεσμός», ενώ την Κυριακή 16 Μαρτίου ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης και ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης θα βρίσκονται στο ελληνικό περίπτερο.

Την ίδια μέρα, οργανώνεται εκδήλωση για το νομπελίστα ποιητή Γιώργο Σεφέρη και θα διαβαστούν ποιήματά του στα ελληνικά και τα γαλλικά.

[Πηγή]

11/3/08

Μίλα με έναν Στίχο…

[Πηγή]

21η ΜΑΡΤΙΟΥ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
Μίλα με έναν Στίχο….
«Γιατί ο άνθρωπος δεν αντέχει πολλή πραγματικότητα…»

Το Ηλεκτρονικό Περιοδικό ΚΕΙΜΕΝΑ, την ευθύνη της έκδοσης του οποίου έχει το Εργαστήριο Λόγου και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, σας προσκαλεί να συμμετάσχετε στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21η Μαρτίου), στέλνοντας τους αγαπημένους σας στίχους ποιητών/ποιητριών στη διεύθυνση.

Οι στίχοι θα δημοσιευτούν στο ιστολόγιο Ηλεκτρονική Ποιητική Ανθολογία, μέσω του οποίου μπορείτε ακόμη να καταθέσετε σχόλια (βιωματικά, συναισθηματικά, εικονοπλαστικά, εκφραστικά, εάν τους συνδέετε με κάτι και τι, κ.α.) που αφορούν τους στίχους, είτε αυτούς που εσείς θα στείλετε είτε όσους έχουν σταλεί και εκτίθενται ήδη. Μπορείτε ακόμη να καταθέσετε τη γνώμη σας για το «τι σημαίνει για σας η ποίηση».

Η αποστολή μπορεί να είναι επώνυμη ή ανώνυμη με ψευδώνυμο. Ακόμη η αναφορά του όνομα του ποιητή ή της ποιητικής συλλογής, θα είναι χρήσιμα στοιχεία, εφόσον τα διαθέτετε. Σε καμιά περίπτωση η μη σημείωσή τους, δε θα αποτελέσει ανασταλτικό στοιχείο.

Καταληκτική ημερομηνία αποστολής η 12η νυκτερινή της 21ης Μαρτίου 2008.

Τηλ. επικοινωνίας: 24210 74876 και 6977566732

6/3/08

Η ποίηση που έμεινε ζωντανή στον χρόνο

Ανθολογία των δύο πρώτων δεκαετιών του 20ού αι.
Της Τιτικας Δημητρουλια
Ανθολογία της ελληνικής ποίησης του 20ού αιώνα - Τόμος Α΄ (1900-1920) - εισαγωγή-ανθολόγηση: Κ.Γ. Παπαγεωργίου – Β. Χατζηβασιλείου - εκδ. Κότινος


Πράξη εξόχως κριτική, η ανθολογία είναι πάντα ένα εγχείρημα με ρίσκο, καθώς δεν υπάρχουν περίοδοι κλειστές, κανόνες αμετάκλητοι. Το παρόν ανασύρει από το παρελθόν τα στοιχεία που ταιριάζουν στη δική του ευαισθησία και τα περιγράμματα του λογοτεχνικού τοπίου δεν είναι ποτέ αμετακίνητα. Οι ανθολογίες λειτουργούν λοιπόν ως καθρέφτες δύο όψεων: από τη μια μαρτυρούν το γούστο των ανθολόγων, που στον πρώτο τόμο της πεντάτομης αυτής ανθολογίας της νεοελληνικής ποίησης, τον αναφερόμενο στις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, προϋποτίθεται σε μεγάλο βαθμό από έναν ήδη ισχυρό κανόνα, από το συλλογικό γούστο και την εποχή· και από την άλλη, καθρεφτίζουν την ποίηση και την εποχή των ανθολογουμένων. Κυρίως όμως, οι ποιητικές ανθολογίες προσφέρουν στην ποίηση μια καίριας σημασίας υπηρεσία: επιτρέπουν στο κοινό να την προσεγγίσει χωρίς να πανικοβληθεί από το αχανές των έργων και των ονομάτων.
Συνύπαρξη δύο γενεών
Κοιτάζοντας πίσω, διαπιστώνει κανείς, στις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, τη συνύπαρξη των δύο γενεών, όπως σχολιάζουν και οι δύο ανθολόγοι στην εισαγωγή τους, της γενιάς του 1880 και της πρώτης μεταπαλαμικής γενιάς. Από τη μία έχουμε δηλαδή ποιητές που συνεχίζουν να εμφορούνται από ιδεώδη εθνικά και κοινωνικά και έχουν δώσει τη μάχη για την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Και από την άλλη, ποιητές απαισιόδοξους και μελαγχολικούς, που βιώνουν μια οδυνηρή υπαρξιακή αγωνία. Ενώ στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας, οι νέοι λογοτέχνες εκδίδουν πέντε ανθολογίες, τέσσερις ποιητικές και μία διηγήματος, διεκδικώντας δυναμικά τη θέση που τους αρνούνταν οι κατεστημένοι λογοτεχνικοί κύκλοι.
Η παρούσα ανθολογία μοιάζει να συνομιλεί με τις ανθολογίες της εποχής του, τη «Νέα λαϊκή ανθολογία» του Δ. Π. Ταγκόπουλου (1899), που πρώτος ανθολόγησε τον Καβάφη· της Λύρας, της δημοφιλούς ανθολογίας του Ιωάννη Πολέμη, που εκδόθηκε το 1910 και επανεκδόθηκε το 1919 και η οποία δεν περιελάμβανε τον Σπήλιο Πασαγιάννη, λόγου χάρη, το νεαρό ποιητή που πέθανε τόσο νέος αφήνοντας όμως επιγόνους και τον οποίο ανθολογούν οι Παπαγεωργίου - Χατζηβασιλείου, αλλά ούτε και τον Καβάφη· ή της ανθολογίας του Τέλλου Αγρα (1922), που άφηνε απ’ έξω τον μεγάλο ήδη Σικελιανό. Μεταξύ των ελαχίστων γυναικών, επαναφέρει δίπλα στη Μυρτιώτισσα, την Αιμιλία Δάφνη – μετά του συζύγου της. Και πλάι στα γνωστά ονόματα ανθολογεί τον Πέτρο Βλαστό και τον Μάρκο Τσιριμώκο, τον Πέτρο Μάγνη και τον Ομηρο Μπεκέ. Η επιλογή των ανθολόγων εκφράζεται εντέλει κυρίως με αυτά τα ονόματα των ελασσόνων και όχι των μεγάλων και καθιερωμένων. Οπως και μέσα από τα ποιήματα που διαλέγουν από το μεγάλο έργο αυτών των τελευταίων, τα ποιήματα που θεωρούν ότι αντέχουν αισθητικά και γλωσσικά σήμερα.
Πραγματικό και ποιητικό
Ο πρώτος τόμος της ανθολογίας, η οποία θα ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια (θα κυκλοφορεί ένας τόμος ανά εξάμηνο), φέρνει στο προσκήνιο μια εποχή όπου η θέση της κριτικής ήταν υποβαθμισμένη. Το γούστο του κοινού διαμορφωνόταν κυρίως από τα λαϊκά αναγνώσματα των περιοδικών και των εφημερίδων και οι οικονομικές δυσκολίες απομάκρυναν ακόμη περισσότερο το κοινό από την ποίηση και το βιβλίο εν γένει. Στο βάθος του πίνακα, ο ατυχής πόλεμος, οι Βαλκανικοί, ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος και μαζί της αστικής τάξης. Και η απήχηση της ιστορίας στην ποίηση της εποχής πολυσύνθετη και διαμεσολαβημένη.
Η ποίηση λοιπόν των δύο αυτών δεκαετιών είναι πρόσφορη για προβληματισμό: μας καλεί να ανιχνεύσουμε με σύγχρονους όρους τη σχέση του ποιητικού με το πραγματικό, που αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πολυσύνθετη, το ρόλο και πάλι της μετάφρασης, η οποία μεταφυτεύει ατμόσφαιρα (η περίπτωση Χατζόπουλου είναι ενδεικτική και όχι η μόνη), να διαπιστώσουμε το ετερογενές των λογοτεχνικών γενεών, ακόμα και στο πλαίσιο κοινών αισθητικών επιλογών. Υπάρχει όμως και το σημαντικότερο: ο πρώτος αυτός τόμος μας καλεί να διαβάσουμε ποίηση, ποιήματα που δεν ξέρουμε ή έχουμε ξεχάσει, να ανακαλύψουμε ή να ξαναανακαλύψουμε φωνές που μας ταιριάζουν, που μιλούν στην ψυχή μας μετά εκατό έτη και που ορίζουν ίσως κάποιες διαδρομές μας. Διότι η ποίηση προέχει, ακόμα και σε αντιποιητικούς καιρούς.
Πηγή>>
(C) ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ
Κάδμου 7 & Δαιδάλου
Λιβαδειά 32100
τηλ. 22610.89970
fax 22610.81028