18/11/11

Στις ράγες της ανάγνωσης…: ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 2011

Στήλη της Ομάδας Ανάγνωσης στην εφημερίδα ΘΑΡΡΟΣ ΤΩΝ ΒΟΙΩΤΩΝ

Ο 80χρονος Σουηδός Τούμας Τρανστρέμερ, ένας απ’ τους μεγαλύτερους εν ζωή ποιητές και αρκετές φορές υποψήφιος για Νόμπελ, είναι ο μεγάλος νικητής του 2011.

Τούμας ΤρανστρέμερΣύμφωνα με τη Σουηδική Ακαδημία και δια στόματος του γραμματέως της Πέτερ Ένγκλοου, βραβεύτηκε γιατί «Με τις συμπαγείς και διάφανες εικόνες του μας προσφέρει μια φρέσκια προσέγγιση της πραγματικότητας». Οι κριτικοί, αναλύοντας το έργο του, λένε ότι χαρακτηρίζεται από ορθότητα, οικονομία και εκφραστικές μεταφορές. Περιγράφει ποιητικά απλές εικόνες της καθημερινής ζωής με ενδοσκοπικό και θλιμμένο ύφος. Συμπληρώνουν, δε, ότι τα ποιήματά του είναι «λαϊκές προσευχές». Πηγές έμπνευσής του είναι τα ταξίδια του σε Βαλκάνια, Ισπανία, Αφρική και η ταραγμένη ιστορία της Βαλτικής.

Παγκόσμια αναγνωρισμένος αφού τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 50 γλώσσες και έχει τιμηθεί με βραβεία ποίησης σε Γερμανία και ΗΠΑ. Στην Ελλάδα κυκλοφορούν 2 συλλογές: «Τα ποιήματα» και «Πένθιμη γόνδολα».

Τέλος, λέμε ότι είναι ένα μεγάλο παράδειγμα δύναμης και αφοσίωσης στην ποίηση και μουσική, αφού ένα μεγάλο μέρος του έργου του γράφτηκε μετά την παράλυσή του το 1990 και εξακολουθεί και παίζει πιάνο μόνο με το αριστερό χέρι.

Δείγματα ποίησής του

Πρωϊ – Βράδυ

Το κατάρτι του καραβιού έχει σαπίσει και το πανί έχει τσαλακωθεί

Ο γλάρος μεθυσμένος πετά μακρυά πάνω απ’ το νερό

Το βαρύ τετράγωνο της αποβάθρας είναι καρβουνιασμένο

Οι λόχμες βυθίζονται στο σκοτάδι

Έξω στις σκάλες, η αυγή χτυπά και ξαναχτυπά τις γρανιτένιες πύλες της θάλασσας

κι ο ήλιος αστράφτει κοντά στον κόσμο

Μισοπνιγμένοι θερινοί θεοί ψηλαφούν στη θαλασσιά ομίχλη

Προσόψεις

Στην άκρη του δρόμου βλέπω την εξουσία και μου φαίνεται σαν κρεμμύδι με αλληλοεπικαλυπτώμενα πρόσωπα που αποσπώνται το ένα μετά το άλλο…

Για την Ομάδα Ανάγνωσης

Μαίρη Σολωμού

14/11/11

1o Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών (9-10/11)

Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ)/Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού οργανώνουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών και «ρίχνουν τους προβολείς» στο δυναμικό των νέων λογοτεχνών της χώρας για να παρουσιάσουν το έργο τους, να συζητήσουν την επικαιρότητα και να κάνουν διάλογο με τις άλλες τέχνες· ένα αισιόδοξο μήνυμα εμπιστοσύνης για το μέλλον στις δύσκολες στιγμές που ζει η χώρα.
Κάτω από το σύνθημα «Έχουμε πολλά να πούμε. Να διαβάσουμε, να ανακαλύψουμε, να δούμε…» το Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στις 9 και 10 Δεκεμβρίου 2011, στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» σε συνδιοργάνωση με το Ίδρυμα και σε συνεργασία με το δίκτυο τριών ανάλογων ευρωπαϊκών φεστιβάλ (Μάντοβας, Βερολίνου και Ουαλίας).

Οι πεζογράφοι και οι ποιητές, ηλικίας έως 35 ετών (γεννηθέντες από το 1976 κι εξής) και με έναν ή δύο τίτλους βιβλίων στο βιογραφικό τους, προτείνονται από έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά, ώστε να λάβουν μέρος στο ΦεστιÎ �άλ μέσα από έναν «Μαραθώνιο Ανάγνωσης» και να προβάλουν το έργο τους στις νέες γενιές, και όχι μόνον. Τρεις από αυτούς, οι οποίοι θα επιλεγούν από ειδική κριτική επιτροπή, θα λάβουν εξάμηνη υποτροφία (οικονομική ενίσχυση) για τα επόμενα δημιουργικά βήματά τους.

Παράλληλα, σε άλλους χώρους του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, θα πραγματοποιηθεί «διάλογος» με άλλες μορφές τέχνης: οι συνεκτικοί δεσμοί θα διαφανούν μέσα από μια σειρά εκδηλώσεων όπως συζητήσεις στρογγυλής τράπεζας, θεατρικά, μουσικά και χορευτικά δρώμενα, προβολές ταινιών μικρού μήκους, εικαστικές εκθέσεις και χάπενινγκ, εργαστήρια, διαγωνισμοί κ.λπ.

9/11/11

Λίγα λόγια για το Αστυνομικό Μυθιστόρημα

Το Αστυνομικό μυθιστόρημα εμφανίστηκε στον πλανήτη μας στα τέλη του περασμένου αιώνα και σιγά-σιγά έγινε μέρος της καθημερινής ζωής της δυτικής κοινωνίας, μέσω του ντετέκτιβ που ακούει στο όνομα Σέρλοκ Χολμς.

Ο Συγγραφέας του, Άρθρουρ Κόναν Ντόυλ, έβαλε τα θεμέλια της αστυνομικής λογοτεχνίας, βασισμένης στη Λ Ο Γ Ι Κ Η, την οποία τράβηξε στα άκρα της, ώστε τελικά να εμφανιστεί ως Η Θ Ι Κ Η και Τ Ι Μ Ω Ρ Ο Σ.

Η επιτυχία αυτών των έργων οδήγησαν σε παρόμοιους ήρωες π.χ. στον Ηρακλή Πουαρό της Αγκάθα Κρίστι ή στον Μαιγκρέ του Ζωρζ Σιμενόν.

Ουσιαστικά όμως, η ενηλικίωση της αστυνομικής λογοτεχνίας έγινε με την ανάδειξη ενός νέου τύπου ντετέκτιβ, του Σ Κ Λ Η Ρ Ο Τ Ρ Α Χ Η Λ Ο Υ ντετέκτιβ.

Ο συγγραφέας που ευθύνεται για το νέο αυτό χαρακτήρα είναι αναμφισβήτητα ο Ντάσιελ Χάμετ που παντρεύει τη λογική με τη καταιγιστική δράση.

Αργότερα, ο Ρέημοντ Τσάντλερ δίνει έμφαση στην κοινωνική κι ανθρώπινη πλευρά του ντετέκτιβ, πλευρά, που υιοθετείται από πολλούς δημιουργούς (Ζεράρ ντε Βιλλιέ κλπ).

Στην εποχή μας,όπου βασιλεύει η ύφεση και η οικονομική κρίση, η ασυνομική λογοτεχνία θα μπορούσε να αποτελέσει το κατ'εξοχήν λαϊκό ανάγνωσμα, εφ' όσον οι δημιουργοί του, συμπεριλάβουν στην πλοκή τους το μεγαλύτερο δυνατό φάσμα ανθρωπίνων σχέσεων και πείσουν το κοινό ότι πέρα από τον ορθολογισμό και την αυστηρή δράση υπάρχει πάνω απ' όλα ο Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ.


Βέρα Πελέκη για την Ομάδα Ανάγνωσης

Κείμενο βασισμένο στα σχόλια του Βαγγέλη Παραμπούκη και του Γιώργου Κωνσταντινίδη

Δωρεάν μάθημα Δημιουργικής Γραφής στη Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς (12/11/11)


ΕΚΕΒΙ: Βραβείο Αναγνωστών 2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βραβείο Αναγνωστών 2011

Σήμερα ανακοινώνεται η «βραχεία λίστα» και
η ψηφοφορία του κοινού αρχίζει...

Για 7η χρονιά οι αναγνώστες παίρνουν τον λόγο και ψηφίζουν
το αγαπημένο τους μυθιστόρημα.
Είστε βιβλιόφιλος;
Πάρτε μέρος στον διαγωνισμό για το μυθιστόρημα της χρονιάς

Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), σε συνεργασία με την ΕΡΤ, ξεκινά από σήμερα τη διαδικασία ψηφοφορίας για το Βραβείο Αναγνωστών 2011, δίνοντας την ευκαιρία στο αναγνωστικό κοινό να αναδείξει το αγαπημένο ελληνικό μυθιστόρημα της χρονιάς.

Στη φετινή διαδικασία, το ΕΚΕΒΙ απέστειλε σε όλες τις Λέσχες Ανάγνωσης της Ελλάδας τον κατάλογο όλων των μυθιστορημάτων που κυκλοφόρησαν την περίοδο 1/10/2010 – 30/9/2011 (δηλαδή 399 τίτλοι, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων της Βιβλιονέτ) και οι Λέσχες ξεχώρισαν 123 πρωτότυπα ελληνικά μυθιστορήματα. 

Τα 16 βιβλία που πήραν τους περισσότερους ψήφους από τις Λέσχες Ανάγνωσης, όπως καταγράφηκαν στο βιβλίο πρωτοκόλλου του ΕΚΕΒΙ, απαρτίζουν τη  «βραχεία λίστα» του Βραβείου Αναγνωστών 2011 (φέτος είναι 16 αντί για 15 όπως κάθε χρόνο, γιατί με την ψηφοφορία των λεσχών ισοβάθμισαν δύο μυθιστορήματα στην δέκατη πέμπτη θέση).

Οι φετινές επιλογές επιβεβαιώνουν το αναγνωστικό επίπεδο των μελών που παίρνουν μέρος στις δραστηριότητες των Λεσχών, αποτελώντας ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ποιοτικής προσέγγισης της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας.

Με αλφαβητική σειρά, σύμφωνα με το επώνυμο κάθε συγγραφέα:

Ο ερωτευμένος Πολωνός
της Μάρως Βαμβουνάκη,
Εκδόσεις Ψυχογιός
(στείλτε ΒΑ 1 στο 54160)
Πρίγκιπες και δολοφόνοι
του Μιχάλη Γεννάρη,
Εκδόσεις Ινδικτος
(στείλτε ΒΑ 2 στο 54160)

Ο παλαιστής και ο δερβίσης
του Θεόδωρου Γρηγοριάδη,
Εκδόσεις Πατάκη
(στείλτε ΒΑ 3 στο 54160)

Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ
της Μάρως Δούκα,
Εκδόσεις Μεταίχμιο
(στείλτε ΒΑ 4 στο 54160)
Πριν απ' το ηλιοβασίλεμα
του Μάνου Ελευθερίου,
Εκδόσεις Μεταίχμιο
(στείλτε ΒΑ 5 στο 54160)

Ανεμώλια
του Ισίδωρου Ζουργού,
Εκδόσεις Πατάκη
(στείλτε ΒΑ 6 στο 54160)

 
Η συμφωνία των ονείρων
του Νίκου Θέμελη,
Εκδόσεις Μεταίχμιο
(στείλτε ΒΑ 7 στο 54160)
 
Τα σακιά
της Ιωάννας Καρυστιάνη,
Εκδόσεις Καστανιώτη
(στείλτε ΒΑ 8 στο 54160)
Ο γύρος του θανάτου
του Θωμά Κοροβίνη,
Εκδόσεις Αγρα
(στείλτε ΒΑ 9 στο 54160)

 
Η άλωση της Κωσταντίας
του Γιάννη Μακριδάκη,
Εκδόσεις της Εστίας
(στείλτε ΒΑ 10 στο 54160)
 
Ληξιπρόθεσμα δάνεια
του Πέτρου Μάρκαρη,
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
(στείλτε ΒΑ 11 στο 54160)
 
Πώς να κρυφτείς
της Αμάντας Μιχαλοπούλου,
Εκδόσεις Καστανιώτη
(στείλτε ΒΑ 12 στο 54160)
 
Για μια χούφτα βινύλια
της Χίλντας Παπαδημητρίου,
Εκδόσεις Μεταίχμιο
(στείλτε ΒΑ 14 στο 54160)
 
Η ενοχή της αθωότητας
της Ιωάννας Μπουραζοπούλου,
Εκδόσεις Καστανιώτη
(στείλτε ΒΑ 13 στο 54160)
 
Κι όμως ανθίζει...
της Λίας Μεγάλου-Σεφεριάδη,
Εκδόσεις Μεταίχμιο
(στείλτε ΒΑ 15 στο 54160)

 
Η έρημος έρχεται
του Μιχάλη Φακίνου,
Εκδόσεις Καστανιώτη
(στείλτε ΒΑ 16 στο 54160)
   

Διαδικασία ψηφοφορίας

Πότε ψηφίζετε: 
9 Νοεμβρίου – 5 Δεκεμβρίου 2011
Πώς ψηφίζετε:
Στείλτε με sms (χρέωση απλού μηνύματος)
τον κωδικό που αντιστοιχεί στο βιβλίο της επιλογής σας, στο 54160

Ο ερωτευμένος Πολωνός (ΒΑ 1)
Πρίγκιπες και δολοφόνοι (ΒΑ 2)
Ο παλαιστής και ο δερβίσης (ΒΑ 3)
Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ (ΒΑ 4)
Πριν απ' το ηλιοβασίλεμα (ΒΑ 5)
Ανεμώλια (ΒΑ 6)
Η συμφωνία των ονείρων (ΒΑ 7)
Τα σακιά (ΒΑ 8)
Ο γύρος του θανάτου (ΒΑ 9)
Η άλωση της Κωσταντίας (ΒΑ 10)
Ληξιπρόθεσμα δάνεια (ΒΑ 11)
Πώς να κρυφτείς (ΒΑ 12)
Η ενοχή της αθωότητας (ΒΑ 13)
Για μια χούφτα βινύλια (ΒΑ 14)
Κι όμως ανθίζει... (ΒΑ 15)
Η έρημος έρχεται (ΒΑ 16)
Κάθε αναγνώστης έχει δικαίωμα γιÎ ± μία μόνο ψήφο.
Η ψήφος σας καταχωρείται αυτόματα.

Το τελικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας προκύπτει κατά το ήμισυ (50%) από την ψήφο των αναγνωστών ενώ το υπόλοιπο 50% βγαίνει από τις ψήφους που έχουν ήδη δώσει οι Λέσχες Ανάγνωσης (από τις οποίες προέκυψε η βραχεία λίστα).

Ο νικητής θα ανακοινωθεί στις 7 Δεκεμβρίου


Υπενθυμίζουμε ότι το αναγνωστικό κοινό τίμησε με την ψήφο του:

  • 2010 - «Όπως ήθελα να ζήσω» της Ελένης Πριοβόλου
  • 2009 - «Ιμαρέτ» του Γιάννη Καλπούζου
  • 2008 - «Όλα σου τα ‘μαθα μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντά
  • 2007 - «Ο κύριος Επισκοπάκης» του Ανδρέα Μήτσου
  • 2006 - «Αμίλητα βαθιά νερά»της Ρέα Γαλανάκη
  • 2005 - «Η μέθοδος της Ορλεάνης» της Ευγενίας Φακίνου

εκτοξεύοντάς τα για πολλούς μήνες στις λίστες των ευπώλητων.

5/10/11

Συνέντευξη του Βαγγέλη Ραπτόπουλου (video)

 

Ο Bαγγέλης Pαπτόπουλος γεννήθηκε το 1959 στην Aθήνα, όπου σπούδασε παιδαγωγικά και δημοσιογραφία. Έζησε για ένα χρόνο στη Σουηδία (1980-’81) και ως υπότροφος του International Writing Program για μισό περίπου χρόνο στις HΠA (1984).

Πρωτοεμφανίστηκε με τη σταδιακά δημοσιευμένη τριλογία Kομματάκια (1979), Διόδια (1982),Tα τζιτζίκια (1985), που κυκλοφόρησε σ’ έναν τόμο το 2003, με το γενικό τίτλο H γενιά μου. Kαι ακολούθησαν: H αυτοκρατορική μνήμη του αίματος (1992), O εργένης (1993), Έμμονες ιδέες(1995), Λούλα (1997), Tο παιχνίδι (1998), Bαθύς και λυπημένος, όπως κι εσύ (1999), H απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας (2000), Mαύρος γάμος (2001), Aκούει ο Σημίτης Μητροπάνο;(2001), H δική μου Αμερική (2002), H επινόηση της πραγματικότητας (2003), Xάσαμε τον Μπαμπά(2005), Λίγη Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (2005), Φίλοι (2006), Aρχαία συνταγή: Hρόδοτος, Ηράκλειτος, Λουκιανός (2006), H Mεγάλη Άμμος (2007), Aπέραντα άδειο σπίτι (2009),Ιστορίες της Λίμνης: Το παιχνίδι, Βαθύς και λυπημένος όπως κι εσύ, Απέραντα άδειο σπίτι (2011), Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας (υπό έκδοση). Συνολικά έχουν τυπωθεί περισσότερα από 250.000 αντίτυπα των βιβλίων του.

Tα τζιτζίκια μεταφράστηκαν στα αγγλικά, H απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας στα ιταλικά, αποσπάσματα από άλλα του βιβλία και μεμονωμένα διηγήματά του στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, σουηδικά, τσέχικα, σερβικά. O εργένης μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο [Δείτε πώς γυρίστηκε η ταινία], τα Διόδια και διηγήματα από τα Kομματάκια και τις Έμμονες ιδέες στηντηλεόραση [Δείτε τα Διόδια: α΄, β΄, γ΄, δ΄ | και α΄, β΄] – ορισμένα απ’ αυτά σε δικά του σενάρια. Διασκεύασε, επίσης, για το θέατρο μία από τις Ιστορίες της Λίμνης, ενώ δραματοποιημένες σκηνές από την Επινόηση της πραγματικότητας παρουσιάστηκαν σε βιβλιοπωλεία. Έχει ακόμη γράψει το σενάριο της ταινίας H φανέλα με το εννιά [Δείτε την ταινία] και της τηλεταινίας O μικρός ηλεκτρολόγος, και έχει διασκευάσει για το θέατρο το Παραμύθι χωρίς όνομα.

Kατά καιρούς έχει κάνει διάφορες δουλειές, λίγο πολύ σχετικές με τη λογοτεχνία και το γράψιμο: σύμβουλος ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας σε εκδοτικούς οίκους («Kέδρος», «Λιβάνης»), τακτικός συνεργάτης εφημερίδων και περιοδικών («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία – Επτά», «Η Καθημερινή της Κυριακής», «Tα Nέα», «Athens Voice», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία – Έψιλον», «Kλικ»), σύμβουλος σεναρίων στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) και σε τηλεοπτικά κανάλια (ET1, ET2), παραγωγός και παρουσιαστής ραδιοφωνικών εκπομπών (στο «Πρώτο», «Δεύτερο», «Tρίτο Πρόγραμμα» της EPA, στον «Eν Λευκώ» και στο «Kανάλι 1»). Δίδαξε επίσης σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής (EKEBI), ενώ από το 2005 ως το 2007 υπήρξε μέλος του Δ. Σ. της Eταιρείας Συγγραφέων.

Πηγή: http://vangelisraptopoulos.wordpress.com

4/10/11

Και …ΟΜΑΔΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ… στη Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς

Από τη συνάντση της Ομάδας με την Ιωάννα ΚαρυστιάνηΗ Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς υπενθυμίζει ότι στο χώρο της λειτουργούν Ομάδες Ανάγνωσης για ενήλικες. Μέσα από τις Ομάδες ενισχύεται η καλλιέργεια της σχέσης με το διάβασμα Από τη συνάντση της Ομάδας με τον Θανάση Βαλτινόκαι διευρύνεται η επαφή με το βιβλίο.

 

Απευθύνει, λοιπόν, πρόσκληση σε όσους ενδιαφέρονται να πλαισιώσουν τις Ομάδες. 

 

Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς θέλει να δημιουργήσει Ομάδα Ανάγνωσης για μετανάστες με σκοπό την εξοικείωση με την ελληνική γλώσσα και την ενίσχυση της σχέσης με το διάβασμα.

 

Όσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν παρακαλούνται να επικοινωνήσουν με την κ. Αργυρώ Κυριάκου στο τηλ. 22610-89970.

13/9/11

ΒΡΑΒΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ 2011

To Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας και Επιστημών του Ανθρώπου (ΕΚΕΜΕΛ) και τα Ινστιτούτα της Αθήνας –Ελληνοαμερικανική Ένωση, Ινστιτούτο Γκαίτε, Ινστιτούτο Θερβάντες και Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο– θα απονείμουν τα Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης 2011 σε μεταφραστές της αγγλόφωνης, γαλλόφωνης, γερμανικής, ισπανόφωνης και ιταλικής λογοτεχνίας την Παρασκευή, 30 Σεπτεμβρίου 2011 και ώρα 8.00 μ.μ., σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασσαλίας 22, Αθήνα), μ ε αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Μετάφρασης.

Η τελική λίστα των υποψηφίων είναι:

Μετάφραση αγγλόφωνης λογοτεχνίας

• Βασίλης Αμανατίδης, για το βιβλίο [μόνο με την άνοιξη] 44 ποιήματα του E.E. Cummings (εκδόσεις Νεφέλη)

• Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, για το βιβλίο Χαμένοι του Daniel Mendelsohn (εκδόσεις Πόλις)

• Τόνια Κοβαλένκο, για το βιβλίο Ο συντηρητής της Nadine Gordimer (εκδόσεις Καστανιώτη)

Μετάφραση Î �αλλόφωνης λογοτεχνίας

• Γιώργος Ξενάριος, για το βιβλίο Σαρκοβόρες ιστορίες του Bernard Quiriny (εκδόσεις Μεταίχμιο)

• Γιάννης Η. Χάρης, για το βιβλίο Συνάντηση του Milan Kundera (Βιβλιοπωλείον της Εστίας)

• Βάνα Χατζάκη, για το βιβλίο Ερωτικές επιστολές Πορτογαλίδας μοναχής του Gabriel-Joseph de Lavergne, vicomte de Guilleragues (εκδόσεις Άγρα)

Μετάφραση γερμανικής λογοτεχνίας

• Αλέξανδρος Ίσαρης, για το βιβλίο Επιστολές σε έναν νεαρό ποιητή του Rainer Maria Rilke (εκ δόσεις Αρμός)

• Σπύρος Μοσκόβου, για το βιβλίο Τα βραβεία μου του Thomas Bernhardt (Βιβλιοπωλείον της Εστίας)

• Ιωάννα Παρασκελίδη, για το βιβλίο Μικρά δοκίμια για την τέχνη του Rainer Maria Rilke (εκδόσεις Printa)

Μετάφραση ισπανόφωνης λογοτεχνίας

• Βασιλική Κνήτου, για το βιβλίο Η χρονιά της ερήμου του Pedro Mairal (εκδόσεις Πόλις)

• Τατιάνα Ραπακούλια, για το βιβλίο Ο άνθρωπος που έλεγε ιστορίες του Mario Vargas Llosa (εκδόσεις Καστανιώτη)

• Τάσος Ψάρρης, για το βιβλίο Τα χαρούμενα αγόρια της Ατζαβάρα του Manuel Vázquez Montalbán (εκδόσεις Καστανιώτη)

Μετάφραση ιταλικής λογοτεχνίας

• Φωτεινή Ζερβού, για το βιβλίο Το ματωμένο χώμα του Andrea Camilleri (εκδόσεις Πατάκη)

• Κούλα Καφετζή, για το βιβλίο Δελφοί του  Sandro Dell’ Orco (εκδόσεις Μελάνι)

• Ανταίος Χρυσοστομίδης, για το βιβλίο Τελευταίο έρχεται το κοράκι του Italo Calvino (εκδόσεις Καστανιώτη)

Κάθε βραβείο συνοδεύεται από το χρηματικό ποσό των 3.000 εÏ �ρώ και δικαίωμα διαμονής για ένα μήνα στο «Σπίτι της Λογοτεχνίας» στις Λεύκες της Πάρου ή στο «Σπίτι της Λογοτεχνίας» στο Κράσι του Δήμου Χερσονήσου Κρήτης.

Δικαίωμα συμμετοχής είχαν οι λογοτεχνικές μεταφράσεις που εκδόθηκαν το 2010 και ανήκουν στο χώρο του μυθιστορήματος, του διηγήματος, της ποίησης και του θεάτρου.

Με την ευγενική υποστήριξη του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Έργων του Λόγου (Ο.Σ.Δ.Ε.Λ.)

27/6/11

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΑ "ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΥ"

...Η ζωή είναι σκληρή,το ξέρουμε.Ακριβώς όμως επειδή περιμένω λίγα πράγματα από την ανθρώπινη φύση,οι περίοδοι ευτυχίας,οι μικρές επιτυχίες,οι προσπάθειες για μια καινούργια αρχή ή η συνέχιση ενός έργου, μου φαίνονται τόσο μεγάλα θαύματα που σχεδόν αντισταθμίζουν υην τεράστια μάζα της δυστυχίας,της ανικανότητας,των λαθών.Θα'ρθουν και πάλι καταστροφές και ερείπια.Θα βασιλεύσει το χάος αλλά κάποιες φορές και η τάξη.Θα'ρθει και πάλι η ειρήνη μεταξύ δύο περιόδων πολέμου.Η ελευθερία,η ανθρωπιά κι η δικαιοσύνη θα ξαναβρούν έστω και σπάνια το νόημα που επιχειρήσαμε να τους δώσουμε....Θέλω να υπολογίζω στους συνεχιστές του έργου μας και να ελπίζω σ'αυτήν την κατά διαστήματα αθανασία.Ακόμη κι αν οι βάρβαροι κατακτήσουν όλο τον κόσμο θα αναγκασθούν να υιοθετήσουν μερικές μεθόδους μας.Στο τέλος δεν θα μπορούν παρά να μας μοιάσουν...
"Απομνημονεύματα του Αδριανού"
ΜΑΡΓΚΕΡΙΤ ΓΙΟΥΡΣΕΝΑΡ


Βέρα Πελέκη για την Ομάδα Ανάγνωσης

16/6/11

Διαβάστε online το τεύχος 106 του περιοδικού ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Ξεφυλλίστε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού" ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ στο χώρο της λογοτεχνίας για παιδιά και για νέους"!
Παράλληλα, μπορείτε να κατεβάσετε το τεύχος 102 σε pdf πατώντας εδώ.
Ενώ, μπορείτε να βρείτε όλα τα τεύχη των Διαδρομών εδώ

1/6/11

Το 2012 «Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου»


Νικηφόρος Βρεττάκος

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού ανακήρυξε το 2012 «Ετος Βρεττάκου»  με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του Λάκωνα ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου και ανέθεσε στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) τον επιτελικό σχεδιασμό και την υλοποίηση του προγράμματος.

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος (1912-1991) αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο στην εξέλιξη της νεοελληνικής γραμματείας. Το έργο του εκτιμήθηκε στην εποχή του -μια μεγάλη περίοδο ζυμώσεων, πνευματικών, κοινωνικών και πολιτικών για τον ελληνισμό- ενώ εξακολουθεί να διαβάζεται και να συγκινεί τις νεότερες γενιές αναγνωστών. Εχουν κυκλοφορήσει 39 ποιητικές συλλογές του (μεταξύ άλλων: «Φιλοσοφία των λουλουδιών», «Ο Προμηθέας ή Το παιχνίδι μιας μέρας», «Το βάθος του κόσμου», «Ο Ταΰγετος και η σιωπή» κ.ά.).

Για την προετοιμασία του έργου το ΕΚΕΒΙ θα συνεργαστεί στενά με τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σπάρτης η οποία διαθέτει το πλήρες αρχείο του ποιητή (http://www.nikiforos.edu.gr/), καθώς και με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καραβά Λακωνίας.

Εκπομπή αφιερωμένη στο μαγικό ρεαλισμό της Ζυράννας Ζατέλη

Ζυράννα Ζατέλη

Ακούστε τη ραδιοφωνική μας εκπομπή “Ο ΗΧΟΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ” στον Ρ/Σ ΣΕΙΡΙΟΣ FM 95,8, αφιερωμένη στον μαγικό ρεαλισμό της Ζυράννας Ζατέλη.

Μεταδόθηκε στις 6,8,10/12/2010 - με τη Βίκυ Κολονέλου, μέλος της 1ης Ομάδας Ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς.

Η συγγραφέας διαβάζει απόσπασμα από το έργο της "Το πάθος χιλιάδες φορές"

28/5/11

Διαγωνισμός Παραμυθιού από τον δικτυακό τόπο eBooks4Greeks.gr

Το eBooks4Greeks.gr διοργανώνει διαδικτυακό διαγωνισμό παραδοσιακού παραμυθιού. Ο διαγωνισμός είναι ένα κάλεσμα προς όλους για να αναδειχτούν τα παραδοσιακά παραμύθια του τόπου μας, παραμύθια που αποτελούν σημαντικό μέρος της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, παραμύθια υπέροχα από όλα τα μέρη της Ελλάδας που πιθανόν ξεχνιούνται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο.

Στον διαγωνισμό μπορούν ελεύθερα να συμμετάσχουν άτομα ανεξαρτήτου ηλικίας, κάτοικοι Ελλάδος, Κύπρου και εξωτερικού.

Μετά το τέλος της υποβολής των παραμυθιών θα δημοσιευθούν στο διαδίκτυο όλα τα παραμύθια και θα διεξαχθεί ανοιχτή διαδικτυακή ψηφοφορία, για την ανάδειξη των 5 νικητών.

Μετά το τέλος του διαγωνισμού θα δημιουργηθεί ένα ψηφιακό βιβλίο (e-book) με τα παραμύθια που θα επιλεγούν, το οποίο θα επιμεληθεί η ομάδα του eBooks4greeks. Η αναπαραγωγή και διανομή του ψηφιακού βιβλίου θα είναι ελεύθερη και εντελώς δωρεάν.

Χορηγοί του διαγωνισμού είναι οι: ΒΟΟΚΕΕΝ GREECE (www.bookeen.gr), Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ (www.minoas.gr), Βορειοδυτικές Εκδόσεις (www.voreiodytikes.blogspot.com), Susaeta Εκδοτική (www.susaeta.gr), Open Book - Ανοικτή Λογοτεχνία (www.openbook.gr), Δημιουργική ομάδα "Στη γιορτή" (www.stigiorti.gr).

Αναλυτικές πληροφορίες για τους όρους συμμετοχής στον Διαγωνισμό είναι διαθέσιμες στον δικτυακό τόπο www.ebooks4greeks.gr και στο e-mail, mail@ebooks4greeks.gr .

11/5/11

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ

Νίκος Γκάτσος100 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη γέννηση του Νίκου Γκάτσου, που θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς εκφραστές του ελληνικού ποιητικού υπερρεαλισμού.

Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε στην Ασέα της Αρκαδίας και έγινε γρήγορα γνωστός στους φιλολογικούς κύκλους των Αθηνών συμμετέχοντας στα λογοτεχνικά καφενεία της εποχής.

Το μοναδικό βιβλίο που εξέδωσε είναι η ποιητική σύνθεση «Αμοργός», η οποία ολοκληρώνεται εν μέσω Κατοχής, το 1943. Συνδυάζει τον υπερρεαλισμό με τη δημοτική παράδοση ενώ συγχρόνως περιέχει όλη την ευρωπαϊκή θητεία του Μεσοπολέμου και κάνει την ουτοπία τρόπο ζωής. Λέγεται ότι το μεγάλο σε έκταση αυτό ποίημα γράφτηκε μέσα σε μια νύχτα με το σύστημα «αυτόματης γραφής» που χρησιμοποιούν οι σουρεαλιστές δημιουργοί.

Με αυτό το «Μνημειώδες έργο του νεοελληνικού ποιητικού λόγου», όπως χαρακτήρισε την «Αμοργό» ο στενός φίλος του ποιητή Μάνος Χατζιδάκις, κλείνει και ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος του ελληνικού υπερρεαλισμού που είχε ανοίξει με τον Νικήτα Ράντο, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Ανδρεά Εμπειρίκο και τον Νίκο Εγγονόπουλο.

Σπουδαίο είναι και το μεταφραστικό έργο του Νίκου Γκάτσου, το οποίο δοκιμάστηκε επί σκηνής. Ο ποιητής ασχολήθηκε διεξοδικά με τη μετάφραση έργων, κυρίως για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου. Πολλές μεταφράσεις του θα παραμείνουν έκτοτε κλασικές με πρώτη αυτή του έργου «Ματωμένος Γάμος» του Φρ.Γκ.Λόρκα.

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την "Αμοργό”.

………………………………………………………….

Έτσι κοιμάται ολόγυμνη μέσα στις άσπρες κερασιές μια

τρυφερή μου αγάπη

Ένα κορίτσι αμάραντο σα μυγδαλιάς κλωνάρι

Με το κεφάλι στον αγκώνα της γερτό και την παλάμη πάνω

στο φλουρί της

Πάνω στην πρωϊνή του θαλπωρή όταν σιγά σιγά σαν τον

κλέφτη

Από το παραθύρι της άνοιξης μπαίνει ο αυγερινός να την

ξυπνήσει!

………………………………………………………..

Για την Ομάδα Ανάγνωσης: Άννη Μέγα – Βίκη Κολονέλου

10/5/11

Στην Κική Δημουλά το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας

Με το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας τιμήθηκε για το σύνολο του έργου της η ποιήτρια Κική Δημουλά από τον υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο. Η βράβευση έγινε κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας 2010.

Στη σύντομη ομιλία της η κ. Δημουλά υπογράμμισε ότι «Κάθε βραβείο που είναι μεγάλο μας καθησυχάζει ότι έπιασαν τόπο όλα αυτά που γράφαμε και στέλναμε στους αναγνώστες μας. Το βραβείο από την πολιτεία σημαίνει ότι σε ψήφισε ομόφωνα η πατρίδα. Τίμησε το “εκεί που βρέθηκα και το πώς”».

» Χωρίς διάθεση μετριοφροσύνης περιλαμβάνομαι σε αυτούς που η έννοια μεγάλο με έλκει, αν και όλες αυτές τις τιμές τις παίρνει το ανικανοποίητο που με ωθεί στη δημιουργία» πρόσθεσε και κατέληξε λέγοντας ότι «η ποίηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εμφύτευση της γλώσσας στα δεινά».
Από την πλευρά του, ο υπουργός σημείωσε ότι «έχουμε δεσμευτεί να εκσυγχρονίσουμε τα βραβεία. Θέσαμε τρεις βασικούς στόχους για την επανεκκίνηση του θεσμού: πρώτον να αναδειχτούν και να ενισχυθούν νέες φωνές, να απλοποιηθούν οι διαδικασίες και ο θεσμός να αποκτήσει διαφάνεια».

Ακόμη αναφέρθηκε στην επιτυχημένη, όπως είπε, Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης, σημειώνοντας ότι «δεν θα εγκαταλείψουμε την Έκθεση και θα την εμπλουτίσουμε ακόμη περισσότερο».

Τέλος, επισήμανε ότι «ενώ η κρίση έχει χτυπήσει την εμπορική διάσταση του βιβλίου, δεν έχει χτυπήσει τη δημιουργικότητά του».

Αναλυτικά τα βραβεία:

• Ποίησης: Στον Παντελή Μπουκάλα για τη συλλογή του «Ρήματα» (εκδόσεις Άγρα).
• Διηγήματος: Στον Παναγιώτη Κουσαθανά για τη συλλογή «Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό» (εκδόσεις Ίνδικτος), ο οποίος ανακοίνωσε ότι παραχωρεί το χρηματικό έπαθλο στην κοινωφελή στέγη «Παράδοση» της Μυκόνου.
• Μυθιστορήματος: Στη Βασιλική Ηλιοπούλου για το «Σμιθ» (εκδόσεις Πόλις).
• Δοκιμίου - Κριτικής: Στον Άγγελο Χανιώτη για το έργο του «Θεατρικότητα και δημόσιος βίος στον ελληνιστικό κόσμο» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).
• Χρονικού - Μαρτυρίας: Στον Γιώργο Βέη για το έργο του «Από το Τόκιο στο Χαρτούμ: Μαρτυρίες, συνδηλώσεις» (εκδόσεις Κέδρος).
• Περιοδικού: Εξ ημισείας στα περιοδικά «Το Δέντρο» και «Διαβάζω».
• Παιδικού Λογοτεχνικού βιβλίου: Εξ ημισείας στον Βασίλη Παπαθεοδώρου για το βιβλίο του «Στη διαπασών» (εκδόσεις Καστανιώτης) και στον Μάνο Κοντολέων για το βιβλίο του «Πολύτιμα δώρα» (εκδόσεις Πατάκης).
• Εικονογράφησης Παιδικού βιβλίου: Στη Φωτεινή Στεφανίδη για την εικονογράφηση του βιβλίου «Η σκυλίσια ζωή του γάτου ΤΖΟΝ ΑΦΕΝΤΟΥΛΗ» του Χρήστου Μπουλώτη (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα)
• Μετάφρασης έργου ελληνικής λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα: Στην Ζντράβκα Μιχαήλοβα για τη μετάφραση στη βουλγαρική γλώσσα του έργου «Γραφή του Παντόπτη» (Ανθολογία ποιημάτων) του Γιάννη Ρίτσου (εκδόσεις «Stigmati»).
• Βραβείο μετάφρασης έργου ξένης λογοτεχνίας στην ελληνική γλώσσα: Στην Αθηνά Δημητριάδου για τη μετάφραση του έργου «Αγανάκτηση» του Φίλιπ Ροθ (εκδόσεις «Πόλις»).
• Το βραβείο Βιβλίου Γνώσεων για παιδιά δεν απονεμήθηκε.

Πηγή

4/5/11

"ΟΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ - Στους Ήλιους του Έρωτα" στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης (6/5/11)

Την Παρασκευή 6 Μαΐου, στις 18:30, στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου της Θεσσαλονίκης, θα γίνει μια συζήτηση για το βιβλίο "ΟΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ - Στους Ήλιους του Έρωτα" της Μαίρης Κόντζογλου- Τσιαχτσίρη


Όσοι βρεθούν εκεί, θα έχουν την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις με τη συγγραφέα και να καταθέσουν τις υποθέσεις σας για το πώς εξελίσσεται η ιστορία στο δεύτερο μέρος ΣΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, που θα εκδοθεί σε λίγες μέρες.


ΟΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ - Στους Ήλιους του Έρωτα

Αρχές του 20ού αιώνα. Στα ταραγμένα χρόνια που ακολουθούν, δύο γυναίκες άγνωστες μεταξύ τους βιώνουν παράλληλα, αλλά διαφορετικά, τις προσωπικές τους ιστορίες και τα παγκόσμια γεγονότα.

Η Βασιλική, αρχοντοκόρη από τη Δυτική Μακεδονία, ζει μια παιδική ηλικία που σημαδεύεται από το θάνατο, τον πόλεμο και τις δύσκολες οικογενειακές σχέσεις. Στην εφηβεία πια, ασφυκτιώντας από τις κοινωνικές επιταγές, επαναστατεί και, με αφορμή έναν παράφορο έρωτα, κατορθώνει να κυνηγήσει το όνειρό της στην Αμερική.


Η Ιλαρία, φτωχοκόριτσο από τη Σμύρνη, ακολουθεί την οικογένειά της στην Κωνσταντινούπολη και μετά στη Μυτιλήνη, σ' ένα μακρύ, πικρό ταξίδι, αναζητώντας αγάπη και σεβασμό. Στη Μυτιλήνη γίνεται τραγική μάρτυρας της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το ίδιο ανήμπορη, όμως, παρακολουθεί και το γκρέμισμα των ονείρων της για μια ευτυχισμένη ζωή.


Το γαϊτανάκι της μοίρας μπλέκεται, οι δύο γυναίκες γνωρίζονται και διαπιστώνουν ότι οι οικογένειές τους είναι άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους, με δεσμούς που έχουν παρασύρει και τις ίδιες σ' ένα παιχνίδι αγάπης και θανάτου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 2

28/3/11

Σώπα μη μιλάς (Αζίζ Νεσίν)

(Απαγγέλει η Μαριέτα Ριάλδη)

Σώπα μη μιλάς (Αζίζ Νεσίν)

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"

Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!....

16/3/11

ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ: ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟΥ ΟΔ. ΕΛΥΤΗ

clip_image002[5]

Μιλώντας σήμερα για το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ – 50 χρόνια από τότε που πρωτοδημοσιεύτηκε – προσεγγίζουμε ένα από τα μνημειώδη έργα της νεότερης Ελληνικής Γραμματείας. Το έργο αποδίδει με θαυμαστό τρόπο την ατομική και συλλογική μοίρα, τα ατομικά και συλλογικά πάθη. Μέσα από έναν ποιητικό λόγο, στον οποίο ακούγονται καθαρά οι φωνές της αρχαίας, της μεσαιωνικής και της νεότερης ελληνικής παράδοσης.

Το εντονότερο γνώρισμα στο ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ είναι η σοφή και άκρως μελετημένη αρχιτεκτονική που διακρίνει τα τρία μέρη του έργου: Η ΓΕΝΕΣΙΣ –ΤΑ ΠΑΘΗ -ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ.

Η απόλυτη μεταξύ τους ισομέρεια, η αρμονική διάταξη των στίχων, οι τομές στα ημιστίχια και η παρεμβολή των πεζών Αναγνωσμάτων αποδίδουν ένα επίπονα επεξεργασμένο σχέδιο αρμονίας και ρυθμού.

Η ποιητική έκφραση δεν εγκλωβίζεται σε προκαθορισμένα σχήματα αλλα αναπνέει μιαν άγνωστη, ως τότε, στην ελληνική ποίηση ανάσα.

Στο έργο τονίζεται ο ουσιαστικός δεσμός που υπάρχει αιώνες τώρα ανάμεσα στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Ο ίδιος ο Ελύτης τονίζει ότι το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το βλέπει σαν μια Λαϊκή Λειτουργία.

Είναι η τολμηρότερη και πιο φιλόδοξη ποιητική σύνθεση που έχει να επιδείξει η νεοτερική ποίηση στην Ελλάδα.

Για την Ομάδα Ανάγνωσης, Άννη Μέγα          

Απόσπασμα από το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική·
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Όμηρου.

        Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Όμηρου.
Εκεί σπάροι και πέρκες

        ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια

        όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες

        με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη.

        Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη.
Εκεί ρόδια, κυδώνια

        θεοί μελαχρινοί, θείοι κι εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια·

        και πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο

        σπάρτο και πιπερόριζα
με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων

        ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα πρώτα Δόξα Σοι.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα πρώτα Δόξα Σοι!

        Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα

        τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια.
Στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα

        κνίσες, τσουγκρίσματα
και Χριστός Ανέστη

        με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων.
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου.

        Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Ύμνου!

Οδ.Ελύτης

12/3/11

Αρχαιότητες από το Ιράκ διέσωσε η Αγκάθα Κρίστι

Το Βρετανικό Μουσείο αγόρασε συλλογή αρχαιοτήτων από ελεφαντόδοντο, που η Αγκάθα Κρίστι βοήθησε να καθαριστούν με κρέμα προσώπου στο χώρο των ανασκαφών στο Ιράκ που έκανε ο σύζυγός της.

Αρχείο:Agatha Christie.pngΜια συλλογή από πολύτιμα αντικείμενα από ελεφαντόδοντο, που η Αγκάθα Κρίστι βοήθησε να καθαριστούν με κρέμα προσώπου στο χώρο των ανασκαφών που έκανε ο αρχαιολόγος σύζυγός της, αγοράστηκε από το Βρετανικό Μουσείο και θα εκτεθεί από την επόμενη εβδομάδα.

Η διάσημη συγγραφέας μυθιστορημάτων, ήταν παρούσα στις ανασκαφές που έκανε ο δεύτερος σύζυγός της, Σερ Μαξ Μάλοουαν στο βόρειο Ιράκ.

Η Αγκαθα Κρίστι «ήταν μέλος της ομάδας ανασκαφής και έγραψε πολλά μυθιστορήματα κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη Νιμρούντ», αναφέρει το Βρετανικό Μουσείο σε ανακοίνωσή του.

«Είχα μαζί μου τα αγαπημένα μου εργαλεία ένα πορτοκαλί ραβδί, ίσως μια πολύ λεπτή βελόνα πλεξίματος και ένα δοχείο κρέμας για να αφαιρώ απαλά την σκόνη από τις ρωγμές χωρίς να καταστραφεί το ευαίσθητο ελεφαντόδοντο», αναφέρει η συγγραφέας στην αυτοβιογραφία της, που δημοσιεύθηκε το 1977, ένα χρόνο μετά το θάνατό της.

Οι αρχαιότητες από ελεφαντόδοντο που χρονολογούνται από τον ένατο έως τον έβδομο αιώνα προ Χριστού, υπέροχα σκαλισμένες με ανθρώπινες μορφές, ζώα, φυτικά ή γεωμετρικά μοτίβα, προέρχονται από φοινικικές και συριακές πόλεις κοντά στην ακτή της Μεσογείου. Είχαν συλλεγεί ως λάφυρα ή τρόπαια και μεταφέρθηκαν στο Ιράκ, στην περιοχή της Νιμρούντ, που τότε ήταν μια από τις μεγαλύτερες ασσυριακές πρωτεύουσες στον ποταμό Τίγρη στο βόρειο τμήμα της χώρας.

Οι ανασκαφές της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής στο Ιράκ μεταξύ 1949 και 1963, «χωρίς αμφιβολία ήταν η πιο σημαντική βρετανική αποστολή στη Μέση Ανατολή», και επέτρεψαν να συγκεντρωθεί η καλύτερη συλλογή που ανακαλύφθηκε ποτέ στην περιοχή, σύμφωνα με το Μουσείο.

Το Βρετανικό Μουσείο αγόρασε τα χίλια αντικείμενα και τα 5.000 θραύσματα για 1,17 εκατομμύρια στερλίνες, η μεγαλύτερη αγορά του από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το μουσείο αγόρασε το ένα τρίτο μέσω δωρεών, ένα τρίτο του παραχωρήθηκε δωρεάν από το Βρετανικό Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Ιράκ, κληρονόμο των συλλογών της αποστολής της εποχής εκείνης, και το τελευταίο τρίτο, 65 επιλεγμένα κομμάτια, θα πρέπει να επιστραφεί στο Ιράκ.

Πηγή

Charles Bukowski - Born Into This


tvxs | Charles Bukowski - Born Into This by tvxorissinora

Με αφορμή τα δεκαεπτά χρόνια από το θάνατό του παρακολουθήστε ένα εξαιρετικό και αιχμηρό ντοκιμαντέρ, με επίκεντρο τον άνθρωπο Charles Bukowski. Ο καταραμένος ποιητής του περιθωρίου και μεγάλος εραστής του αλκοόλ και της ζωής, διέλυσε μια για πάντα το μύθο της πολιτικής ορθότητας, η οποία άλλωστε δεν κυκλοφόρησε ποτέ στους δρόμους που έζησε ο Βukowski.

Έτσι, η ταινία είναι γεμάτη με «κακές λέξεις» που βγαίνουν απευθείας από την καρδιά του κακού παιδιού της αμερικανικής λογοτεχνίας. Πρωταγωνιστούν μεθυσμένες απαγγελίες των δικών του ποιημάτων, αυθεντικά λόγια και πράξεις μιας ξεχωριστής προσωπικότητας και η προσπάθεια φίλων, θαυμαστών –όπως οι Tom Waits και Sean Penn- αλλά και εραστών του να προσεγγίσουν τον τρόπο σκέψης του μυστηριώδη αυτού τύπου.

Όπως λέει και ο σκηνοθέτης John Dullaghan, «δεν ήθελα να κάνω απλά μια περίληψη της ζωής του, αλλά να την αφήσω ανοιχτή. Ήθελα να σας ξεναγήσω στις σημαντικές στιγμές του, ώστε να αποφασίσετε μόνοι σας και τελικά να διαβάσετε τα βιβλία του».

Πηγή http://tvxs.gr

4/3/11

Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης 2010

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού ανακοινώνει τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης 2010, που αφορούν στις εκδόσεις έτους 2009, στα οποία κατέληξε η αρμόδια επιτροπή από τον «βραχύ κατάλογο» των υποψηφίων για βράβευση έργων. Σημειώνεται ότι είναι η τελευταία φορά που τα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία απονέμονται με βάση τις διατάξεις του ν. 2557/1997. Από την επόμενη χρονιά και εφεξής, θα εφαρμοσθεί η νέα νομοθεσία, η οποία αναμόρφωσε ριζικά τον εν λόγω θεσμό (άρ. 40 του ν. 3905/2010). Τα βραβεία έχουν ως ακολούθως: 

Το Βραβείο Μετάφρασης έργου ελληνικής λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα απονέμεται ομόφωνα στην κα Ζντράβκα Μιχαήλοβα για τη μετάφραση στην βουλγαρική γλώσσα του έργου «Γραφή του Παντόπτη» (Ανθολογία ποιημάτων) του Γιάννη Ρίτσου, εκδ. Stigmati 

Το Βραβείο Μετάφρασης έργου ξένης λογοτεχνίας στην ελληνική γλώσσα απονέμεται κατά πλειοψηφία στην κα Αθηνά Δημητριάδου για τη μετάφραση του έργου «Αγανάκτηση» του Φίλιπ Ροθ, εκδ. Πόλις 

Ο βραχύς κατάλογος λογοτεχνικών μεταφράσεων (δημοσιευμένων το έτος 2009 και κατατεθειμένων εμπρόθεσμα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας), από τον οποίο επελέγησαν τα ανωτέρω βραβεία είναι ο ακόλουθος: 

Για τη μετάφραση έργου ελληνικής λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα (αλφαβητικά): 

1. Χασάν Αλή Αχμέντ για τη μετάφραση στην αραβική γλώσσα του έργου «Για την πατρίδα» της Πηνελόπης Δέλτα 
2. Niko Kacalidha για τη μετάφραση στην αλβανική γλώσσα του έργου «Renia e te nenteve» 
( « Η κάθοδος των εννιά») του Θανάση Βαλτινού, εκδ. Botimet Toena 
3. Cristiano Luciani για τη μετάφραση στην ιταλική γλώσσα του έργου «Cinque racconti (1877-1899)» («Διηγήματα») του Δημητρίου Βικέλα, εκδ. Nuova Cultura 
4. Ζντράβκα Μιχαήλοβα για τη μετάφραση στη βουλγαρική γλώσσα του έργου «Γραφή του Παντόπτη» (Ανθολογία ποιημάτων) του Γιάννη Ρίτσου, εκδ. Stigmati 
5. Dieter Motzkus για τη μετάφραση στη γερμανική γλώσσα του έργου «Die Glocke der Hagia Triada: Geschichte eines griechischen Dorfes von 1304-1885»(«Η καμπάνα της Αγία- Τριάδας») του Θανάση Πετσάλη Διομήδη, εκδ. Pandora 
6. Michaela Prinzinger για τη μετάφραση στη γερμανική γλώσσα του έργου «Die Augen des Meeres»(«Σουέλ») της Ιωάννας Καρυστιάνη, εκδ. Suhrkamp 
7. Γκάγκα Ρόσιτς για τη μετάφραση στη σερβική γλώσσα του έργου «Το βιολί του μονόχειρα» του Τάσου Λειβαδίτη, εκδ. Αγωρά 

Για τη μετάφραση έργου ξένης λογοτεχνίας στην ελληνική γλώσσα (αλφαβητικά): 

1.Κώστας Αθανασίου για τη μετάφραση του έργου «Οι άγριοι ντετέκτιβ» του Ρομπέρτο Μπολάνιο, εκδ. Καστανιώτης 
2. Γιάννης Βαρβέρης για τη μετάφραση του έργου «Ο φιλάργυρος» του Μολιέρου, εκδ. Ύψιλον 
3. Αθηνά Δημητριάδου για τη μετάφραση του έργου «Αγανάκτηση» του Φίλιπ Ροθ, εκδ. Πόλις 
4. Παναγιώτης Ευαγγελίδης για τη μετάφραση του έργου «Ομορφιά και θλίψη» του Γιασουνάρι Καουαμπάτα, εκδ. Καστανιώτης 
5. Μελίνα Παναγιωτίδου για τη μετάφραση του έργου «Δον Κιχότε ντε λα Μάντσα» του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, εκδ. Εστία 
6. Φαίδων Ταμβακάκης για τη μετάφραση του έργου «Ένα καπρίτσιο» του Τζων Φώουλς, εκδ. Εστία 
7. Δημήτρης Χουλιαράκης για τη μετάφραση του έργου «Θρήνοι» του Γιαν Κοχανόφσκι, εκδ. Γαβριηλίδης 

Η Επιτροπή αυτή αποτελείται από τους εξής: 

1. Σταυροπούλου Ερασμία − Λουΐζα του Αθανασίου, καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας 19ου − 20ου αιώνα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ως Πρόεδρο 
2. Κόνολι Ντέιβιντ του John, Καθηγητή Μεταφρασεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ως Αντιπρόεδρο 
3. Ζήρα Αλέξη του Σπυρίδωνα, Πρόεδρο της Εταιρείας Συγγραφέων, Κριτικό 
4. Δημητρούλια Ξανθίππη του Γεωργίου, Επίκουρη Καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Μεταφράστρια, Κριτικό 
5. Βοσκό Ανδρέα του Ιωάννη, Καθηγητή Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών 
6. Ζώρα Γεράσιμο του Γεωργίου, Καθηγητή Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών 
7. Μπελιέ Ερρίκο − Γεώργιο του Ιωάννη, Ποιητή, Μεταφραστή 
8. Δημήτριο Καλοκύρη του Κωνσταντίνου, Ποιητή, Πεζογράφο, Μεταφραστή, 
9. Παπαδήμα Μαρία του Αλεξάνδρου, Επίκουρη Καθηγήτρια Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μεταφράστρια

Πηγή

3/3/11

Παρουσίαση της δράσης: Παπαδιαμάντης - Ελύτης - Τσίρκας - Γκάτσος «100 χρόνια μετά»

STANDBY="Loading media player..." TYPE="application/x-oleobject">

Παρουσίαση της δράσης «100 χρόνια μετά» του Υπουργείου Παιδείας ΔΒΜΘ για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τον θάνατο του Α.Παπαδιαμάντη και την γέννηση των Ελύτη, Τσίρκα και Γκάτσου.

27/2/11

Οδ. Ελύτης: ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

Εδώ που η έρημη ματιά φυσάει τις πέτρες και τ’ αθάνατα
Εδώ που ακούγονται βαθιά τα βήματα του χρόνου
Που ανοίγουνε μεγάλα σύννεφα χρυσά εξαφτέρυγα
Πάνω από τη μετόπη τ’ ουρανού
Πες μου από πού ξεκίνησε η αιωνιότητα
Πες μου ποιο σημάδι που πονείς
Και ποιο το ριζικό της ελεμίνθας
Ώ γη της Βοιωτίας που σε φέγγει ο άνεμος
Τι γίνηκεν η ορχήστρα των γυμνών χεριών κάτω απ’ τ’ ανάχτορα
Το έλεος που ανέβαινε σαν ιερός καπνός
Κι η κλαγγή που ξημέρωνε τη φρίκη των λαών
Όταν ο ήλιος έμπαινε σα θρίαμβος

Όταν η μοίρα σπάραζε στη λόγχη της καρδιάς
Κι άναβαν τα εμφύλια κελαηδίσματα
Τι γίνηκαν οι αθάνατες μάρτιες σπονδές
Οι ελληνικές γραμμές μες στο νερό της χλόης
Λαβώθηκαν τα μέτωπα κι οι αγκώνες
Ο χρόνος από τον πολύ ουρανό κύλησε ρόδινος
Οι άνθρωποι προχωρήσανε
Γεμάτοι οδύνη και όνειρο

Στυφή μορφή! Εξευγενισμένη από τον άνεμο
Θύελλας καλοκαιρινής που τα πυρρόξανθα ίχνη
Αφήνει στις γραμμές των λόφων και των αετών
Στις γραμμές της παλάμης σου του πεπρωμένου
Τι ξέρεις ν’ αντικρίζεις και τι ξέρεις να φορείς
Ντυμένη από τη μουσική των χόρτων και πως προχωρείς
Μέσα απ’ τα ρείκια ή τις αλισφακιές
Στο τελικό σημείο του βέλους
Σ’ αυτό το κοκκινόχωμα της Βοιωτίας
Μέσα στων βράχων το ερημικό εμβατήριο
Θ’ ανάψεις τα χρυσά δεμάτια της φωτιάς
Θα ξεριζώσεις την κακή καρποφορία της θύμησης
Θ’ αφήσεις μια πικρή ψυχή στην άγρια μέντα!

Ο. Ελύτης

25/2/11

Δώρα του βυθού

Μπορεί μια γυναίκα να βρει το νόημα της ύπαρξής της απομονωμένη σ' ένα νησί; Τα κοχύλια πώς την βοηθούν στην αναζήτησή της;

Στα ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ, η Anne Morrow Lindbergh περιγράφει το δικό της ταξίδι στα βάθη του εαυτού της. Σ' ένα μακρινό νησί απερίσπαστη, προσπαθεί να επικεντρώσει στην ουσία και στο νόημα της ύπαρξης του ανθρώπου και ιδιαίτερα της γυναίκας. Χρησιμοποιεί τα κοχύλια που βρίσκει στην παραλία σαν οδηγούς, σύμβολα και παραδείγματα για να απεικονίσει τα στάδια της εσωτερικής της αναζήτησης. Κάθε κοχύλι είναι κι ένα ταξίδι προς την ομορφιά, τη γαλήνη, την επαφή με την αλήθεια της. Αποκαλύπτει μια μικρή νησίδα βεβαιότητας με όστρακα και μαργαριτάρια πολύτιμα, δώρα του βυθού, τα οποία κοινωνεί μέσω του βιβλίου, γενναιόδωρα, όπως της τα χάρισε η θάλασσα.

"[... ] νομίζω πως το βιβλίο αυτό προσφέρει στους αναγνώστες μια πρωτόγνωρη αίσθηση ελευθερίας. Είναι δύσκολο να περιγραφεί, μα πιστεύω ηώς αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που το βιβλίο συνεχίζει να είναι τόσο αγαπητό και να διαβάζεται ακόμη. Μιλώ για την ελευθερία που έρχεται μετά την απόφαση του να παραμένει κανείς ανοιχτός, όπως η μητέρα μου, στην ίδια τη ζωή, ό,τι κι αν φέρνει: χαρές, λύπες, επιτυχίες, αποτυχίες, πόνο, θαλπωρή και, βέβαια, πάντα αλλαγή.
Μέσω των δικών της εμπειριών και χάρη σ' έναν πυρήνα εσωτερικής ηρεμίας, συνειδητά στο "εδώ και τώρα", η μητέρα μου αθόρυβα έζησε ελεύθερη τη δική της ζωή μέσα στην ίδια τη ζωή, και μακάρι όλοι να κάναμε το ίδιο."
(Reeve Lindbergh)

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Anne Morrow Lindbergh 1906 - 2001

Σύζυγος του πιλότου Charles Lindbergh και μητέρα έξι παιδιών, έζησε μια ενδιαφέρουσα και περιπετειώδη ζωή στην Αμερική και στην Ευρώπη. Έλαβε πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις ως συγγραφέας, αλλά και ως εξαιρετική αεροπόρος.

Η πρώτη έκδοση του Gift from the Sea έγινε best seller και μέχρι σήμερα έχει ξεπεράσει τα 3.000.000 αντίτυπα σε πωλήσεις. Έχει μεταφραστεί σε 45 γλώσσες, ενώ στην Ελλάδα εκδίδεται για πρώτη φορά.

Βιβλία της είναι τα :

North to the Orient (1935)

Listen! The Wind (1938)

The Wave of the Future (1940)

The Steep Ascent (1944)

Gift from the Sea (1955)

The Unicorn and other Poems (1956)

Dearly Beloved (1962)

Earth Shine (1969)

Bringmea Unicorn (1972)

Hour of Gold, Hour of Lead (1973)

Locked Rooms and Open Doors (1974)

Tlte Flower and the Nettle (1976)

War Without and Within (1980)

24/2/11

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και Οδυσσέας Ελύτης

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη και 100 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου μας πεζογράφου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Σε μια προσπάθεια να τιμήσουμε και τους δύο, δημοσιεύουμε αποσπάσματα από το δοκίμιο του ποιητή «Η μαγεία του Παπαδιαμάντη».
-------
Το φως του Παπαδιαμάντη βρίσκεται μάλλον πιο κοντά στο πανάρχαιο λυχνάρι. Αλλά σ’ ένα λυχνάρι το φως, αν υπάρχει, οφείλεται στο λάδι. Θησαυρισμένο το δικό του από τους ελαιώνες των παιδικών του χρόνων, άργησε ν’ ανέβει στο φιτίλι. Χρόνια και χρόνια φυλαγμένο στο υποσυνείδητό του, γαλήνευε, καταστάλαζε, λαμπικάριζε όλα της παιδικής ηλικίας τα περιστατικά, μ’έναν τρόπο που θα έδινε το δικαίωμα να υποστηρίξει κανείς πως η ωρίμανση του συγγραφέα γινόταν εν αγνοία του εκεί, σε μια περιοχή όπου ο άνθρωπος δε διαθέτει την κουτή ευφυϊα να ξεχωρίζει αυτά που βλέπει απ’ αυτά που αισθάνεται. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει.
-------
Να που βρίσκεται η αληθινή μαγεία του Παπαδιαμάντη. Δε ζητά να τεντώσει τα νεύρα μας, να σείσει πύργους και να επικαλεστεί τέρατα. Οι νύχτες του, ελαφρές σαν το γιασεμί, ακόμη και όταν περιέχουν τρικυμίες, πέφτουν επάνω στην ψυχή μας σαν μεγάλες πεταλούδες που αλλάζουν ολοένα θέση, αφήνοντας μια στιγμή να δούμε στα διάκενα τη χρυσή παραλία όπου θα μπορούσαμε να’ χαμε περπατήσει χωρίς βάρος, χωρίς αμαρτία. Είναι εκεί που βρίσκεται το μεγάλο μυστικό¨ αυτό το «θα μπορούσαμε» είναι ο οίακας που δε γίνεται να γυρίσει, μόνο μας αφήνει με το χέρι μετέωρο ανάμεσα πίκρα και γοητεία, προσδοκώμενο και άφταστο. «Σαν να’χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου.»
-------
Η μεγάλη τέχνη βρίσκεται οπουδήποτε ο άνθρωπος κατορθώνει ν’ αναγνωρίζει τον εαυτό του και να τον εκφράζει με πληρότητα μες στο ελάχιστο.

22/2/11

Ιωάννα Καρυστιάνη: Οι ήττες μπορούν να έχουν και κέρδη

«Δεν υπάρχει ενός είδους παρακμή. Προκύπτει από πολλούς παράγοντες και από έκπτωση πολλών ταυτόχρονα παραγόντων. Αλλά νομίζω πως επειδή επιδίωξαν οι αγορές να έχουν την πρωτοκαθεδρία, με έναν τρόπο εντελώς αλαζονικό, επωμίζονται και το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης και συκοφαντικής πλέον κατάρρευσης»

Η «Ιωάννα» των σκίτσων και της εικονογράφησης, η επιτυχημένη σήμερα λογοτέχνις, ο άνθρωπος που δεν διστάζει να πει την αλήθεια που διακρίνει γύρω της, μιλά για «τα σακιά» που κουβαλάμε οι Έλληνες σήμερα…

Συνέντευξη: Θανάσης Λάλας (FAQ - τεύχος 132)

∆εν µπορούµε να µην ξεκινήσουµε µε όσα συµβαίνουν στην Αίγυπτο. Αλήθεια, τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, και αυτό µπορούµε να το χρεώσουµε επανάσταση; «Νοµίζω ότι τα σκυµµένα για πολύ καιρό κεφάλια τινάζονται πάνω απότοµα, γιατί η ανθρώπινη ύπαρξη, καταπιεσµένη και καταπονηµένη από φτώχεια, από προσβολή, από ταπείνωση, πάντα αποζητά την αξιοπρέπεια και την περηφάνια».

Ζούµε βέβαια σε µια περίοδο που νοµίζουµε ότι έχουν βρεθεί τα κόλπα από τη µεριά της εξουσίας να καταστέλλονται όλες αυτές οι διαθέσεις των ατόµων να σηκώσουν το κεφάλι. «∆εν το πιστεύω αυτό. Νοµίζω πως οι ισχυροί ενδέχεται να τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις που αναπόφευκτα πυροδοτεί µια άνευ προηγουµένου φτώχεια. Το είδαµε αυτό και στην Τυνησία, το βλέπουµε και στην Αίγυπτο, αλλά θα το δούµε και αλλού. Για να κάνω και µια γέφυρα µε τα δικά µας εδώ, µε το µεταναστευτικό και τα οικονοµικά προβλήµατα, πιστεύω ότι η φτώχεια είναι πανίσχυρος δεσµός και ενδέχεται να επικρατήσει κάποια στιγµή των εθνικών, φυλετικών και θρησκευτικών χαρακτηριστικών».

Ας πάµε στα δικά µας. Τι φταίει κατά τη γνώµη σου που έχουµε φτάσει στο σηµείο αυτό σήµερα; «Νοµίζω ότι ο καθένας πάνω-κάτω µπορεί πλέον να καταλάβει, αν υποθέσουµε ότι τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια ο κόσµος έχει αρχίσει να πονηρεύει. Ας πούµε για την Ελλάδα, που τα τελευταία 20 χρόνια µπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να θεωρήθηκε µια λύση ασφάλειας και σταθερότητας, ιδίως µετά την κατάρρευση του λεγόµενου υπαρκτού σοσιαλισµού κ.λπ. Τώρα αποδείχτηκε ότι ήταν µια ασταθής και επισφαλής Ένωση, που ουσιαστικά παραδόθηκε στα οικονοµικά συµφέροντα. Κυβέρνησαν οι τράπεζες, τα χρηµατοπιστωτικά ιδρύµατα κ.λπ. Το έχει καταλάβει ο κόσµος. Και εδώ στην Ελλάδα, δηλαδή, λέµε, εντάξει, υπάρχει αυτή η διόγκωση του δηµόσιου τοµέα, του κρατικοδίαιτου, διότι ήταν το συµφέρον της κοµµατικοκρατίας κάθε φορά να διορίζει και να κάνει και να ράνει, αλλά τι πιο κρατικοδίαιτο από τις τράπεζες σε τελευταία ανάλυση. Και όχι µόνο στην Ελλάδα. Τα έχει καταλάβει ο κόσµος αυτά».

Αυτού του είδους η παρακµή είναι απλά και µόνο οικονοµική παρακµή; Ή διαβλέπουµε πίσω από αυτήν… «∆εν υπάρχει ενός είδους παρακµή. Προκύπτει από πολλούς παράγοντες και από έκπτωση πολλών ταυτόχρονα παραγόντων. Αλλά νοµίζω πως επειδή επιδίωξαν οι αγορές εδώ και πολλά χρόνια να έχουν την πρωτοκαθεδρία, τον πρώτο λόγο, µε έναν τρόπο εντελώς αλαζονικό, επωµίζονται και το µεγαλύτερο βάρος της ευθύνης και συκοφαντικής πλέον κατάρρευσης. Έτσι δεν είναι;»

Σκέφτοµαι, βγαίνουµε από µια επταετία, από µια χούντα, µε µια τεράστια ελπίδα. Ότι τα πράγµατα θα διαφοροποιηθούν, θα αλ-

λάξουν. Και µετά αυτή η γενιά ενσωµατώνεται µέσα σε όλο αυτό που σήµερα ονοµάζουµε παρακµή και χανόµαστε. Ποια πιστεύεις ότι ήταν η µεγάλη παγίδα; Πού ήταν η µεγάλη παγίδα αυτής της ζωντανής γενιάς, η οποία βγήκε από µια δύσκολη περίοδο και είχαµε την αίσθηση ότι είχε ανοιχτά µάτια; «Αν µιλάτε για εκείνη την περίφηµη γενιά του Πολυτεχνείου, που έχει στοχοποιηθεί ανηλεώς από παντού, η δράση της υπήρξε πάρα πολύ σύντοµη. ∆εν στοιχειοθετεί όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που θα µπορούσαν να αποτελέσουν, ας πούµε, ένα υλικό ανθεκτικό σε αίολα κελεύσµατα των εποχών. Και δεν συνέβη µόνο στην Ελλάδα αυτό. Νοµίζω ότι λόγω πολύχρονης υστέρησης και στον τοµέα της διαβίωσης και στον τοµέα των ελευθεριών, κατά κάποιο τρόπο, οδήγησε τον κόσµο εύκολα να παραδοθεί στον καταναλωτισµό, σε µια ευζωία που κερδήθηκε µε υποχωρήσεις και µε έκπτωση αξιών. Αλλά επειδή και λόγω της δουλειάς µου ταξιδεύω αρκετά στην Ελλάδα, πάω σε υποβαθµισµένες περιοχές, σε σχολειά σε βουνά και σε λαγκάδια, συναντώ πολλούς από τον κόσµο εκείνης της εποχής, οι οποίοι µε εντιµότητα επιµένουν στα όριά τους».

Άρα υπάρχει µια άλλη Ελλάδα, η οποία συνεχίζει να λειτουργεί µέσα σε αυτά… «Υπάρχει µια άλλη Ελλάδα, ασθµαίνουσα αν θέλετε, διότι οι επιθέσεις που δέχεται ένας άλλος τρόπος σκέψης και ζωής είναι ασύλληπτος. ∆είτε τι έγινε µε το θέµα της απεργίας πείνας. Με έπιασε η ψυχή µου, να σας πω την αλήθεια. ∆εν ακούστηκε πουθενά στα µέσα ενηµέρωσης, ιδίως στα τηλεοπτικά, το θέµα της µαζικής απεργίας πείνας 237 ανθρώπων. Αυτό που κυριάρχησε ήταν η κουβέντα για το άσυλο, ήταν η κουβέντα ενός προβλήµατος που όµως δεν αντιµετωπίζεται µε σοβαρό τρόπο. Ξέρω πολύ καλά ότι η Ελλάδα δεν µπορεί να σηκώσει έναν τόσο µεγάλο αριθµό µεταναστών. ∆εν γίνεται. Ούτε αυτοί, ούτε οι ντόπιοι εδώ µπορούν να ζήσουν σαν άνθρωποι. Πρέπει να βρεθεί κάτι άλλο. Εγώ άκουγα ότι διασύρεται η πατρίδα µας στο εξωτερικό, στα ξένα κανάλια, και έλεγα ότι θα µπορούσε να το κάνει όπλο αυτό. Να σπεύσουν αστυνοµικοί, είτε σε µια πλατεία, είτε σε ένα χωράφι, οπουδήποτε, να σπεύσουν ο δήµαρχος, ο περιφερειάρχης, οι πρυτανικές αρχές, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, υπουργοί, να καλέσουν αυτοί τα ξένα κανάλια και να πούνε “ιδού η ανθρωπιστική κρίση”. Είναι πάνω από τις δυνάµεις µας. Θα έπρεπε να πάνε όλοι στις Βρυξέλλες. ∆εν λέω να κάνουν απεργία πείνας εκεί στα σκαλοπάτια, αλλά να ζητήσουν σύγκλιση της Ολοµέλειας και να πουν ότι “δεν µπορούµε να το χειριστούµε”. Τι θα γίνει η Ελλάδα; Μαζεύουµε αµάχους από τους πολέµους που κάνουν οι ισχυροί αλλού. Μαζεύουµε φτωχούς ανθρώπους από τις ληστρικές οικονοµικές επιδροµές. Και τι γίνεται; Μπορούµε να το χειριστούµε εµείς; Θα γίνουµε και ο µπάτσος των ισχυρών; Αυτή είναι η µοίρα της

Ελλάδας; Να γίνει και ο µπάτσος; Την κατέστησε η Ευρωπαϊκή Ένωση αποθήκη αποβλήτων. Γιατί ως απόβλητα βλέπει αυτούς τους ανθρώπους. Έτσι δεν είναι; Στήσανε και τον φράχτη στην Πάτρα. Γιατί είναι αστείο τώρα να συζητάµε για το τι µπορεί να κάνει αυτή η ιστορία στον Έβρο. Θα κονοµήσουµε άλλη µια ρετσινιά. Αφού λειτουργεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια ο φράχτης στην Πάτρα. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να πάνε σε άλλες χώρες. Και εµείς έχουµε στήσει εκεί έναν φράχτη και γίνεται ο χαµός. Τι θα γίνουµε, ο µπάτσος µε επιχειρήσεις “σκούπας”; Τι είναι αποτσίγαρα όλοι αυτοί; ∆εν µπορεί να το χειριστεί η Ελλάδα. Όπως λέγαµε παλιά διεθνοποίηση του Κυπριακού, ας το διεθνοποιήσει η Ελλάδα το ζήτηµα αυτό».

Τα «Σακιά», Ιωάννα, είναι αυτό που κουβαλάει ο κάθε άνθρωπος πάνω του. ∆ηλαδή ο σταυρός του; «Ο σταυρός του, ναι. Εκεί που συσσωρεύει όχι µόνο αδικαίωτους καηµούς και πόθους, αλλά τα κρίµατά του, ό,τι έχει διαπράξει και αδίκησε άλλους, εν πάση περιπτώσει είναι τα βάρη της συνείδησης, θα έλεγα».

Κατά τη γνώµη σου, ποιος είναι ο ρόλος του µυθιστορήµατος µια τέτοια εποχή; ∆ηλαδή, ζούνε οι άνθρωποι αυτό. Σάββατο πάνε σε ένα βιβλιοπωλείο και βλέπουν εκδόσεις Καστανιώτη, τα «Σακιά» της Ιωάννας Καρυστιάνη. Το παίρνουν και πάνε σπίτι τους. Τι ζητάνε µέσα σε αυτό το βιβλίο; Τι ζητάνε µέσα σε ένα βιβλίο οι άνθρωποι; «Να µην έχουµε και φρούδες ελπίδες, και οι συγγραφείς και οι καλλιτέχνες γενικότερα να έχουµε την έπαρση ότι µπορούµε να γίνουµε καθοδηγητές της κοινωνίας ή να επιλύσουµε προβλήµατα. Ένα µυθιστόρηµα ή αποσπασµατικά µια άλλη µορφή καλλιτεχνικής έκφρασης, ένας πίνακας, µια ταινία, µια θεατρική παράσταση, δεν µπορεί να προσφέρει ζωή στους ανθρώπους και να τους λύσει τα οικονοµικά προβλήµατα και να πάει να πληρώσει τις δόσεις όλων αυτών των φόρων. Ούτε µπορεί να είναι τροπάρι θρησκευτικό, ή φαρµακευτική συνταγή. Μπορεί να του προσφέρει όµως έναν τρόπο να στοχαστεί πάνω στη ζωή του. Έλεγε ο Τένεσι Ουίλιαµς ότι “το γκρίζο είναι το µόνο αληθινό χρώµα της τέχνης”. Οπότε, µε αυτόν τον τρόπο θα έλεγα και εγώ ότι τα “Σακιά” είναι ένα γκρίζο χρονικό εκτροχιασµού και της τούµπας του µυαλού ενός εικοσάχρονου παιδιού. Είναι µια γκρίζα πορεία προς µια ήττα, χωρίς τιµή και δόξα όµως, και αποτύπωση της γκρίζας εποχής µας. Γιατί κατά τη διακύµανση του µυθιστορηµατικού χρόνου στα “Σακιά”, που είναι τα τελευταία 30-40 χρόνια, κατά κάποιο τρόπο επισηµαίνονται νοοτροπίες, έκπτωση αξιών που οδήγησαν και σε όλο αυτό τον πάταγο που ζούµε τώρα στην εποχή µας. Πιο κοντά στην κεντρική ιδέα του µυθιστορήµατος θα έλεγα ότι είναι µια πρόσκληση περί διάβασης στο τοπίο της τύψης, µια πρόταση δοκιµασίας στην περιοχή των αισθη-µάτων που µας φαίνονται βαριά και δύσκολα, και µια πρόσκληση για στοχασµούς πάνω στο θέµα της πολυπλόκαµης βίας που διαχέεται από παντού και κατακλύζει τις ζωές µας. Συλλογικά και ατοµικά».

Έχουν κέρδη οι ήττες; «Ναι, µπορεί να έχουν και κέρδη οι ήττες. Εάν συνειδητά επιχειρήσεις να σταθείς στις αιτίες, αν µη τι άλλο, κερδίζεις το άλγος. Μπορεί να είναι αυτό η µόνη κάθαρση. Η συνειδητοποίηση της ευθύνης είναι ένα κέρδος. Μπορεί να είναι και πολύ περισσότερα, κατά την περίπτωση βέβαια και κατά το βάρος κάποιων πράξεων».

Η επιτυχία έχει κόστος; «Ναι, µεγάλο. Αν είµαστε σοβαροί, έχει κόστος η επιτυχία. Αλλά αν µέσα σου αποζητάς διαρκώς να στροβιλίζεσαι γύρω από αυτό που σε αναστατώνει, γιατί νοµίζω ότι επιλέγεις τα θέµατά σου µε βάση τη φτιαξιά σου, που γίνεται σιγά-σιγά από τα παιδικά, εφηβικά χρόνια. ∆ηλαδή δεν αποζητάς ένα θέµα ρηξικέλευθο που θα κάνει µπαµ, ας πούµε. ∆εν πρωτοπορεί το µυθιστόρηµα, µην τρελαινόµαστε. Η φτιαξιά σου σου έχει εγκαταστήσει µέσα στην ψυχή κάποια θέµατα που σε απασχολούν. Και αυτά συνέχεια έρχονται µπροστά σου και ωριµάζουν µε τον καιρό, οπότε καταπιάνεσαι όσο µπορείς να µιλήσεις γι’ αυτά».

Πώς αρχίζεις να γράφεις, Ιωάννα Καρυστιάνη; ∆ηλαδή πότε ανακαλύπτεις ότι αυτό το πράγµα θα το κάνεις, ας πούµε… «Υπάρχει µέσα µου για καιρό και κατά καιρούς πετάει σπίθες. Μια φράση, µια σκέψη, πάντα σηµειώνω, πάντα έχω τα µπλοκάκια, τα χαρτιά και τα ντοσιέ, και όταν µπορέσει αυτό µέσα στον χρόνο να αντέξει, γιατί είναι πολλά πράγµατα που ταυτόχρονα υπάρχουν στο µυαλό µου, ό,τι αντέξει και δεν το πετάξει έξω ο χρόνος είναι αυτό που µε στρώνει µετά για κάποιο µεγάλο διάστηµα, για να µπορέσω να το δουλέψω».

Οι ήρωες των προηγούµενων βιβλίων τι γίνονται; Χάνονται για εσένα; «Με κάποιο τρόπο δεν χάνονται. Νοµίζω πως λειτουργεί µια αλυσίδα, από το πρώτο βιβλίο –δεν έχω γράψει και πολλά, για να κάνω και την έξυπνη–, τη συλλογή διηγηµάτων “Η κυρία Κατάκη”, µέχρι και το τελευταίο, γυροφέρνω σε χαρακτήρες που κερδίζουν το βλέµµα µου και µέσα στη ζωή. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, θα έλεγα, καθηµερινοί και κάθε ηλικίας. Ηλικιωµένοι υπάρχουν σε όλα τα βιβλία µου για παράδειγµα. Αλλά όταν τελειώνω ένα βιβλίο και το περνάω πρώτο, δεύτερο, τρίτο, τέταρτο χέρι, δεν µπορώ ας πούµε να το δουλέψω περισσότερο. Θέλω να µπορώ να αντέξω το επίµονο βλέµµα των ηρώων. Εάν µε κοιτάξουν επίµονα, να µην µπορούν να µου προσάψουν ότι τους ξεπέταξα, ότι τους φακέλωσα, τους βάφτισα καλούς ή κακούς µε έναν τρόπο έτσι επιφανειακό, και έφυγα στους επόµενους».

Σε αυτό το τελευταίο βιβλίο βλέπουµε ότι ο ήρωας έχει οικογενειακές καταβολές που έχουν να κάνουν µε την Αριστερά. Πιστεύεις ότι αυτή η ιδέα της Αριστεράς δεν είχε τη δύναµη µέσα στο σπίτι µας να επηρεάσει, αν θέλεις, το µέλλον; Να επηρεάσει την ψυχοσύνθεσή µας, ώστε να µας κάνει ανθρώπους αντίστοιχους µε εκείνους που βγαίνοντας από όλες αυτές τις δυσκολίες πιστεύουν ότι θα έπρεπε να φτιάξουν µια άλλη Ελλάδα, έναν διαφορετικό κόσµο; «∆εν πρέπει να παραβλέπουµε τις απηνείς διώξεις, οι οποίες για πολλά χρόνια σφράγισαν τα αριστερά σπίτια. Και αυτές έχουν τις επιπτώσεις τους στους απογόνους, που πάρα πολλές φορές µπορεί να περιθωριοποιούνται, να κρύβονται στις εσοχές της καθηµερινότητας, ή επιβαρυµένοι και από ένα σωρό άλλους παράγοντες να αντιδρούν µε τον τρόπο που αντέδρασε ο Λίνος. Πιστεύω ότι κάτι καθοριστικό ήταν µια συνολικά αφιλόξενη πλέον εποχή, µια κοινωνία παγωνιάς, αν θέλετε. ∆εν ήταν µόνον ο πόνος και η ήττα που κουβαλούσε ο πατέρας του ή ο παππούς του. Έπαιξε ρόλο µια κοινωνία µε απεριόριστη και πολυπλόκαµη βία, την οποία προσπάθησα κι εγώ να τη δω µέσα σε µικρά κεφάλαια, µέσα στο βιβλίο, σε µικρές φράσεις. Για τη βία που εκλύεται από την απουσία οράµατος, για τη βία που εκλύεται από τις σχέσεις πλέον όπως έχουν καταντήσει, για τη βία που εκλύεται από µια παιδεία χωρίς ένα πλούσιο ανθρωπιστικό περιεχόµενο, για τη βία που επίσης επισφραγίζει το κυνηγητό, αν θέλετε, των ηλικιωµένων, τώρα µε τις περικοπές των χαµηλών συντάξεων, νοµίζω πως λάµπει αυτό. Και επίσης τη βία που εκλύεται από την ίδια τη γλώσσα. Γιατί πάντα στα µυθιστορήµατα αυτά τα λίγα που έχω γράψει µε ενδιαφέρει σχεδόν εξίσου µε το θέµα η γλώσσα. Τη θεωρώ και αυτόνοµο λογοτεχνικό συντελεστή και συντελεστή που αποτυπώνει γενικότερα ό,τι συµβαίνει στην κοινωνία. Έχουµε πλέον καταλήξει σε µια γλώσσα επιθετική, µια γλώσσα δυσαρέσκειας, που αποτρέπει και την επικοινωνία και τη συνεννόηση. Εκλύεται και

από τα µέσα ενηµέρωσης µε αυτές τις µπηχτές, τον παροξυσµικό πολιτικό λόγο, τις προκλητικές και εξυπναδίστικες διαφηµίσεις, τις κάθε είδους ατάκες, και εισχωρεί µετά στο σπίτι, επαναλαµβάνεται και εµποδίζει την αληθινή επικοινωνία».

Θα αντέξουµε, λες, αυτό που µας συµβαίνει; Θα µείνουµε στα πόδια µας, θα σηκώσουµε το ανάστηµά µας; «Αν πάρουµε το τιµόνι αλλιώς, ναι».

Μµµ… Το τιµόνι όµως το έχουν στα χέρια τους άνθρωποι που λίγο ως πολύ δεν ξέρουν να οδηγούν. «Αναρωτιέµαι... Θέλουν τον έλληνα πολίτη να έχει τα λεφτά να πληρώσει την περαίωση που σε πάρα πολλές περιπτώσεις είναι άδικη, αλλά αυτός τρέχει γιατί φοβάται. Να έχει τα λεφτά να πληρώσει τις 200 έκτακτες εισφορές, τα πράσινα τέλη, τα αυξηµένα τιµολόγια της ∆ΕΗ, τα εισιτήρια κ.λπ., να έχει λεφτά να πάρει καµιά καινούργια φούστα και κάνα ζευγάρι καινούργια παπούτσια για να δουλέψουν τα εµπορικά, να

του µείνουν λεφτά για να αλλάξει το αυτοκίνητο γιατί είναι νεκρή η αγορά των αυτοκινήτων, να του περισσέψουν να πάρει και κανένα τριάρι, γιατί έχει νεκρώσει και η αγορά των ακινήτων... ∆εν γίνονται όλα αυτά. Καταλάβατε; ∆εν γίνονται. Βλέπω και τους αρχηγούς κυρίως των δύο µεγάλων κοµµάτων και έχω µια αίσθηση ότι είναι σαν να τους τη σπάει το κόµµα τους, σαν να τους τη σπάµε οι πολίτες, σαν να τους τη σπάει η Ελλάδα. Αναρωτιέµαι αν ποτέ αγάπησαν κάτι από όλα αυτά. ∆ηλαδή δεν µου άρεσε που ο πρωθυπουργός µας βγήκε στα διεθνή φόρα και µας ξεφώνισε ως την πιο διεφθαρµένη χώρα, που είναι γεµάτη λαµόγια. Γιατί δεν είναι έτσι. Θα έλεγα ότι τώρα πληρώνουν την κρίση, και δραµατικά µάλιστα, χαµηλόµισθοι και χαµηλοσυνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι, κ.λπ., αυτοί που δεν έφταιξαν σε τίποτα. Αυτοί που έφταιξαν, τα άνω κλιµάκια, δεν έχουν κανένα πρόβληµα. Ούτε οικονοµικό, ούτε συνειδησιακό. Μπέικα ζούνε και δηµοσία δαπάνη έχουν εξασφαλίσει εαυτούς, τέκνα και εγγόνια».

Η Ιωάννα Καρυστιάνη γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1952 στα Χανιά της Κρήτης από γονείς Μικρασιάτες. Σπούδασε Νομικά. Επαγγελματικά ασχολήθηκε με το σκίτσο και την εικονογράφηση (με το όνομα «Ιωάννα»). Δούλεψε στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης», στα περιοδικά «Τέταρτο», «Ένα», «Εικόνες» και σε ξένες εφημερίδες. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη λογοτεχνία το 1994, με τη συλλογή διηγημάτων «Η κυρία Κατάκη». Ακολούθησε το μυθιστόρημα «Μικρά Αγγλία», το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1998, και ήταν υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας και για το λογοτεχνικό βραβείο Balkanika. Το επόμενο μυθιστόρημά της, «Κουστούμι στο χώμα», τιμήθηκε με το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού «Διαβάζω» το 2001. Είναι παντρεμένη με τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη και μητέρα των σκηνοθετών Αλέξανδρου Βούλγαρη («Κλαις;», «Ροζ») και Κωνσταντίνας Βούλγαρη («Γιούπι», «Με τα φώτα νυσταγμένα», «Βαλς σεντιμεντάλ»). Έχει επίσης γράψει το σενάριο της ταινίας «Νύφες» (εκδ. Καστανιώτη, 2004). Το τελευταίο της βιβλίο με τίτλο «Τα σακιά» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

(C) ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ
Κάδμου 7 & Δαιδάλου
Λιβαδειά 32100
τηλ. 22610.89970
fax 22610.81028