29/12/10

Ο Ορχάν Παμούκ στο Μέγαρο: «Τι γίνεται στο μυαλό μας όταν διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα;»

Ο Ορχάν ΠαμούκΤιμημένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2006, συγγραφέας οκτώ μυθιστορημάτων, που έχουν προκαλέσει παγκόσμια αίσθηση, ο Ορχάν Παμούκ έρχεται την Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011 στις 19:00 στο Μέγαρο για μία διάλεξη με τίτλο: «Τι γίνεται στο μυαλό μας όταν διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα;» (ήταν προγραμματισμένη για τον περασμένο Μάρτιο αλλά αναβλήθηκε για σοβαρούς οικογενειακούς του λόγους).Ο διάσημος Τούρκος συγγραφέας θα ανιχνεύσει τις περίπλοκες και ανεπαίσθητες διαδρομές που επιλέγει ο αναγνώστης της λογοτεχνίας, για να περιπλανηθεί και να μεταμορφωθεί από τις πληροφορίες και τις αποκαλύψεις της.

Aλλωστε, ο Παμούκ πιστεύει ότι ο σύγχρονος κόσμος κατακτάει την πιο βαθιά αυτογνωσία μέσα από τη λογοτεχνία, που του προτείνει έναν αποκαλυπτικό καθρέφτη για τις αντιφάσεις, τις πλάνες και τα αδιέξοδά του.

Στην Ελλάδα έχουν κυκλοφορήσει με μεγάλη επιτυχία τα περισσότερα βιβλία του όπως, Ιστανμπούλ, το Χιόνι, το Μουσείο της αθωότητας, το πολυσυζητημένο και πολυδιαβασμένο Μαύρο βιβλίο κ.ά.

Τη διάλεξη θα προλογίσει ο συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος.

Πληροφορίες

Μέγαρο Μουσικής, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Αθήνα

Τρίτη 11 Ιανουαρίου ώρα έναρξης στις 19:00

Η διάλεξη θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά με ταυτόχρονη μετάφραση

Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας

Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 17:30 την ημέρα της κάθε εκδήλωσης

Πηγή

«Το πρωτότυπο της Λώρας» του Βλ. Ναμπόκοφ

Το αριστούργημα που παραλίγο να καταστραφεί, δοσμένο από την πένα ενός από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του εικοστού αιώνα.

Ο γιατρός Φίλιπ Γουάιλντ, άντρας µε ευφυΐα, πνεύμα, περιουσία και πελώριο όγκο, είναι συνηθισµένος να υποµένει απανωτές ταπεινώσεις από τη σύζυγό του – τη νεαρή, λιγνή και ελαφρών ηθών Φλώρα. Στο µυθιστόρηµα που έγραψε κάποιος από τους εραστές της και το έδωσε στον γιατρό, ένα «εξοργιστικό αριστούργηµα» που καταγράφει τις απιστίες της, εµφανίζεται ως «Η Λώρα µου». Εξευτελισµένος, ο Γουάιλντ εξακολουθεί να βρίσκει χαρά στη ζωή παραδιδόµενος στην αυτοεξόντωση, ξεκινώντας από την αφαίρεση των δαχτύλων των ποδιών του.

Ο Ναµπόκοφ, επειδή προαισθανόταν ότι δε θα κατόρθωνε να ολοκληρώσει Το πρωτότυπο της Λώρας, άφησε ρητή εντολή να κάψουν το χειρόγραφο μετά τον θάνατό του. Επί τριάντα χρόνια η γυναίκα του και αργότερα ο γιος του, ο Ντµίτρι, συζητούσαν αν θα έπρεπε να σεβαστούν την επιθυµία του συγγραφέα. Αυτό το μυθιστόρηµα –που παραλίγο να καταστραφεί– παρουσιάζεται τώρα για πρώτη φορά και συνοδεύεται από μια εισαγωγή του Ντµίτρι Ναµπόκοφ που αφορά το τελευταίο σπουδαίο βιβλίο του πατέρα του και τη δύσκολη απόφασή του να το εκδώσει.

28/12/10

Πανεπιστήμιο της Στοάς του Βιβλίου: Νέος κύκλος μαθημάτων (Ιανουάριος - Μάρτιος 2011)

imageΤο πρόγραμμα του νέου κύκλου μαθημάτων (Ιανουάριος - Μάρτιος 2011) ανακοίνωσε το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της Στοάς του Βιβλίου. Aναλυτικά το πρόγραμμα έχει ως εξής:

- Γιώργος Μπαμπινιώτης - Ελληνική γλώσσα (5 ΜΑΘΗΜΑΤΑ)

Ετυμολογία: Ιστορία των λέξεων της Ελληνικής

Αναφορά στην προέλευση, την εξέλιξη και τις περιπέτειες των ελληνικών λέξεων

(κάθε Δευτέρα και ώρα 17.00 - 18.30)

- Λογοτεχνική γραφή και ανάγνωση. Ποίηση - Πεζογραφία (10 ΜΑΘΗΜΑΤΑ)

Κώστας Μουρσελάς, Αντώνης Φωστιέρης, Πέτρος Τατσόπουλος, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Ελισσάβετ Κοτζιά

(κάθε Τετάρτη και ώρα 19.30-21.00)

- Χρήστος Γιανναράς - Φιλοσοφία (10 ΜΑΘΗΜΑΤΑ)

Ύπαρξη, συνύπαρξη και το νόημά τους

(κάθε Πέμπτη και ώρα 19.30-21.00)

- Κώστας Γεωργουσόπουλος (10 ΜΑΘΗΜΑΤΑ)

Το μέλος στο αρχαίο δράμα (με οπτικοακουστικά παραδείγματα).

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος συνομιλεί με τους συνθέτες:

Θάνο Μικρούτσικο, Χρήστο Λεοντή, Σταμάτη Κραουνάκη, Νίκο Ξυδάκη, Βασίλη Δημητρίου, Θόδωρο Αντωνίου, Γιώργο Κουρουπό, Μιχάλη Χριστοδουλίδη, Γιώργο Αναστασόπουλο, Τάκη Φαραζή, Κορνήλιο Σελαμσή

(κάθε Παρασκευή και ώρα 17.00-18.30)

- Φιλοσοφία τής θρησκείας - Μάριος Μπέγζος (10 ΜΑΘΗΜΑΤΑ)

Τέχνη και φιλοσοφία τής θρησκείας

(κάθε Δευτέρα και ώρα 19.30-21.00)

- Σαράντος Καργάκος (5 ΜΑΘΗΜΑΤΑ)

Ελληνική ιστορία- Ιστορικές αμφισβητήσεις

(κάθε Τρίτη 17.00-18.30)

- Το έργο τού Νίκου Καζαντζάκη (10 ΜΑΘΗΜΑΤΑ)

Δημήτρης Δημηρούλης, Συντονιστής

Κώστας Γεωργουσόπουλος, Μίμης Ανδρουλάκης, Ρέα Γαλανάκη, Πάτροκλος Σταύρου.

Προβολή ταινιών, από το αρχείο Σγουράκη, που αφορούν στη ζωή και το έργο τού Νίκου Καζαντζάκη.

(κάθε Τετάρτη και ώρα 17.00-18.30)

Έναρξη εγγραφών: Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου

Πληροφορίες και δηλώσεις ενδιαφέροντος στην ιστοσελίδα: www.stoabibliou.gr και στα τηλέφωνα: 210-3244538 & 210-3253989

18/12/10

Από τη Ζατέλη στο Σάλιντζερ ή... και αντιστρόφως

Δυο εμβληματικοί ήρωες είναι η Λεύκα της Ζατέλη (Το πάθος χιλιάδες φορές) και ο Χόλντεν Κόλφιλντ του Σάλιντζερ (Ο φύλακας στη σίκαλη), δυο έφηβοι που δεν τους αρέσει πολύ ο εαυτός τους και τον υποβάλλουν σε δοκιμασίες για να αυτοτιμωρηθούν μες τη μοναξιά της διαφορετικότητάς τους. 
Ο μεν Κόλφιλντ ταλανίζει την υγεία του με σωματικές κακουχίες, αλκοόλ και ναρκωτικά, κλεισμένος μέσα στη δίνη μιας βασανισμένης εφηβείας, ενώ η Λεύκα, αιχμάλωτη ενός ανομολόγητου πάθους, σημαδεύει το αψεγάδιαστο πρόσωπό της με πυρακτωμένο σίδερο. Έτσι τσαλακώνουν κι οι δυο τους την εικόνα τους, παγιδευμένοι σ' έναν κόσμο που δυσκολεύεται να τους καταλάβει και να τους αποδεχτεί. Κι οι δυο τους μετρούν απώλειες τραυματικές στην οικογένειά τους που τους ωθούν να προσκολλώνται και να μοιράζουν απλόχερα την αγάπη τους η μεν Λεύκα στη "δίδυμή της "Ωραιοζήλη, ο δε Κόλφιλντ στην μικρή αδελφή του, το "Φοιβάκι του". Είναι μια αγάπη άνευ όρων που τους βοηθά να ισορροπούν στο τεντωμένο σκοινί της ψυχολογικής τους ενηλικίωσης που έρχεται σιγά-σιγά μέσα από το γράψιμο. Ο Κόλφιλντ, σε πρώτο πρόσωπο, με άμεσο προφορικό λόγο που σε κάνει να θέλεις άλλες φορές να τον χαστουκίσεις κι άλλες φορές να του χαϊδέψεις τα μαλλιά κι η Λεύκα, σε τρίτο πρόσωπο, μέσα από τα κρυφά σημειώματά της με την ανεστραμμένη γραφή και τη σμιλεμένη γλώσσα γυρεύουν να λυτρωθούν και να εξαγνιστούν εκθέτοντας τα συναισθήματα και τα πάθη τους στα μάτια των υποψιασμένων αναγνωστών.

Η Λεύκα,συμφιλιωμένη με το θάνατο, βοηθά αυτούς που της το ζητούν να περάσουν ειρηνικά στην αντίπερα όχθη, ενώ ο ήρωας του Σάλιντζερ με την φαινομενικά άσχετη ερώτηση: "Που πάνε αλήθεια οι πάπιες όταν παγώνει η λίμνη;" εκφράζει,ίσως,τις μεταφυσικές του ανησυχίες.

Δυο ήρωες, λοιπόν, τόσο αλλιώτικοι μα και τόσο συγγενείς στη διαφορετικότητά τους που καταφέρνουν να κερδίσουν τον αναγνώστη παρ' όλο που τα δυο βιβλία γράφτηκαν με διαφορά περίπου 60 ετών!
Για την Ομάδα Ανάγνωσης
Βέρα Πελέκη

13/12/10

Από τη στήλη μας “Στις ράγες της ανάγνωσης…” – ΖΥΡΑΝΝΑ ΖΑΤΕΛΗ

 

Ζυράννα Ζατέλη

Η Ομάδα μας ξεκίνησε, ήδη, την ενασχόλησή της με το έργο της συγγραφέα Ζυράννας Ζατέλη, βιβλία της οποίας πέρασαν τα ελληνικά σύνορα και μεταφρασμένα διαβάζονται σε Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία, Σερβία και Λιθουανία.

-------

Ακούστε και από την εκπομπή μας “Ο ήχος των λέξεων”:

Ζυράννα Ζατέλη - απόσπασμα από το έργο της "Το πάθος χιλιάδες φορές"

-------

Η Ζυράννα Ζατέλη γεννήθηκε το 1951 στο Σοχό θεσσαλονίκης. Σπούδασε θέατρο αλλά στο γράψιμο έδωσε την ψυχή της.

Πρώτα της βιβλία οι συλλογές διηγημάτων «Η περσινή αρραβωνιαστικιά» και «Στην ερημιά με χάρι».

Το 1994 το μυθιστόρημά της «Και με το φως του λύκου επανέρχονται» κερδίζει το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Το 2002 της απονέμεται το ίδιο βραβείο για το βιβλίο της «Ο θάνατος ήρθε τελευταίος», που είναι μέρος της τριλογίας «Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους». Πρόκειται για ένα βιβλίο, όπου οι ήρωες περιστρέφονται άλλοτε ήρεμα και άλλοτε δραματικά μέσα στα στοιχεία της φύσης και σε κάνουν να ζεις μαζί τους τις φανερές ή κρυφές δυνάμεις της ζωής.

Το 2009 ακολουθεί το αριστουργηματικό «Το πάθος χιλιάδες φορές». Σ’αυτό το βιβλίο ο έρωτας, ανομολόγητος ή μη, η συνύπαρξη του προικισμένου με τον αδύναμο, η ζωή κι ο θάνατος φτιάχνουν εικόνες που αγγίζουν την ψυχή και παρασύρουν τον αναγνώστη στην αφηγηματική τέχνη της Ζατέλη, μια τέχνη με ανησυχίες, μυστήριο και στο τέλος λύτρωση.

Έγραψε κάποιος για το έργο της Ζυράννας Ζατέλη:

«Ο αναγνώστης έχει τη σπάνια τύχη να μπει σ’ένα κόσμο, όπου οι άνθρωποι υπάρχουν σαν διαλυμένα είδωλα, τα οποία εμπλέκονται στο αφηγηματικό της υφάδι με τον αινιγματικό τρόπο που μια μουσική φράση παρεισφρέει αναπάντεχα σε ένα ζωγραφικό πίνακα.»

-------------------------------

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στη συγγραφέα Ζυράννα Ζατέλη και την επόμενη εβδομάδα, η Ομάδα Ανάγνωσης την παρουσιάζει έτσι όπως η ίδια αναφέρεται στον εαυτό της: (ακούστε και από την εκπομπή μας “Ο ήχος των λέξεων”) image

Τα [παιδικά μου χρόνια τα] πέρασα κάτω από ένα μεγάλο βουνό - στα μάτια μου τότε πολύ μεγάλο, το δικό μου "Μαγικό Βουνό" -, σε μια επαρχία καμιά πενηνταριά χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη, βορειοανατολικά, με το όνομα Σοχός. Οικοκυρά η μάνα μου, έμπορoς ο πατέρας μου. Το τοπίο ήταν αγροτικό, γενναιόδωρο, θυμάμαι στις ίδιες αναλογίες ανθρώπους και ζώα, σπίτια και χωράφια, πολλές καστανιές, πολλές καρυδιές, πολλά καπνοχώραφα, πολλές μπόρες, πολλές ξέρες. Αλλά και πολλές κινηματογραφικές ιστορίες, στην κυριολεξία, αφού ο πατέρας μου είχε σινεμά στην αγορά, από το 1952 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Μπορώ δηλαδή να πω άφοβα ότι τα παιδικά μου χρόνια μoιράστηκαν εξίσου ανάμεσα στον καθαρό αέρα του βουνού και σε εκείνη τη σκοτεινή "θαυματουργή" αίθουσα όπου παρακολουθούσα με κατάvυξη όλα τα έργα της εποχής. Όσα μας φέρνανε τουλάχιστον.
...θυμάμαι να γράφω "πράματα" απ' όταν σχεδόν θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω καθαρή την εικόνα εκείνη της παιδίσκης και αργότερα έφηβης να καταγίνεται σκυμμένη και με μυστικότητα πάνω από κάποιο χαρτί. Άλλωστε, έμειναν και κάποια τεκμήρια, μερικά μαθητικά τετράδια μου από το 1958 έωs το 1963, εφτά ωs δώδεκα ετών τότε, όπου από την πίσω μεριά έγραφα τα δικά μου, κάτι φανταστικές ιστοριούλες.

Γέμισα δυο πεvηvτάφυλλα σπιράλ τετράδια, που τα κρατάω ακόμη καταχωνιασμένα κάπου.

Τα τετράδια τα άνοιξα μια-δυο φορέs, έριξα μια περίφοβη ματιά και τα ξανάκλεισα, τα ξανακαταχώνιασα. Με πονούν να τα κοιτώ, αλλά και δεν μου κάνει καρδιά να τα πετάξω γιατί η παιδική ηλικία όταν μεγαλώνουμε είναι ένας "παράδεισος" που δεν αντέχεται, μας πονάει με τρόπο μοναδικό παρά μας χαροποιεί. Mας μαχαιρώνουν ήσυχα αυτά που πέρασαν για πάντα, είτε καλά ήταν είτε κακά.

…Η τέχνη είναι κάθαρση για το δημιουργό και για τον αποδέκτη της. Γι’αυτό αφιερώνω χρόνια και χρόνια από τη ζωή μου στο γράψιμο, σ’αυτό τον καθημερινό παραδαρμό ψυχής και πένας.

Κατά βάθος συνάπτουμε με τη ζωή θυελλώδεις σχέσεις. Η κάθαρση προϋποθέτει παίδεμα με το υλικό μας, αγωνίες, λαχτάρες, βασανισμό ψυχής. Ο βασανισμός βαδίζει μοιραία προς την κάθαρση.

Η Ζυράννα Ζατέλη συνηθίζει να ταράζει τα νερά της ελληνικής λογοτεχνίας με σταθερή περιοδικότητα: κάθε 7 χρόνια.

…Τραβώ μια καρέκλα και ξεκινώ ένα μυθιστόρημα κι όταν σηκώνομαι είμαι έξι με επτά χρόνια μεγαλύτερη. Κάπως έτσι μετρώ πια την ηλικία μου.

Οι αναγνώστες επέλεξαν : «Όπως θα ήθελα να ζήσω»


 Το μυθιστόρημα «Όπως ήθελα να ζήσω» της Ελένης Πριοβόλου (εκδόσεις Καστανιώτη) κέρδισε το φετινό βραβείο Αναγνωστών 


«Αυτό το βραβείο μου δίνει την ευκαιρία να γίνει ευρέως γνωστή η δουλειά μου, παρόλο που δουλεύω 25 χρόνια ως συγγραφέας «, δήλωσε η νικήτρια του διαγωνισμού Ελένη Πριοβόλου.

Το μυθιστόρημα της συγγραφέως μας μεταφέρει στην Αθήνα του τέλους του 19ου αιώνα, μια εποχή έντονου πολιτικού κλίματος αλλά και παθών σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο ώστε να «φέρνει το άρωμα» της σημερινής πραγματικότητας στον αναγνώστη.

«Εμείς οι συγγραφείς ψάχνουμε το τις πταίει σε αυτή τη χώρα στο βάθος της εξέλιξης της.Το βιβλίο αυτό έχει κοινωνικό, ιστορικό και πολιτικό υπόβαθρο» συνέχισε η συγγραφέας.

Η Ελένη Πριοβόλου γεννήθηκε στο Αγγελόκαστρο Μεσολογγίου και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και η τάση της να αναπαριστά με σύμβολα τον κόσμο τη στράτευσε στο παραμύθι το οποίο υπηρετεί επί είκοσι τρία χρόνια. Μέχρι σήμερα έχει γράψει δεκαεπτά βιβλία για παιδιά και εφήβους και το «Όπως θα ήθελα να ζήσω» είναι το τρίτο μυθιστόρημα που υπογράφει για μεγάλους.

«Το Βραβείο Αναγνωστών είναι από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ΕΚΕΒΙ και τέσσερα από τα έξι βραβεία έχουν απονεμηθεί σε βιβλία των εκδόσεων Καστανιώτη.Οι αναγνώστες ψάχνουν βιβλία με ιστορίες μεστές, καλογραμμένες και ιστορημένες και πιστεύω θα απολαύσουν το βιβλίο της κυρίας Πριοβόλου» ανέφερε ο εκδότης Θανάσης Καστανιώτης που ήταν παρών στην ζεστή εκδήλωση που διοργανώθηκε νωρίς σήμερα, στο εστιατόριο του νέου Μουσείου της Ακρόπολης.

Φέτος, η νικήτρια αναδείχθηκε με πάνω από έξι χιλιάδες ψήφους, την μεγαλύτερη συμμετοχή που έχει σημειώσει ποτέ η διοργάνωση, στα έξι χρόνια που αισίως μετρά.

Στην εκδήλωση παρεβρέθηκε για να παραδόσει τη σκυτάλη, ο περσινός νικητής της διοργάνωσης Γιάννης Καλπούζος που είχε τιμηθεί με το βραβείο του 2009 για το βιβλίο του «Ιμαρέτ».

«Είμαι από τους πρώτους που έχουν διαβάσει το βιβλίο που βραβεύεται σήμερα . Το βρίσκω εξαιρετικό, η ιστορία του που εκτιλίσεται στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα έχει πολλά κοινά στοιχεία με τη σημερινή εποχή» ανέφερε ο συγγραφέας και περσινός νικητής του διαγωνισμού Γιάννης Καλπούζος.

Το βιβλίο της Ελένης Πριοβόλου αναδείχθηκε ανάμεσα από άλλα δεκατέσσερα βιβλία που έπαιρναν μέρος στο διαγωνισμό. Τα μέλη των 280 Λέσχεων Ανάγνωσης που λειτουργούν σε Ελλάδα και Κύπρο ψήφισαν με γραπτά μηνύματα μέσω κινητού από τις 10 Νοεμβρίου έως και την περασμένη Δευτέρα.

Η συγγραφέας παρέλαβε το βραβείο από την πρόεδρο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου Κατρίν Βελλισάρη.

Πηγή

Βράβευση της Άννας Κουππάνου για τους «Αργοναύτες» της

ΟΙ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥΜε το Κρατικό Βραβείο Νεανικής Λογοτεχνίας του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου, τιμήθηκε φέτος η Άννα Κουππάνου για το βιβλίο της «Οι Αργοναύτες του Χρόνου» (εκδ. Κέδρος).
------
Το βιβλίο εξιστορεί την τυχαία συνάντηση δύο παιδιών, τα οποία ξεκινούν μία παράτολμη αποστολή με αφορμή ένα διπλό φονικό. Μιας κόμισσας κι ενός ιππότη.

Ένα διπλό φονικό-μιας κόμισσας κι ενός ιππότη- θα γίνει αφορμή για να συναντηθούν δυο παιδιά και να πάρουν μέρος σε μια παράτολμη αποστολή.
Η Σκοτσέζα Σόνια Τζόουνς και ο Ροδίτης Ηρακλής Ολύμπιος θα κινδυνέψουν να πέσουν στα χέρια των διαβολικών Ερευνητών, ενός μυστικού τάγματος ιπποτών.
Για να ξεφύγουν, θα μπαρκάρουν μια σκοτεινή νύχτα με την Αργώ και θα αποτελέσουν μέρος του πληρώματος της δεύτερης Αργοναυτικής εκστρατείας.
Πάνω στο καράβι η Σόνια και ο Ηρακλής θα γνωρίσουν τους νεαρούς Αργοναύτες με τις ξεχωριστές δυνάμεις και το σοφό Χείρωνα.
Η εκστρατεία όμως αυτή θα είναι πιο επικίνδυνη από την πρώτη. Τα δυο παιδιά μαζί με τους γενναίους Αργοναύτες θα δώσουν σκληρές μάχες εναντίον των Ερευνητών και θα αποπειραθούν να γυρίσουν πίσω στο παρελθόν, για να διεκδικήσουν από το μεγάλο Μάγιστρο αυτό που τους ανήκει.
Θα καταφέρουν να βγουν ζωντανοί απ? αυτή την περιπέτεια και να σώσουν τον κόσμο από την επικείμενη καταστροφή;

4/12/10

«Eννέα ιστορίες» του Tζ. Nτ. Σάλιντζερ

Tζ. Nτ. Σάλιντζερ ανατέμνει εύστοχα και συγκλονιστικά τη μεταπολεμική Aμερική

Tο Iδρυμα που διαχειρίζεται τα δικαιώματα των βιβλίων του Tζ. Nτ. Σάλιντζερ θέλει η έκδοση των βιβλίων να είναι απολύτως γυμνή. Xωρίς οπισθόφυλλο, χωρίς εικόνα στο εξώφυλλο - μόνο γράμματα, χωρίς βιογραφικό του συγγραφέα στο αυτί, χωρίς σημειώσεις του μεταφραστή, χωρίς πρόλογο. Στο Iδρυμα Σάλιντζερ θεωρούν προφανώς ότι αυτό που έχει σημασία είναι το ίδιο το κείμενο, έτσι σκέτο, μποτίλια στο πέλαγος. Tη Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου θα κυκλοφορήσει τα ελληνικά από τις εκδόσεις «Kαστανιώτης» σε μετάφραση -εξαιρετική- Aχιλλέα Kυριακίδη ένα ακόμα βιβλίο του συγγραφέα που αγαπήθηκε παγκοσμίως για τον «Φύλακα στη σίκαλη». Tίτλος του, «Eννέα ιστορίες», ένα βιβλίο που ολοκληρώθηκε το 1953 (οπότε και η πρώτη του έκδοση), δηλαδή δύο χρόνια μετά τον «Φύλακα στη σίκαλη» και άρχισε να γράφεται το 1948.
Eννέα ιστορίες μικρής έκτασης, με εντελώς διαφορετικά πρόσωπα η καθεμιά, που όμως κατορθώνει να τα ξεδιπλώσει, να κάνει τον αναγνώστη να τα φανταστεί μπροστά του, να φανταστεί τη μορφή τους, τις εκφράσεις τους, τις πόζες τους. Oμως ο Σάλιντζερ προτιμά να τους εμφανίσει «αναποδογυρίζοντας» το μέσα έξω, χωρίς εξωραϊσμούς, χωρίς αυτολογοκρισίες. Δεν κρύβουν τις σκέψεις τους, δεν μασάνε τα λόγια τους, δεν επιδιώκουν να είναι αρεστοί. Παρ’ όλα αυτά είναι τρυφεροί, σαν παιδιά, ακόμα κι όταν κάνουν πολύ σκληρά πράγματα, όπως το να στρέψουν προς τον κρόταφό τους ένα περίστροφο.
O B΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι λίγα χρόνια που έχει τελειώσει και ο Σάλιντζερ, φυσικά, δεν μένει ανεπηρέαστος. Παρατηρεί τον κόσμο μετά τον πόλεμο, αποτυπώνει τις διαφορετικές συμπεριφορές, τα νέα ήθη, τα νέα ενδιαφέροντα και κυρίως ακτινογραφεί την ανία της μικροαστικής καθημερινότητας. Aυτό που εντυπωσιάζει τον σημερινό αναγνώστη είναι το πόσο φρέσκα φαίνονται αυτά τα κείμενα που γράφτηκαν πριν από 60 χρόνια περίπου. Θα τολμούσα να πω ότι τα διηγήματα του Γερμανού Nτάνιελ Kέλμαν παραπέμπουν στα διηγήματα του Σάλιντζερ. Tουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη σουρεαλιστική δομή των ιστοριών.
O Aχιλλέας Kυριακίδης, βραβευμένος μεταφραστής, είχε όνειρο ζωής να μεταφράσει αυτό ακριβώς το βιβλίο του Σάλιντζερ. «Oταν έμαθα ότι πήρε ο “Kαστανιώτης” τα δικαιώματα ζήτησα να μεταφράσω τα διηγήματα. Aλλωστε είχα μεταφράσει παλαιότερα για ένα περιοδικό το πρώτο διήγημα των «Eννέα ιστοριών, με τον τίτλο “Iδανική μέρα για μπανανόψαρα”». Σ’ αυτές τις “Eννέα ιστορίες” ο Σάλιντζερ εμπνέεται από τη χαμένη, αποπροσανατολισμένη, νεόπλουτη κοινωνία της Aμερικής μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Kαι το νεόπλουτη δεν αφορά μόνο τα χρήματα αλλά και την κοινωνική συνείδηση», λέει στην «K» ο μεταφραστής του βιβλίου.

Mνήμες του πολέμου
Mια κοινωνία μετά τον πόλεμο, που προσπαθεί να ζήσει την ειρήνη, έχοντας διαρκώς μπροστά της τις μνήμες του πολέμου: «Tον Aπρίλιο του 1944, ήμουν ένας από καμιά εξηνταριά Αμερικανούς στρατιώτες που παρακολουθούσαμε ένα μάλλον εξειδικευμένο εκπαιδευτικό σεμινάριο, οργανωμένο, εν όψει της Aπόβασης, από τη Bρετανική Yπηρεσία Πληροφοριών, στο Nτέβον της Aγγλίας.
Kι απ’ ό,τι θυμάμαι, πρέπει να είχαμε κάτι το μοναδικό εμείς οι εξήντα, αφού δεν υπήρχε στην ομάδα ούτε ένας κοινωνικός άνθρωπος. Aνήκαμε κατ’ εξοχήν στην κατηγορία αυτών που γράφουν γράμματα όλη μέρα, κι αν μιλούσαμε ποτέ μεταξύ μας εκτός υπηρεσίας, συνήθως το κάναμε για να ρωτήσουμε κάποιον αν είχε να μας δανείσει λίγο μελάνι.
Oταν δεν γράφαμε γράμματα ή δεν παρακολουθούσαμε μαθήματα, καθένας μας ακολουθούσε λίγο-πολύ τον δικό του δρόμο». Σπουδαία κείμενα, από έναν παλιό, αγαπημένο γνώριμο.
Tης Oλγας Σελλα

19/11/10

Λογοτεχνικό βραβείο με αιχµές για τα e-books

Πάτι Σµιθ Ενα ακόµη σηµαντικό βραβείο για την Πάτι Σµιθ. Το ονοµαστό, για την αµερικανική λογοτεχνία, National Book Award για το αυτοβιογραφικό της «Just Kids», όπου η Πάτι Σµιθ γράφει για τα νεανικά της χρόνια στη Νέα Υόρκη.

Η 63χρονη ροκ µουσικός και ποιήτρια, µάλιστα, άδραξε την ευκαιρία... Και καθώς παραλάµβανε το βραβείο των 10.000 δολαρίων, παρότρυνε τους εκδότες να µην αφήσουν την τεχνολογία να «σκοτώσει» τα παραδοσιακά βιβλία. «∆εν υπάρχει τίποτα πιο όµορφο από το βιβλίο, το χαρτί, το τυπωµένο κείµενο, το εξώφυλλο», είπε στην εκδήλωση που έγινε στη Νέα Υόρκη. 

Η Πάτι Σµιθ µιλάει στο βιβλίο για το πώς έφτασε στη Νέα Υόρκη χωρίς να έχει φίλους εκεί και χωρίς δουλειά. 

Ηταν Ιούλιος του 1967 και εκείνη 21 χρονών. Καταφέρνει και βρίσκει µια δουλειά σε βιβλιοπωλείο, θα συναντήσει τον Ρόµπερτ Μέιπλθορπ, θα ξεκινήσει η σχέση τους, θα νοικιάσουν ένα διαµέρισµα και θα µείνουν µαζί. 

Το ένα ανήσυχο πνεύµα θα βρει το άλλο, ο φωτογράφος και η ποιήτρια του πανκ στην πόλη που ποτέ δεν κοιµάται. Ενα βιβλίο γεµάτο αναµνήσεις µε ζωηρές περιγραφές, πολύ συναίσθηµα και ένα βιβλίο που πρέπει να ενδιαφέρει οποιονδήποτε θέλει να δει πώς ξεκινά µια καλλιτεχνική καριέρα.

Το βραβείο στην κατηγορία του µυθιστορήµατος κέρδισε η Τζέιµι Γκόρντον για το «Lord of Misrule», µε θέµα έναν αγρότη που προσπαθεί να σώσει τον στάβλο του. Θεωρήθηκε από πολλούς, µάλιστα, έκπληξη η νίκη της Γκόρντον, που τα τελευταία είκοσι χρόνια βγάζει βιβλία σε µικρούς εκδοτικούς οίκους

Πηγή

18/11/10

Ο Πάουλ Νιζόν νικητής του φετινού Αυστριακού Βραβείου Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας.

image via http://www.literatur.ch Ο Ελβετός συγγραφέας Πάουλ Νιζόν είναι ο νικητής του φετινού Αυστριακού Βραβείου Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας.

Στον ηλικίας 85 ετών ελβετό συγγραφέα Πάουλ Νιζόν, που ζει στο Παρίσι, απονεμήθηκε το βράδυ της Δευτέρας στη Βιέννη το Αυστριακό Βραβείο Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας για το 2010, που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 25.000 ευρώ.

«Μεταξύ των ευρωπαίων συγγραφέων, ο Πάουλ Νιζόν κατέχει μία θέσει ιδιαίτερα ξεχωριστή», διότι το επάγγελμα συγγραφέας γι’ αυτόν αποτελεί «ένα υπαρξιακό καθήκον, μία ελεύθερη επιλογή», τόνισε η πρόεδρος της επιτροπής απονομής Αντρέα Έκερ.

Ο Πάουλ Νιζόν είναι «ευρωπαίος πολίτης, και πολίτης του κόσμου», τόνισε από την πλευρά του ο αυστριακός συγγραφέας Κλάους Χόφερ, στον εγκωμιαστικό του λόγο προς τον ελβετό συγγραφέα, του οποίου το έργο, εξ ολοκλήρου στα γερμανικά, έχει μεταφραστεί σε πλήθος γλώσσες.

Στην απάντησή του, ο Νιζόν εκτιμά πως η απονομή αυτού του βραβείου αποτελεί ένα «βαραίνον σημείο» στη συγγραφική του σταδιοδρομία, Επίσης δεν παρέλειψε να πλέξει το εγκώμιο στους αυστριακούς συγγραφείς που τον επηρέασαν, κυρίως τον Άνταλμπερτ Στίφτερτ, τον Ούγκο φον Χόφμανσταλ και τον Χέρμαν Μπροχ, μη λησμονώντας τη φιλία που τον συνδέει με την δεινή ποιήτρια της «Ομάδος 47» Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν, τον Έλιας Κανέτι, τον Τόμας Μπέρνχαρντ και τον Πέτερ Χάντκε.

Γεννημένος στη Βέρνη στα 1929, ο Νιζόν μετά τις σπουδές του στην Ιστορία της Τέχνης, Αρχαιολογίας και Γερμανικών στα Παν/μια της Βέρνης και του Μονάχου, υπήρξε κριτικός τέχνης στην αξιόλογη ελβετική εφημερίδα Νόιε Τζίρχερ Τσάιτουνγκ.

Συγγραφέας από το 1962, ο Νιζόν από το 1977 ζει στο Παρίσι και τα πιο γνωστά του έργα είναι τα «Κάντο» (1963), «Περηφάνια» (1975), «Η χρονιά της Αγάπης» (1981), στην «Κοιλιά της Φάλαινας» 1989, «Το δέρμα της Πέστροφας (2005).

Μεταξύ των προηγουμένων νικητών του Αυστριακού Βραβείου Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας περιλαμβάνονται περίλαμπρα ονόματα του λογοτεχνικού στερεώματος, όπως ο ιταλός δοκιμιογράφος Κλαούντιο Μάγκρις (2005), ο ισπανός συγγραφέας και δοκιμιογράφος Χόρχε Σεμπρούν (2006), η σκωτσέζα συγγραφέας Α.Λ.Κένεντι (2007), η ουγγρο-γαλλίδα Αγκότα Κρίστοφ (2008), και ο σουηδός Περ Όλοβ Ένκβιστ (2009).

17/11/10

Ψηφίστε το Μυθιστόρημα που αγαπάτε

Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου  (ΕΚΕΒΙ) ξεκίνησε από τις 10 Νοεμβρίου τη διαδικασία ψηφοφορίας για την ανάδειξη του αγαπημένου ελληνικού μυθιστορήματος της χρονιάς.

Το ΕΚΕΒΙ προσκαλεί το αναγνωστικό κοινό να επιλέξει έως τη Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010, το αγαπημένο βιβλίο της χρονιάς, ανάμεσα στα δεκαπέντε της βραχείας λίστας (έκδοσης 1/10/2009 – 30/9/2010).*

Το τελικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας προκύπτει κατά το ήμισυ (50%) από την ψήφο των αναγνωστών ενώ το υπόλοιπο 50% βγαίνει από τις ψήφους που έχουν ήδη δώσει οι Λέσχες Ανάγνωσης (από τις οποίες προέκυψε η βραχεία λίστα).

* Συμμετέχουν όλοι οι συγγραφείς που εκδίδουν βιβλίο στις παραπάνω ημερομηνίες εκτός από τον Πρόεδρο και τα ενεργά μέλη του Δ.Σ. του ΕΚΕΒΙ και όσοι έχουν βραβευτεί τα προηγούμενα 5 χρόνια.

Δείτε τη λίστα στο site του EKEBI: http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=node&cnode=172

16/11/10

4η Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου (28-31/1/11)

Το ετήσιο ραντεβού για τα παιδιά και τους εφήβους που αγαπούν το διάβασμα...

Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) και το Υπουργείο Πολιτισμού (ΥΠΠΟΤ) διοργανώνουν  την 4η Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου, η οποία θα πραγματοποιηθεί από τις 28 έως τις 31 Ιανουαρίου 2011στις εγκαταστάσεις της HELEXPO, στο Μαρούσι. Η Έκθεση διοργανώνεται με τη συνεργασία των εκδοτών παιδικού - εφηβικού βιβλίου, του Συνδέσμου Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ) και του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (ΙΒΒΥ).
Στη διάρκεια αυτού του τετραημέρου, οι μικροί και οι μεγάλοι επισκέπτες της Έκθεσης θα έχουν την ευκαιρία ν’ αγκαλιάσουν τα βιβÎ �ία και να ταξιδεύσουν μαζί τους στον υπέροχο κόσμο της παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας.
Πρόκειται για μια ξεχωριστή συνάντηση που όχι μόνον κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών και των εφήβων αλλά και διευρύνει τους ορίζοντές τους μέσα από τη γραφή και την ανάγνωση.

Τι θα βρει ο επισκέπτης στην Έκθεση:

Όπως κάθε χρόνο,

  • Όλη τη βιβλιοπαραγωγή της χρονιάς για όλες τις ηλικίες και όλα τα γούστα
  • Μια τεράστια Παιδική Γωνιά (5-12 ετών) με ένα πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα

…αλλά και τρεις καινοτομίες,

  • Τη Γωνιά των Εφήβων (13-17 ετών).
  • Τη Γωνιά Εκπαιδευτικών και Γονέων.
  • Το περίπτερο του «Μικρού Αναγνώστη» -ο νέος κόμβος του ΕΚΕΒΙ για παιδιά http://www.mikrosanagnostis.gr/ με το δικό του πρόγραμμα εκδηλώσεων.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) / Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (ΥΠΠΟΤ) με τη συνεργασία: των εκδοτών παιδικού και εφηβικού βιβλίου, του Συνδέσμου Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ), και του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (ΙΒΒΥ)

10/11/10

Έφυγε από τη ζωή ο ποιητής Έκτωρ Κακναβάτος

Σε ηλικία 90 ετών έφυγε από τη ζωή ο ποιητής και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Έκτωρ Κακναβάτος. 

Ο Έκτωρ Κακναβάτος, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη, γεννήθηκε το 1920 στον Πειραιά. Μεταξύ 1937 και 1941 σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση. 

Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ το 1947 εξορίστηκε στην Ικαρία και στη Μακρόνησο. Είχε διατελέσει σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων. 

Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1943 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής του με τίτλο «Fuga». Το 1983 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης για τη συλλογή του In Perpetuum. 

Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού εξέφρασε τη λύπη της για τον θάνατο του ποιητή και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, αναφέροντας ότι «η ποίηση έγινε ο δίαυλος μέσα από τον οποίο εξέφραζε τη σκέψη, τα συναισθήματα και τις αντιλήψεις του, έγινε ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να αποτυπώσει το πνευματικό του μανιφέστο. Ο θάνατος του ποιητή Έκτορα Κακναβάτου αποτελεί για την ελληνική ποίηση απώλεια μεγέθους ανάλογου του πνευματικού αναστήματος του εκλιπόντος». 

Μεταξύ των έργων του είναι τα «Fuga» (1943), «Διασπορά» (1961), «Η κλίμακα του λίθου» (1964), «Τετραψήφιο» (1971), «Οδός Λαιστρυγόνων» 1978, «Τα μαχαίρια της Κίρκης» (1981), «In Perpetuum» (1983), «Κιβώτιο ταχυτήτων» (1987) «Οι ακισμοί του Μενεσθέα Καστελάνου του Μυστρός» (1995) κ.α. 

Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 3.30 το μεσημέρι από το νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.
Πηγή


9/11/10

Βραβείο Γκονκούρ στον Μισέλ Ουελμπέκ

Η τρίτη ήταν και η φαρμακερή. Επιβεβαιώνοντας όλες τις προβλέψεις, η κριτική επιτροπή του βραβείου Γκονκούρ απένειμε χθες το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας στον Μισέλ Ουελμπέκ για το τελευταίο του μυθιστόρημα «La carte et le territoire» (Ο χάρτης και η επικράτεια) που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Flammarion. Ο διασημότερος εν ζωή Γάλλος συγγραφέας υπήρξε δύο φορές υποψήφιος για το βαρύτιμο βραβείο το 1998 για τα «Στοιχειώδη Σωματίδια» και δύο χρόνια αργότερα για το «Η πιθανότητα ενός νησιού» (Εστία).

Το Γκονκούρ του απονεμήθηκε στον πρώτο γύρο με επτά ψήφους έναντι δύο για το βιβλίο της Virginie Despentes «Apocalypse bb», το οποίο έλαβε λίγο αργότερα το βραβείο Renaudot. Η φετινή επιτροπή απαρτίζεται από γνωστούς συγγραφείς και κριτικούς όπως ο Ταχάρ Μπεν Τζελούν, ο Μισέλ Τουρνιέ, ο Χόρχε Σεμπρούν και ο Μπερνάρ Πιβό.

94ce689c-3334-43e7-aaec-080a1a6aef6bΤο τρομερό παιδί των γαλλικών γραμμάτων, όπως αποκαλείται συχνά, συνεχίζει, όπως προκύπτει από τα σχετικά δημοσιεύματα, την αποδόμηση της γαλλικής και εν γένει της δυτικής κοινωνίας. Και στο τελευταίο του βιβλίο, που μοιάζει γραμμένο με βιτριόλι, στυλιτεύει με απίστευτη δριμύτητα την ένδεια των σύγχρονων ανθρώπινων σχέσεων, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, τη χαμέρπεια των σεξουαλικών σχέσεων, την πεζή ηδονοθηρία της μαζικής δημοκρατίας της κατανάλωσης, τον διαβρωτικό ρόλο των ΜΜΕ. Με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά το μυθιστόρημά του αποκτά -όπως επιτάσσει η μόδα- αστυνομική πλοκή, στην οποία εντάσσει ως ήρωα και τον εαυτό του, τον οποίο δεν διστάζει να ξεπαστρέψει, περιγράφοντας με σαδιστικό τρόπο την ίδια του τη δολοφονία.

Αν και εξαιρετικά αμφιλεγόμενος ο ίδιος (πολλοί θα θυμούνται τις εμπρηστικές δηλώσεις του για το Ισλάμ) τα βιβλία του αποτελούν γροθιά στο στομάχι για τον σύγχρονο αναγνώστη καθώς -παρά τις ηθελημένες υπερβολές- σκιαγραφούν έναν αληθοφανή πίνακα της παρακμής του πολιτισμού. Το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν και κατά πόσο το βιβλίο αξίζει το βραβείο ή αν αυτό απονέμεται αναδρομικά για τα προηγούμενα.

Σπυρος Γιανναρας

3/11/10

Απόπειρα απάντησης στο αίνιγμα της ανάγνωσης

της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη

Πριν αρκετά χρόνια πήρα εντελώς αναπάντεχα για τους κοντινούς μου τη μεγάλη απόφαση να τα “αλλάξω” όλα, γύρω μου και μέσα μου. Έτσι απότομα, σχεδόν μέσα σε μια νύχτα, τους ξάφνιασα, δηλώνοντας έμπρακτα πως από δω και πέρα πλέον θα ακολουθήσω τους εσωτερικούς μου ρυθμούς και τη φωνή της σιωπής μου. Όμως συνήθως όλες οι μεγάλες αποφάσεις έτσι παίρνονται, δουλεύει από καιρό η σκέψη στα εντός σου τριβελίζοντας νου και καρδιά, μέχρι που ξαφνικά τελεσιδικεί. Βίαια και απότομα μοιάζει στους ανύποπτους που δεν αντιλαμβάνονται τι συντελείται μέσα στην ψυχή σου, από ποιους σκοτεινούς λαβυρίνθους προσπαθείς να βγεις σε ξέφωτο . Μια πτώση από τα σύννεφα, μια απογοήτευση, μια απώλεια, ελπίδα ίσως για ένα νέο ξεκίνημα, πολλοί και διάφοροι οι λόγοι αυτής της απόφασης νοερής «φυγής».

Αβέβαιη στην αρχή, δεν ήξερα αν πήρα τη σωστή απόφαση. Ήξερα μόνο γιατί «φεύγω», όχι που ακριβώς πάω. Είχα λόγους να απομακρυνθώ από όσα με πλήγωναν, αλλά ψυχανεμιζόμουν πως δεν θα ήταν και παράδεισος η νέα μου ζωή. Ατέλειωτες ώρες βούλιαζα στους μαιάνδρους του μυαλού μου… Κάποια φορά συναντηθήκαμε, εγώ και η φωνή της σιωπής μου. Κουβαλούσαμε την αμηχανία αυτών που έχουν πολλά να πουν και δεν βρίσκουν λόγια να τα εκφράσουν. Πιο πολλές ήταν οι σιωπές και αυτά που δεν κατάφεραν να ειπωθούν αλλά κάπου βρέθηκε το νήμα, η χρυσή κλωστή της αφήγησης που συνδέει τη φαντασία με την πραγματικότητα. Ιστορίες, συγγραφείς, αναγνώστες…

Αρκεί ένα βιβλίο, λοιπόν, και γαντζώνεσαι; Αποφεύγεις την πραγματικότητα και πλάθεις μια άλλη; Είναι η δίψα για το άγνωστο που κρύβεται μπροστά σου και σε προκαλεί; Ανήκεις σε αυτούς που αναζητούν την επιβεβαίωση των πιστεύω τους σε ένα βιβλίο; Είναι όλα αυτά που γυρνάνε σα σβούρα, αξεδιάλυτα μέσα σου και αδυνατείς να εκφράσεις; Είναι απρόσιτες καταστάσεις που θα ήθελες να ζήσεις; Ένας τρόπος να κρυφτείς από τον ίδιο σου τον εαυτό; Είναι μια δίψα να μάθεις; Μήπως απλά γεμίζεις τον άδειο σου χρόνο, «σκοτώνεις» την ώρα σου; Είναι κάτι που σε εξυψώνει και σε πλουτίζει εσωτερικά; Το κάνεις για να ξεχαστείς, να λησμονήσεις τα «άγρια» της ζωής σου; Γιατί αγνοείς επιδεικτικά το ολόγιομο φεγγάρι, τον ήλιο που βασιλεύει στον ορίζοντα, χαρίζοντάς σου αξέχαστα δειλινά, ή το αφάνταστα αχνογάλαζο ξημέρωμα; Γιατί αποκλείεις τόσες φορές τη ζωή που κυλάει γύρω σου με όλους τους σπαρταριστούς χυμούς της, για να απομονωθείς με ένα βιβλίο;

Πόσες απαντήσεις υπάρχουν σε αυτές τις ερωτήσεις; Δεκάδες, ίσως πολύ περισσότερες και ίσως διαφορετικές μεταξύ τους. Νομίζω ότι πρέπει όλοι οι συστηματικοί αναγνώστες να αναρωτηθούμε το πώς και το γιατί βάλαμε στη ζωή μας τη συνήθεια του διαβάσματος για να αποκωδικοποιήσουμε αποτελεσματικότερα το αίνιγμα της ψυχής μας, για να φωτίσουμε περισσότερο τα άδυτα της εσωτερικής μας ζωής και να προσεγγίσουμε, πολύπλευρα και βαθύτερα, το γνώθι σαυτόν. Απόλαυση, μανία, βάλσαμο, ταξίδι, όπως θέλετε το ονοματίζετε. Τι ήταν αυτό που μας οδήγησε, ή, τι είναι αυτό που προκαλεί τη διέγερση των αισθήσεων, των συναισθημάτων, του νου μέσα από το γραπτό λόγο.

Ίσως θα μπορούσε ο διάλογος με τον εαυτό μας και με τους άλλους να μας βοηθήσει να καταλήξουμε σε κάποιες απαντήσεις. Έχει σίγουρα τρομερό ενδιαφέρον να εντοπίσουμε πως βιώνει κάθε διαφορετικός χαρακτήρας μια ενέργεια σαν το διάβασμα, μια πράξη απομόνωσης μέσω της οποίας έρχεσαι σε επαφή με τις ιδέες, τις θεωρίες ή τα παραμύθια, με τις επιστήμες, τη γνώση, την κουλτούρα λαών, πολιτισμών, ανθρώπων-ατόμων και, λύνοντας το αίνιγμα της ανάγνωσης, αποκτάμε όλο και περισσότερες δυνατότητες, και ταυτόχρονα πιθανότητες, να λύσουμε το αίνιγμα του ψυχισμού μας.

1/11/10

Ινδία: δεν διώκεται η συγγραφέας του βιβλίου “Ο Θεός των Μικρών Πραγμάτων”

(φωτό αρχείου)Η Ινδική δικαιοσύνη αποφάσισε να μην ασκήσει δίωξη στη βραβευμένη συγγραφέα κι ακτιβίστρια Αρουντάτι Ρόι για στάση μετά την ομιλία της για το φλέγον ζήτημα του Κασμίρ, δήλωσε ανώτερος κυβερνητικός αξιωματούχος. 

Η Ρόι--στην οποία είχε απονεμηθεί το 1997 το βραβείο Μπούκερ για τη νουβέλα της “Ο Θεός των Μικρών Πραγμάτων”--επικρίνει με σφοδρότητα τις πολιτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση της Ινδίας στο ομόσπονδο κρατίδιο του Κασμίρ, όπου σε διαδηλώσεις ενάντια στο Νέο Δελχί από τον Ιούνιο έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 111 άνθρωποι, κυρίως νέοι που έπεσαν νεκροί από πυρά του στρατού και της αστυνομίας. 

Η πλειοψηφία των μουσουλμάνων κατοίκων του Κασμίρ τάσσεται υπέρ της ανεξαρτησίας του κρατιδίου, το οποίο διεκδικεί το Πακιστάν. 

Η συγγραφέας ανέβηκε στη σκηνή μαζί με τον αυτονομιστή ηγέτη του Κασμίρ Σαγιέντ Άλι Σαχ Γκιλάνι την περασμένη εβδομάδα και τάχθηκε υπέρ του αζάντι, του "ελεύθερου" Κασμίρ, με αποτέλεσμα η Ινδική αστυνομία να αρχίσει να εξετάζει το ενδεχόμενο να την διώξει για στάση, ει μη για εσχάτη προδοσία. 

Όμως η αστυνομία έλαβε οδηγίες να "αποφύγει να συνεχίσει το θέμα και να το θεωρήσει λήξαν", δήλωσε ανώτερος αξιωματούχος στο Ινδικό υπουργείο Εσωτερικών ο οποίος ζήτησε να μην κατονομαστεί. 

"Δεν ασκήθηκε ουδεμία ποινική δίωξη σε βάρος της. Δεν υπάρχει περίπτωση να της ασκηθεί η κατηγορία της στάσης", είπε ο αξιωματούχος. 

Το ινδουιστικό εθνικιστικό Μπαρατίγια Τζανάτα (Λαϊκό Κόμμα) χαρακτήρισε "προδοτικές" τις δηλώσεις της Ρόι και απαίτησε να προσαχθεί σε δίκη.

Πηγή

--------------------------

Ο Θεός των Μικρών Πραγμάτων *

Δύο όμορφα, αγνά δίδυμα παιδιά και η υπέροχη μητέρα τους επιστρέφουν για να ζήσουν στο πατρικό της σπίτι, στο Αγιέμενεμ, στην Ινδία, αφού ο ιδιόρρυθμος πατέρας τα έχει εγκαταλείψει. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο ξετυλίγεται μια συναρπαστική ιστορία όπου οι δίδυμοι ήρωες παίζουν τους ρόλους τους ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.

Ένας έρωτας απαγορευμένος, μια λαχτάρα για μακρινούς ορίζοντες, ένα ποτάμι που μιλάει μια γλώσσα ονειρική, κι ένας θεός που τα πάντα ορίζει.

* μπορείτε να το βρείτε στη Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς

26/10/10

55η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Βελιγραδίου

Η συγγραφέας, Άσα Λιντ, εκ μέρους της Σουηδίας ως τιμώμενης χώρας στη διοργάνωση και ο συνάδελφός της, Λάσλο Βέγκελ, ως εκπρόσωπος της Σερβίας, εγκαινίασαν την 55η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου του Βελιγραδίου χθες, Δευτέρα 25 Οκτωβρίου. Παρόντες στα χθεσινά εγκαίνια ήταν οι υπουργοί Πολιτισμού της Σερβίας και της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Νέμποϊσα Μπράντιτς και Άντον Κασίποβιτς.
Στη σύντομη ομιλία της, η Άσα Λιντ ανέφερε ότι, οι μισοί από τους Σουηδούς συγγραφείς που συμμετέχουν στην Έκθεση γράφουν βιβλία για παιδιά και νέους, όπως και η ίδια.

Από την πλευρά του, ο Λάσλα Βέγκελ σημείωσε ότι μετά τους πολέμους, τα δεινά και τους ομαδικούς τάφους, η κοινωνία χρειάζεται βιβλία που θα της δώσουν την απαραίτητη ενέργεια να ξεπεράσει την κρίση.

Συνολικά 423 εκδοτικοί οίκοι και άλλοι τόσοι εκθέτες λαμβάνουν μέρος στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου του Βελιγραδίου, που θα διαρκέσει έως τις 31 Οκτωβρίου.

Στο πλαίσιο της Έκθεσης θα παρουσιαστούν περίπου 200 τίτλοι βιβλίων.

Πηγή


23/10/10

Νέο τεύχος του περιοδικού "Διαβάζω"

Με ένα αφιέρωμα στον ποιητή Νάνο Βαλαωρίτη, κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του μηνιαίου περιοδικού «Διαβάζω», σε επιμέλεια της Αντιγόνης Κατσαδήμα και κείμενα των Ιωάννας Κωνσταντουλάκη-Χάντζου, Ελισάβετ Αρσενίου και Φωτεινής Μαργαρίτη.Το αφιέρωμα περιλαμβάνει ,μεταξύ άλλων, συνέντευξη του ποιητή και μελετητή με θέμα την επικείμενη έκδοση του νέου του βιβλίου για τον Όμηρο και την αλφάβητο, καθώς και την καινούργια ποιητική του συλλογή «Γραμματοκιβώτιο ανεπίδοτων επιστολών».
Ο Νάνος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λωζάννη της Ελβετίας το 1921. Παρακολούθησε Κλασική Φιλολογία και Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, ώσπου έκλεισε με τον πόλεμο, το 1943. Πρωτοδημοσίευσε ποιήματα στα «Νέα Γράμματα»το 1939 και 1944, και στο «Τετράδιο» το 1948. Κατόπιν σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, ενώ στη Σχολή Hautes Etudes παρακολούθησε Μυκηναϊκή Φιλολογία .
Το 1944-53 μετέφρασε και παρουσίασε για πρώτη φορά στην Αγγλία τους μοντερνιστές ποιητές του 1930-40, Σεφέρη, Εμπειρίκο, Ελύτη, Εγγονόπουλο, Γκάτσο, σ’ ένα άρθρο στο περιοδικό Horizon του Cyril Connoly το 1946. Μεταφράσεις του Σεφέρη και του Ελύτη δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό New Writing του John Lehmann, το 1944-1948. Το 1948 επιμελήθηκε και μετέφρασε με τους Lawrence Durell, Bernard Spencer και Γιώργο Κατσίμπαλη την επιλογή των ποιημάτων του Σεφέρη The King of Asine που είχαν μια εκπληκτική επιτυχία. Συνάντησε τότε τους T.S. Elliot, Stephen Spender, Dylan Thomas, W.H. Auden.
Στο Λονδίνο τύπωσε το πρώτο του ποιητικό βιβλίο « Η τιμωρία των μάγων», το 1947. Το 1954 πήγε στο Παρίσι, έζησε έξι χρόνια και στη συνέχεια πηγαινοερχόταν Αθήνα-Παρίσι έως το 1968. Στο Παρίσι συμμετείχε στις δραστηριότητες και τις καθημερινές σχεδόν συναντήσεις της υπερρεαλιστικής ομάδας γύρω από τον Αντρέ Μπρετόν έως το 1960, όταν γύρισε στην Ελλάδα και ίδρυσε το πρωτοποριακό περιοδικό «Πάλ»ι, το 1963-67.
Το 1968 πήγε στις ΗΠΑ, καλεσμένος από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Εκεί για 25 χρόνια δίδαξε Συγκριτική Λογοτεχνία και Δημιουργική Γραφή. Δίδαξε Όμηρο, σε αγγλική μετάφραση, και διαλόγους του Πλάτωνα ως λογοτεχνία. Το 1976-78 επέστρεψε στο Παρίσι με άδεια. Το 1969 συνεργάστηκε με τον Ζακ Λακαριέρ στην παρουσίαση της ελληνικής ποίησης και πεζογραφίας στο περιοδικό Letters Nouvelles και με τις ομάδες που συνέχισαν για λίγο το υπερρεαλιστικό κίνημα μετά τον θάνατο του Μπρετόν το 1966.
Το 1989 συνίδρυσε με τον ποιητή Ανδρέα Παγουλάτο το περιοδικό « Συντέλεια». Το 1959 πήρε το Β’ Κρατικό Βραβείο για τη συλλογή του «Κεντρική στοά», με σχέδια της συντρόφου του και κατόπιν συζύγου του, της αμερικανίδας ζωγράφου Μαρί Ουίλσον, η οποία τον είχε συστήσει στον Μπρετόν και την ομάδα του το 1954. Έχουν μαζί τρία παιδιά, τη Ζωή, τον Ντίνο και την Κατερίνα. Το 1982 πήρε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή των ποιητικών πεζών « Μερικές γυναίκες». Και το 1998 πήρε το Κρατικό Βραβείο για το «Χρονικό και Μνημόνιο, Μοντερνισμός, πρωτοπορία και Πάλι», 1997. Κατόπιν, το 2006, πήρε το Βραβείο της Ακαδημίας του Ιδρύματος Ουράνη, για το σύνολο του ποιητικού του έργου. Με τον Θανάση Μασκαλέρη έχει μεταφράσει και επιμεληθεί την Ανθολογία μοντέρνας ελληνικής ποίησης, 650 σελίδων, από τον οίκο Τάλισμαν του Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ, με γενική εισαγωγή για την νεοελληνική ποίηση από τον 11ο αιώνα και χωριστές εισαγωγές για κάθε κίνηση και ποιητές. Πρόσφατα, το 2009, τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.
Η ποιητική εργογραφία του Νάνου Βαλαωρίτη:
. Η τιμωρία των μάγων, Λονδίνο 1947
. Κεντρική στοά, Αθήνα , 1958
. Εστίες μικροβίων, εκδ. Καλώδιο, Σαν Φρανσίσκο 1077
. Ανώνυμο ποίημα του Φωτεινού Αηγιάννη, Ίκαρος 1978
. Ο ήρωας του τυχαίου, Τραμ, Θεσσαλονίκη 1979
. Η πουπουλένια εξομολόγηση, Ίκαρος 1982
. Στο κάτω κάτω της γραφής, Νεφέλη 1984
. Ο έγχρωμος στυλογράφος, Δω δώνη 19
. Ποιήματα Ι, Υψιλον 1987
Από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία

22/10/10

Με το Athens Prize for Literature του περιοδικού (δε)κατα τιμήθηκε «Το θαύμα της αναπνοής»

kathimerini.gr - Με το Athens Prize for Literature του περιοδικού (δε)κατα τιμήθηκε «Το θαύμα της αναπνοής»

Το βιβλίο «Το θαύμα της αναπνοής» (Εκδόσεις Κέδρος) του Δημήτρη Σωτάκη βραβεύτηκε με το The Athens Prize for Literature του περιοδικού (δε)κατα.Σύμφωνα με την κριτική επιτροπή «το βιβλίο προϊόν ρεαλιστικής μυθοπλασίας, ξεχωρίζει για την στιλπνότητα του λόγου, το παιχνίδισμα γλώσσας και εννοιών, το υπαρξιακό υπόβαθρο της πλοκής, την πυκνή ροή, την εμπλοκή των ατομικών με τις συλλογικές απογοητεύσεις και τις ψυχικές αιφνίδιες μεταπτώσεις των ηρώων».

«Το θαύμα της αναπνοής»

«Ένας άνδρας αναγκάζεται να αποδεχθεί μια παράξενη θέση εργασίας, προκειμένου να βγει απ' το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται. Η εταιρεία, την οποία ανακαλύπτει στις μικρές αγγελίες των εφημερίδων, του υπόσχεται ευημερία και γρήγορο πλουτισμό, γεγονός που του επιτρέπει να ονειρευτεί μια ζωή που ποτέ δεν είχε. Η συνεργασία τους ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις και, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια απ' τη μεριά του, βλέπει τον τραπεζικό του λογαριασμό να αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς.

Όμως με το πέρασμα του χρόνου, συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, και πλέον βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μια καινούργια εφιαλτική καθημερινότητα που σταδιακά του αφαιρεί το δικαίωμα να ζει και να κινείται ελεύθερα. Στο φόντο, η άρρωστη μητέρα του, μια ανήμπορη γυναίκα που καταρρέει στο κρεβάτι του πόνου, η ερωμένη του και ο ζωγράφος φίλος του, φιγούρες που σαν κινούμενες μαριονέτες παίζουν το ρόλο των κομπάρσων, πλαισιώνοντας το προσωπικό αδιέξοδο του ήρωα.

Μια ιστορία για τη ματαιότητα των επιθυμιών, για τον ορισμό της ευτυχίας από τον σύγχρονο άνθρωπο και για όλα αυτά που θυσιάζουμε ελπίζοντας σ' έναν παράδεισο που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ…»



Κυκλοφόρησε το περιοδικό των βιβλίων - “The Book's Journal'”

Ένα καινούργιο περιοδικό για το βιβλίο κυκλοφορεί από σήμερα, με τίτλο ''The Book's Journal'' (το περιοδικό των Βιβλίων) και ζητά την προσοχή μας. Στο πρώτο τεύχος του, φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, ένα εκτενές αφιέρωμα του Τάσου Τέλογλου στην διαδρομή του θρυλικού Πολωνού ρεπόρτερΡίτσαρντ Καπισίνσκι, μια κριτική προσέγγιση της Κατερίνας Σχινά στο έργο του συγγραφέα Ίαν Μακ Γιούαν, με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Solar», που θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο μήνα και σε ελληνική μετάφραση, την έκκληση που συνυπέγραψε ο Βάσλαβ Χάβελ μαζί με πρωτεργάτες της κίνησης της «Χάρτας 77», προς την επιτροπή των Νόμπελ Ειρήνης, να δώσει το βραβείο στον κινέζο αντιφρονούντα Λιου Σιαομπό και πολλά ακόμα ενδιαφέροντα άρθρα, σχόλια και παρεμβάσεις .

Τα αναλυτικά κείμενα για το βιβλίο, τις ιδέες , τα γράμματα και τις τέχνες, υπογράφουν έγκυροι δημοσιογράφοι, συγγραφείς και επιστήμονες.

Στο τιμόνι του περιοδικού, ο δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου, Ηλίας Κανέλλης.

Η τιμή του ανέρχεται στα 5 ευρώ.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

14/10/10

Προγραμματισμός δραστηριοτήτων της Ομάδας Ανάγνωσης (2010-2011)

Στην πρώτη συνάντηση των μελών της Ομάδας Ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης μας, την Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010 σε αίθουσα της Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς, συζητήθηκαν πλήθος προτάσεων και ιδεών και αποφασίστηκε πολύπλευρη δράση.Η Ομάδα
  • Να ασχοληθεί με το έργο της Ζυράννας Ζατέλη και ειδικότερα με το βιβλίο της «Το πάθος χιλιάδες φορές» και να δρομολογηθεί προγραμματισμένη συνάντηση με τη συγγραφέα στο τέλος Νοεμβρίου.
  • Να αρθρογραφεί σε μόνιμη εβδομαδιαία στήλη στην τοπική εφημερίδα ΘΑΡΡΟΣ ΤΩΝ ΒΟΙΩΤΩΝ, που κυκλοφορεί κάθε Παρασκευή, με τίτλο "Στις ράγες της ανάγνωσης".
  • Να προβληθεί σειρά ταινιών με τίτλο «Από το βιβλίο στην οθόνη» στο Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς, με ταινίες βασισμένες σε λογοτεχνικά έργα Ελλήνων δημιουργών, με τα οποία κατά καιρούς ασχολήθηκε η Ομάδα.
  • Να γιορτάσει – όπως κάθε χρόνο - την παγκόσμια ημέρα ποίησης στις 21 Μαρτοίυ 2011 με ένα μεγάλο αφιέρωμα στο σπουδαίο μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη. 
  • Να συνεχιστεί ανανεωμένη η ραδιοφωνική εκπομπή "Ο ήχος των λέξεων", που μεταδίδεται κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή στις 10.25' το πρωί στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΕΙΡΙΟΣ FM
  • Να συνεχιστεί το ...blogging


13/10/10

Σε κωμικό μυθιστόρημα για πρώτη φορά το Βραβείο Μπούκερ

68χρονος Βρετανός έκανε την έκπληξη

The Finkler QuestionΟ Βρετανός συγγραφέας Howard Jacobson και το βιβλίο του «The Finkler Question» έκαναν τη μεγάλη έκπληξη στη φετινή απονομή του βραβείου Μπούκερ.

Αφενός γιατί ο 68χρονος «έπαιζε» ως αουτσάιντερ αφετέρου γιατί είναι η πρώτη φορά που το βραβείο απονέμεται σε συγγραφέα για κωμικό έργο.

Το θέμα για το οποίο γράφει συνήθως ο Jacobson, που εκτός από συγγραφέας είναι και κριτικός, είναι το τι σημαίνει να είναι κανείς Εβραίος στη σημερινή Βρετανία.

Πηγή

12/10/10

Και στον τύπο κάθε βδομάδα: “Στις ράγες της ανάγνωσης”

Στην πρώτη συνάντηση των μελών της Ομάδας μας, την Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010 σε αίθουσα της Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς, συζητήσαμε πλήθος προτάσεων και ιδεών και αποφασίστηκε πολύπλευρη δράση.

Μία απ' αυτές είναι η συνεργασία με την εφημερίδα ΘΑΡΡΟΣ ΤΩΝ ΒΟΙΩΤΩΝ, όπου η Ομάδα αποκτά μόνιμη εβδομαδιαία στήλη με τίτλο «Στις ράγες της ανάγνωσης»!

train_book

Μείνετε συντονισμένοι. :) Θα έχουμε να ανακοινώσουμε πολλά!

11/10/10

Απαγγελία Καβάφη

Επιστρέφει στην Αθήνα η Βρετανίδα ηθοποιός Σάρλοτ Ράμπλινγκ, για να απαγγείλει Καβάφη στο Μέγαρο Μουσικής στις 11 Νοεμβρίου. Μαζί της ο ηθοποιός Πολύδωρος Βογιατζής, ενώ την απαγγελία θα συνοδεύει η Βαρβάρα Γύρα με την κιθάρα της.
Η παράσταση «Παραλλαγές στον Κωνσταντίνο Καβάφη και στην Μαργκερίτ Γιουρσενάρ» παρουσιάστηκε πέρυσι στο Γαλλικό Ινστιτούτο και στη συνέχεια περιόδευσε σε πολλές πόλεις μέχρι να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Συνδυάζει τα πιο γνωστά ποιήματα του Αλεξανδρινού ποιητή -τα οποία πρώτη μετέφρασε στα γαλλικά η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ-, με κείμενα της Γαλλίδας μυθιστοριογράφου και ποιήτριας γύρω από την φθορά του χρόνου, την πολιτική, τον έρωτα και τη μοναξιά.
Τα θέματα των έργων των δύο ποιητών παρουσιάζονται επί σκηνής και στις δύο γλώσσες -ελληνικά και γαλλικά. Οι ενότητες είναι: «Ηλικία και Γηρατειά», «Έρωτας», «Ιστορία, Πολιτική και Κοινωνία», «Νοσταλγία και Θάνατος».
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr

8/10/10

“Αντιπαθώ σφόδρα τα e-books…”

Φίλιπ Ροθ «Αντιπαθώ σφόδρα τα e-books, την ηλεκτρονική ανάγνωση και όλες τις επιρροές της σύγχρονης τεχνολογίας που σε αποσπούν από την παραδοσιακή ανάγνωση» λέει ο αµερικανός συγγραφέας Φίλιπ Ροθ (φωτογραφία). Θεωρώντας πως όλα αυτά (που αντιπαθεί) αναιρούν την ικανότητά µας να εκτιµήσουµε την οµορφιά και την αισθητική εµπειρία της ανάγνωσης σε έντυπα βιβλία. 

Βέβαια, κανείς δεν µπορεί να κάνει τίποτα για την επέλαση της σύγχρονης τεχνολογίας, προσθέτει ο Ροθ. «Είναι κρίµα. Η συγκέντρωση, η αποµόνωση, η σιωπή, όλα όσα προϋποθέτει η ανάγνωση δεν ανήκουν πλέον σε όσα ζητά ή µπορεί να κατακτήσει σήµερα ο αναγνώστης». 

Και ακόµη πιο λάβρος: «Δεν σκοπεύω να αγοράσω καµία από τις ηλεκτρονικές “βιβλιοσυσκευές” που κυκλοφορούν. Δεν έχει νόηµα. Μ’ αρέσει να διαβάζω το βράδυ στο κρεβάτι και µ’ αρέσει να διαβάζω βιβλία. Ετσι κι αλλιώς, δεν αντέχω και τις αλλαγές, πόσω µάλλον τις τόσο δραστικές». 

Ο ίδιος πάντως κάτι κάνει για να προσαρµοσθεί στη σύγχρονη εποχή της µεγαλύτερης ταχύτητας. Ηταν από τους πρώτους που άρχισαν να γράφουν µικρότερης έκτασης µυθιστορήµατα. Τάση που συζητιέται πολύ τελευταία µαζί µε τις προβλέψεις για το «τέλος» των παραδοσιακών βιβλίων και των ογκωδών συγγραφικών πονηµάτων. Και το νέο του µυθιστόρηµα «Νέµεσις» µετράει 56.000 λέξεις. «Βλέπετε, ακολουθώ κι εγώ τους µοντέρνους καιρούς» λέει ο 77χρονος Ροθ. «Στην αρχή δοκίµασα να το κάνω από περιέργεια. Δεν ήξερα αν θα το πετύχω να περιορίσω την έκταση. Επειτα ανακάλυψα το ατού της συµπύκνωσης και του περιορισµού». 

via

7/10/10

Μάριο Βάργκας Λιόσα

"Η ανάγνωση για μένα υπήρξε, και παραμένει, η υπέρτατη απόλαυση"
Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα γεννήθηκε το 1936 στην πόλη Αρεκίπα του Περού।
Έργα του κυκλοφορούν στα Ελληνικά από τις Εκδόσεις Καστανιώτη:
Η πόλη και τα σκυλιά, 1999
Το παλιοκόριτσο, 2007
Ο Παράδεισος στην άλλη γωνία, 2006
Το πράσινο σπίτι, 2005
Η γιορτή του Τράγου, 2002
Τα τετράδια του δον Ριγοβέρτο, 2001
Επιστολές σ’ ένα νέο συγγραφέα, 2001
Το ψάρι στο νερό, 1999
Μια ιστορία για τον Μάυτα, 1997

Νόμπελ Λογοτεχνίας


Μάριο Βάργκας Λιόσα:Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010

6/10/10

Ορχάν Παμούκ, "Το Μουσείο της Αθωότητας"

Το µυθιστόρηµα του Ορχάν Παµούκ «Το Μουσείο της Αθωότητας» γράφτηκε το 2008। Δεν είναι απλώς ένα από τα πλέον φιλόδοξα έργα του, είναι και αυτό στο οποίο µυθοπλασία και πραγµατικότητα αναµειγνύονται µε έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο। Ο νοµπελίστας συγγραφέας σχεδίαζε να ανοίξει ένα παλαιοπωλείο µε το όνοµα «Μουσείο της Αθωότητας» και κατά τη διάρκεια της συλλογής των αντικειµένων δεν κρατήθηκε κι έφτιαξε πρώτα αυτό που ξέρει καλύτερα να κάνει, δηλαδή ένα µυθιστόρηµα µε το ίδιο θέµα.

Τώρα όµως είναι αποφασισµένος να πραγµατοποιήσει και την αρχική του ιδέα, προσαρµόζοντάς την βέβαια σε σχέση και µε όσα προέκυψαν κατά τη συγγραφή του βιβλίου. Το «Μουσείο» θα φτιαχτεί µέσα στο 2011 και θα περιέχει αντικείµενα της καθηµερινής ζωής αλλά και τεχνουργήµατα που ανήκουν στους µυθιστορηµατικούς χαρακτήρες του βιβλίο। Ενός βιβλίου που αφηγείται όλη την πρόσφατη ιστορία της Τουρκίας, της τελευταίας εικοσαετίας δηλαδή, όταν η µαζική εσωτερική µετανάστευση προς την Κωνσταντινούπολη ανθρώπων που έρχονταν να καλύψουν τις ανάγκες της βιοµηχανικής έκρηξης δηµιούργησε µια νέα, ευλαβική µεσαία τάξη που φέρνει τις σηµερινές κοινωνικοπολιτικές ανατροπές। «Είµαι τυχερός που είµαι συγγραφέας του οποίου το αντικείµενο είναι πάντα µπροστά στα µάτια του», λέει ο Ορχάν Παµούκ. Ως συγγραφέας που έχει αφοσιωθεί στην περιγραφή της Κωνσταντινούπολης, είναι πράγµατι τυχερός που µπορεί από το παράθυρό του να βλέπει και την ευρωπαϊκή και την ασιατική πλευρά της πόλης και, µαζί, τους απαστράπτοντες ατσάλινους πύργους που ξεφυτρώνουν συνεχώς, δείγµα µιας καινούργιας, πρωτόφαντης στην Τουρκία οικονοµικής ανάπτυξης.
Από την εφημερίδα Τα Νέα

1/10/10

Στις 7 Οκτωβρίου το Νομπέλ Λογοτεχνίας

Το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας θα ανακοινωθεί την Πέμπτη 7 Οκτωβρίου, στις 13:00 τοπική ώρα (11:00 ώρα Ελλάδας) στη Στοκχόλμη, ανακοίνωσε σήμερα, Παρασκευή, η Σουηδική Ακαδημία.

Αντίθετα με τα υπόλοιπα Βραβεία Νομπέλ, η ημερομηνία απονομής του Βραβείου Λογοτεχνίας κοινοποιείται συνήθως την τελευταία στιγμή, έστω και εάν παραδοσιακά πρόκειται για κάποια Πέμπτη του Οκτωβρίου.

Η φετινή "σεζόν" των βραβείων Νομπέλ αρχίζει τη Δευτέρα 4 Οκτωβρίου με το Βραβείο Νομπέλ Ιατρικής το οποίο απονέμεται από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα. Ακολουθούν το Βραβείο Φυσικής την Τρίτη, Χημείας την Τετάρτη (από τη Σουηδική Ακαδημία Επιστημών), Λογοτεχνίας την Πέμπτη, Ειρήνης την Παρασκευή στο Όσλο (απονέμεται από τη Νορβηγική Επιτροπή Νομπέλ) και Οικονομίας τη Δευτέρα 11 Οκτωβρίου (από την Τράπεζα της Σουηδίας).

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό ποσό ύψους 10 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών (περίπου 1 εκατ. ευρώ).

via

30/9/10

Συγγραφείς και ερωτευμένοι στα χέρια των μουλάδων

ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ «ΛΟΓΟΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΙΡΑΝΙΚΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ» ]

Στο θεοκρατικό Ιράν του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, έκτου προέδρου της χώρας μετά την ισλαμική επανάσταση του αγιατολάχ Χομεϊνί, είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να ερωτευτείς. Και τα πράγματα γίνονται αβάσταχτα όταν είσαι καλλιτέχνης και θέλεις να μιλήσεις ανοιχτά γι' αυτό το μεγάλο έλλειμμα σεξουαλικής ελευθερίας.

Σαχριάρ ΜαντανιπούρΤην περσινή χρονιά, ο 54χρονος Ιρανός συγγραφέας Σαχριάρ Μαντανιπούρ, με το μυθιστόρημά του «Λογοκρίνοντας μια ιρανική ερωτική ιστορία», που θα κυκλοφορήσει και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Πατάκη» (μτφρ. Χίλντα Παπαδημητρίου), έγινε πρόσωπο διεθνούς συζήτησης. Γιατί στο πρώτο βιβλίο του, που εκδόθηκε στην αγγλική γλώσσα, ξετινάζει τους αγιατολάδες.

Με λίγα λόγια, το έργο του Σαχριάρ Μαντανιπούρ, το οποίο το υποδέχθηκε με ενθουσιασμό η αγγλοσαξονική κριτική, περιγράφει αποκαλυπτικά τι σημαίνει να ζεις, να ερωτεύεσαι και να δημιουργείς στο σημερινό Ιράν του φανατισμού και του αποκλεισμού, που βλέπει παντού εχθρούς. Ο βασικός αντρικός ήρωας έχει το μικρό όνομα του συγγραφέα, Σαχριάρ. Είναι συγγραφέας, δηλαδή το alter ego του Μαντανιπούρ, και προσπαθεί να επιβιώσει έναντι του μεγάλου αντιπάλου του, του πανίσχυρου λογοκριτή, του περιβόητου υπουργείου Πολιτισμού και Ισλαμικής Καθοδήγησης.

Εν τούτοις, ο Ιρανός συγγραφέας, ο οποίος έχει περάσει το κατώφλι των πενήντα χρόνων, δεν είχε την πρόθεση να γράψει μία καταθλιπτική ιστορία, γιατί, όπως έχει δηλώσει, «ο κόσμος γύρω μας έχει αρκετούς θανάτους, καταστροφές και θλίψη». Το μαντανιπουριανό αντίδοτο είναι μία ερωτική ιστορία, στην οποία το στοιχείο της μαγείας εκτονώνει τα δύστηνα κοινωνικά συμφραζόμενα.

Παράλληλα, παρακολουθούμε τη σχέση του περήφανου Ντάρα και της όμορφης μαυρομαλλούσας Σάρα, που γνωρίζονται σε μια δημόσια βιβλιοθήκη, η οποία φλερτάρει με τη σκόνη. Μεταξύ τους, επειδή τα πάνθ' ορά ο οφθαλμός του λογοκριτή, ανταλλάσσουν μηνύματα, χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από αγαπημένα τους βιβλία. Εν τούτοις, η εκστρατεία που έχει εξαπολύσει το ιρανικό κράτος εναντίον της κοινωνικής διαφθοράς, τους απαγορεύει να μείνουν μόνοι τους! Το νέο ζευγάρι αψηφά την κρατική ντιρεκτίβα και τους επικριτικούς γονείς, και επιλέγει να συναντηθεί σε πολυσύχναστους δρόμους, σε ίντερνετ καφέ και στους καταπράσινους ιδιωτικούς κήπους της Τεχεράνης.

Σουρεαλισμός στην Τεχεράνη

«Είναι ένα λαμπρό μυθιστόρημα για το πόσο περίπλοκο είναι να γράφεις και να εκδίδεις στο Ιράν. Θα βοηθήσει να κατανοήσουμε πόσο απογοητευτική και ορισμένες φορές πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση της εκδοτικής βιομηχανίας σε μια χώρα όπου τα πνευματικά δικαιώματα δεν γίνονται σεβαστά και οι συγγραφείς αγωνίζονται να δημοσιεύσουν και κινδυνεύουν να φυλακιστούν», έγραψε η «Γκάρντιαν».

«Υπενθυμίζει στον αναγνώστη τη θεωρία του Κούντερα για το μυθιστόρημα, το οποίο θεωρεί ως έναν τόπο, όπου συνυπάρχουν το όνειρο και η πραγματικότητα, το δοκίμιο και η αυτοβιογραφία», επισήμανε η «Ιντιπέντεντ».

Η «Νιου Γιορκ Τάιμς» σχολίασε ότι το μυθιστόρημα «αφήνει μια βασανιστική αίσθηση για το πώς είναι να ζεις στην Τεχεράνη, υπό την εξουσία τών μουλάδων. Μπολιάζει την ιστορία του με σουρεαλιστικά και μεταμοντέρνα στοιχεία».

Ο Σαχριάρ Μαντανιπούρ γεννήθηκε στην πόλη Σιράχ, που δεν βρίσκεται μακριά από την Περσέπολη και τη βασιλική Νεκρόπολη Νάσκε Ρουστάμ. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης και περίπου την ίδια περίοδο πήρε μέρος στον πόλεμο Ιράν - Ιράκ. Προτού επιλέξει να παραμείνει στην Αμερική, το 2006, όπου πήγε ως μέλος μιας διεθνούς επιτροπής συγγραφέων, είχε περάσει ως διευθυντής από δημόσιες ιρανικές βιβλιοθήκες. Αλλη μία δραστηριότητά του, όταν βρισκόταν ακόμη στη χώρα του, ήταν να βρεθεί στη θέση του αρχισυντάκτη στο πολύ σημαντικό ιρανικό περιοδικό «Thursday Evening» (όπως μεταφράζεται στα αγγλικά ο τίτλος του), του οποίου από το 2009 απαγορεύτηκε η κυκλοφορία.

Εχει γράψει περί τα εννέα βιβλία μυθοπλασίας, ένα μαρτυρίας, και περισσότερα από εκατό δοκίμια, με θέματα θεωρίας της λογοτεχνίας, κριτικής της τέχνης, δημιουργικής γραφής, λογοκρισίας και κοινωνικού σχολιασμού. Η χώρα του, όσο ζούσε εκεί, τον είχε τιμήσει με βραβεία για τα βιβλία και τις κριτικές του. Το «Λογοκρίνοντας μια ιρανική ερωτική ιστορία» θα κυκλοφορήσει στα γερμανικά και στα πολωνικά.

Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ

28/9/10

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ από τις εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

c0304360-fd25-4c3a-8234-d1967e4b6bf1Οι κρυφοί συγγραφείς έχουν τώρα τη δυνατότητα να εκτεθούν και να δοκιμάσουν το συγγραφικό τους ταλέντο κατά τη διάρκεια τρίμηνων σεμιναρίων δημιουργικής γραφής.

Στα σεμινάρια αυτά θα έχουν την ευκαιρία να διδαχθούν:

  • Πεζογραφία από τον Κώστα Μουρσελά,
  • Ποίηση από τον Κώστα Γ. Παπαγεωργίου,
  • Ιστορία της Ελληνικής Λογοτεχνίας – Κριτική από τον Βαγγέλη Χατζηβασιλείου και,
  • Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία - Μετάφραση από την Τιτίκα Δημητρούλια.

Διάρκεια Σεμιναρίων: 3 μήνες

Ημερομηνία Έναρξης Σεμιναρίων: Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Πληροφορίες – Εγγραφές: Νατάσα Πανδή, Δανάη Φραγκούλη - Εκδόσεις Αλεξάνδρεια - Σόλωνος 133 - 106 77 Αθήνα - Τηλ.: 210-3806305 εσωτ. 109 - Δευτέρα έως Παρασκευή από 5 – 25 Οκτωβρίου 2010 - Ώρες 12.00 μμ – 17.00μμ

16/9/10

Προώθηση της φιλαναγνωσίας (συνεργασία του Υπουργείου Παιδείας και του ΕΚΕΒΙ)

Στο πλαίσιο της λειτουργίας των 800 Δημοτικών Σχολείων με ενιαίο αναμορφωμένο πρόγραμμα, που τέθηκε σε εφαρμογή τη Δευτέρα, 13/09/2010, εισάγονται στοχευμένα προγράμματα φιλαναγνωσίας, σε πρώτη φάση για τις Α΄ και Β΄ τάξεις του Δημοτικού Σχολείου.  Για την υλοποίηση των συγκεκριμένων προγραμμάτων αυξάνεται κατά μία ώρα το γλωσσικό μάθημα στις τάξεις αυτές.

Τα προγράμματα φιλαναγνωσίας διαμορφώθηκαν  από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) και συνοδεύονται από αναλυτικές οδηγίες  για την εφαρμογή τους, οι οποίες  εστάλησαν στα σχολεία την περασμένη εβδομάδα.

Σκοπός της φιλαναγνωσίας είναι η εξοικείωση του μικρού μαθητή με το βιβλίο και την ανάγνωση και η σταδιακή εδραίωση μιας φιλικής σχέσης με το λογοτεχνικό βιβλίο. Στόχος είναι ο μαθητής να αναπτύξει την κριτική και δημιουργική του σκέψη, να δραστηριοποιήσει  τη φαντασία και την εφευρετικότητά του, να εμπλουτίσει την αισθητική του καλλιέργεια, να δοκιμάσει τα συναισθήματά του αναπτύσσοντας τη συναισθηματική του νοημοσύνη, να καλλιεργήσει τη γλωσσική του έκφραση με έμμεσο και βιωματικό τρόπο  και εν κατακλείδι να συγκροτήσει ολόπλευρα την προσωπικότητά του.

Μέσα όμως από τη διαδικασία της φιλαναγνωσίας επιτυγχάνονται και επιμέρους στόχοι, όπως:

• καλλιέργεια αναγνωστικής απόλαυσης

• άσκηση της δεξιότητας της προσεκτικής ακρόασης και ως εκ τούτου πρόληψη φαινομένων διάσπασης προσοχής, όταν δεν οφείλεται σε παθογόνα αίτια,  που είναι πολύ συχνή στις μικρές τάξεις του δημοτικού σχολείου

• καλλιέργεια δεξιότητας αναδιήγησης ιστοριών, συναισθημάτων ή καταστάσεων

• ανάπτυξη δυνατότητας κατανόησης κειμένου

• ανάπτυξη συνεργατικής ικανότητας

• ανάπτυξη επικοινωνιακής ικανότητας

• αφηγηματική ικανότητα

• εξοικείωση με τη λειτουργία ομάδων

• δημιουργία κλίματος συντροφικότητας και δημιουργικότητας μέσα στην τάξη, η οποία σταματά να αποτελεί ένα άθροισμα μεμονωμένων μαθητών αλλά γίνεται μια «κοινότητα αναγνωστών»

Ιδιαίτερα σημαντικό εργαλείο στα χέρια του εκπαιδευτικού αποτελούν τα εκπαιδευτικά προγράμματα που λειτουργεί το ΕΚΕΒΙ.

Ενδεικτικά προτείνονται:

  • Αξιοποίηση του νέου κόμβου του ΕΚΕΒΙ, για παιδιά (www.mikrosanagnostis.gr).
  • Χρήση του προγράμματος «Συγγραφείς και εικονογράφοι στα σχολεία».
  • Δημιουργία Λεσχών Ανάγνωσης για παιδιά.

  • Συμμετοχή των τάξεων στο πρόγραμμα εκδηλώσεων της Έκθεσης Παιδικού Βιβλίου στην Αθήνα (στα τέλη Ιανουαρίου) και στην «Παιδική Γωνιά» της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης (μεταξύ Απριλίου-Μαΐου).
  • Συνεργασία για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου (23 Απριλίου).

από ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Νέο τεύχος του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ

Κυκλοφόρησε το Σεπτεμβριανό τεύχος του περιοδικού «Διαβάζω» . Με θέματα, σχόλια, κριτικές, παρουσιάσεις, αριθμούς και ρεπορτάζ από τον κόσμο του βιβλίου.
Σε αυτό, το 510ο, τεύχος προβάλλονται στο εξώφυλλο το «Ιστορικό μυθιστόρημα του Κώστα Δ. Κυριαζίδη», «Η φωτογραφία στην ποίηση της Κικής Δημουλά», «Η τέχνη ως παιδαγωγικό εργαλείο» .
Ανθολογώντας τις 102 σελίδες του ξεχωρίζουν:
«Μία αιρετική άποψη για τον Καραγκιόζη» από τον Φαίδωνα Θεοφίλου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, γράφει:
«Τουρκική υπηκοότητα πήρε ο Καραγκιόζης από την UNESCO…Χαίρομαι για το γεγονός αυτό και σας εξηγώ αμέσως το γιατί: Επειδή ποτέ δεν ήθελα να εκπροσωπεί τον Έλληνα ένας κακάσχημος, καμπούρης, διαρκώς πεινασμένος, που εισπράττει συνεχώς φάπες και κλωτσιές από την τουρκική εξουσία, που θέλει να τη βγάζει καθαρή με πονηριές και μικροαπατεωνιές…» .
«Αγινικοκαρούζος» . Ο Γιώργος -Ίκαρος Μπαμπασάκης γράφει για τον αξέχαστο ποιητή Νίκο Καρούζο:
«Συναντιέσαι τυχαία μ' έναν ποιητή, στον καύσωνα, ‘στα θολερά λιοπύρια του καρκίνου’, που έψαλλε ο άλλος, ο μεγάλος ποιητής, κι 'αναρωτιέσαι γιατί δεν συναντιούνται πιο συχνά, έστω και τυχαία, οι ποιητές, γιατί πια δεν τρωγοπίνουνε μαζί, γιατί δεν καβγαδίζουνε εξαίσια στις παρυφές της φρονιμάδας, γιατί δεν είναι όχληση πια τα γέλια τους, του βλέμματός τους η βραχνάδα, ο νοερός κεραυνός της ίδιας τους της ύπαρξης…» .
Συνέντευξη στον Γιάννη Μπασκόζο του Ρωμαιοκαθολικού θεολόγου, φιλόσοφου και ιερέα Χανς Κινγκ, με αφορμή το καινούργιο του βιβλίο «Η αρχή των πάντων», που αποτελεί ένα διάλογο θρησκείας και επιστήμης:
«Δεν υπάρχει ειρήνη μεταξύ των θρησκειών αν δεν υπάρχει διάλογος και δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος αν δεν υπάρξει αξιακή βάση πάνω στην οποία συζητάμε. Η σημερινή κρίση είναι σε μεγάλο βαθμό μια κρίση ηθικής. Δέστε: στη Wall Street λέγανε ψέματα, κλέβανε…» .
«Μέχρι νεωτέρας φωτογραφίας…» . Η Δέσποινα Παπαστάθη γράφει για το ρόλο της φωτογραφίας στην ποίηση τη Κικής Δημουλά:
«Η φωτογραφία αποτελεί ένα από τα μοτίβα που επαναλαμβάνονται με μεγάλη συχνότητα στο έργο της Κικής Δημουλά, ‘σαν χαρακτηριστικά λάιτ μοτίφ, σαν ρεφρέν που επιμένουν, χωρίς, εν τούτοις, την παραμικρή κινητικότητα’…. Η φωτογραφία πυροδοτεί το μηχανισμό της μνήμης, φέρνοντας στο παρόν όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν… Η κάθε φωτογραφία αποτελεί ομιλούσα πραγματικότητα» .
Κώστας Δ. Κυριαζής ( 1920-1991). Σελίδες για τον μαχητικό δημοσιογράφο και συγγραφέα ιστορικών μυθιστορημάτων, οποίος ανήκει στην κλασική σχολή του ιστορικού μυθιστορήματος, με έμφαση κυρίως στις ιστορίες από το Βυζάντιο. Έγραψε τα έργα «Αγνή η Φράγκα : Οι τελευταίοι Κομνηνοί» ( Τόμοι Α και Β, 1980,Εστία), «Η τέταρτη Σταυροφορία: Αγνή η Φράγκα» (1981, Εστία), «Ερρίκος του Αινώ: Τα πρώτα χρόνια της Φραγκοκρατίας» (1984, Εστία ). Ο Αναστάσιος Δ Καραγιάννης εξαίρει την οπτική του συγγραφέα :
«Πολλά πρόσωπα συνθέτουν το έργο αυτό, με τους Δυτικούς να μαθαίνουν τις ίντριγκες του παλατιού … Μόνο με την ανάγνωση των σελίδων του βιβλίου που περιγράφουν την υποδούλωση της Πόλης στους Λατίνους στις 12 Απριλίου 1204 μπορεί ο αναγνώστης να αισθανθεί την ανατριχίλα, το φόβο, τον θυμό και την απελπισία των Ελλήνων, για το αναπάντεχο συμβάν» .
Στις τελευταίες σελίδες της μηνιαίας επιθεώρησης για το βιβλίο ο αναγνώστης μπορεί να ενημερωθεί για την κριτικογραφία Μαΐου-Ιουνίου 2010 και τα ευπώλητα παντός είδους.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

15/9/10

Παιδικό βιβλίο δια χειρός προέδρου

Ο Ομπάμα γράφει για τις κόρες του

image Ένα παιδικό εικονογραφημένο βιβλίο με την υπογραφή του Μπαράκ Ομπάμα αναμένεται να κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ στις 16 Νοεμβρίου, δύο εβδομάδες πριν από τη διενέργεια των σημαντικών ενδιάμεσων εκλογών.

Ο αμερικανός πρόεδρος εμπνεύστηκε το βιβλίο του μέσω των εμπειριών που είχε ως πατέρας των δύο κοριτσιών του, της Μάλια 12 χρόνων σήμερα και της Σάσα 9 χρόνων, ενώ μέσω του βιβλίου αυτού θα αποτίει φόρο τιμής σε 13 σημαντικούς Αμερικανούς.

Το βιβλίο θα εκδοθεί από τον οίκο Random House με τίτλο "Τραγουδώ για σένα: Ένα γράμμα προς τις κόρες μου".

Το βιβλίο αφιερώνεται "στους πολύ σημαντικούς Αμερικανούς και τις ιδέες τους που διαμόρφωσαν" τις Ηνωμένες Πολιτείες.  Σε αυτούς περιλαμβάνονται ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Ουάσινγκτον, ο πρώτος μαύρος σημαντικός παίκτης του Μπέιζμπολ Τζάκι Ρόμπινσον , η καλλιτέχνης Τζόρτζια Ο Κίφι κ.α. όπως ανέφερε εκπρόσωπος του εκδοτικού οίκου, που δεν θέλησε να κοινοποιήσει τα ονόματα των υπόλοιπων δέκα σημαντικών Αμερικανών που μνημονεύονται στο βιβλίο του προέδρου.

Ο κ. Ομπάμα που έχει ήδη γράψει δύο σημαντικά βιβλία, τα "Όνειρα από τον πατέρα μου" και "Η τόλμη της ελπίδας.

Και για τα τρία βιβλία του ο πρόεδρος έχει συμφωνήσει με τον εκδοτικό οίκο το ποσό των 1,9 εκατομμυρίων δολαρίων.

Το τρίτο βιβλίο θα κυκλοφορήσει αρχικά σε 500 χιλιάδες αντίτυπα και τα έσοδα από τις πωλήσεις θα δοθούν ως δωρεά σε ταμείο υποτροφιών για ανάπηρους και τραυματισμένους στρατιώτες.

Πηγή

14/9/10

Οι βιβλιοθήκες των άλλων

Πώς ζει κανείς περιστοιχισμένος από έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό βιβλίων; Είναι ένα ερώτημα που ελάχιστους συμπατριώτες μας πρέπει ν' απασχολεί.

ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ «ΑΤ ΗΟΜΕ WITH BOOKS», ΕΚΔ. THAMES & HUDSON

Ο τρόπος ωστόσο με τον οποίο το διαχειρίζεται ο γάλλος επιμελητής εκδόσεων και δημοσιογράφος Ζακ Μπονέ το καθιστά ενδιαφέρον για πολύ περισσότερους. Στη μικρή του πραγματεία «Βιβλιοθήκες γεμάτες φαντάσματα» (μετ. Βάνα Χατζάκη, εκδ. Αγρα), ο Μπονέ μεταφέρει με παιγνιώδη διάθεση τις πρακτικές δυσκολίες αυτής της συμβίωσης, ψυχογραφεί συλλέκτες και βιβλιομανείς, ανασύρει ιστορίες ξεφυλλίζοντας τ' αγαπημένα του λευκώματα, αποτίει φόρο τιμής σε μυθιστορηματικούς ήρωες και συγγραφείς και, κυρίως, μεταδίδει την ηδονή αλλά και τις διεξόδους που του χάρισε το πάθος της ανάγνωσης, ανοίγοντας την όρεξη και στους... εγκρατείς.

«Ο Παράδεισος είναι μια βιβλιοθήκη» έλεγε ο Μπόρχες. «Βιβλιοθήκη είναι αυτό που πλησιάζει περισσότερο τον επίγειο παράδεισο», δηλώνει ως αγνωστικιστής ο Μπονέ, ανακαλώντας την αγαλλίασή του όταν βρήκε στο διάβασμα το ιδανικό αντίδοτο στην πλήξη των παιδικών του χρόνων, σε μια επαρχιακή πόλη της δεκαετίας του '60. «Αρκούσε ν' ανοίξεις ένα βιβλίο για να τριγυρίσεις στο Παρίσι του 17ου αιώνα, κινδυνεύοντας να δεχτείς το περιεχόμενο ενός δοχείου νυχτός στο κεφάλι, ή να υπερασπιστείς τα τείχη του Βυζαντίου που όπου να 'ναι πέφτει στα χέρια των Οθωμανών...»

Σιγά σιγά, βέβαια, συνειδητοποίησε κι αυτός ότι τα βιβλία δεν είναι απλώς ένα μέσο σωτήριας απόδρασης από την πραγματικότητα αλλά και μια ανεξάντλητη δεξαμενή εργαλείων για την αποκρυπτογράφησή της. «Εκεί βρίσκονται και οι ρίζες του Μάη του '68»: τα σπουδαγμένα παιδιά των μικροαστών «είχαν γίνει πιο έξυπνα απ' τους γονείς τους, κι είχαν αρχίσει να εγείρουν πρωτάκουστα αλλά διόλου παράλογα ερωτήματα». Κι όταν στα 15 του, έπεσε πάνω στον «Αφρό των ημερών» του Μπορίς Βιάν, ανακάλυψε ότι και τα μυθιστορήματα είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ιστορία που σε κάνει να ονειρεύεσαι. Οπως δε σημειώνει με νόημα, «ο Βιάν είχε το πλεονέκτημα να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα και να μην περιλαμβάνεται ακόμη στη σχολική ύλη».

Τα βιβλία κοστίζουν, δεν έχουν μεταπωλητική αξία, πιάνουν χώρο, υγρασία και σκόνη, απαιτούν σωστή ταξινόμηση κι από μια ποσότητα και πάνω καθιστούν την ιδέα μιας μετακόμισης απαγορευτική. Στα μάτια όμως ενός φανατικού αναγνώστη, όπως ο Μπονέ, αντιπροσωπεύουν «τα ίχνη του παρελθόντος του ή τις ελπίδες του μέλλοντός του» κι αρνείται να τ' αποχωριστεί. Θα 'χε άραγε συγκροτήσει ο ίδιος την τεράστια βιβλιοθήκη του αν ανήκε στη γενιά του Διαδικτύου; «Ασφαλώς όχι», παραδέχεται. Γι' αυτό άλλωστε έγραψε και το βιβλίο του, σαν ένα μήνυμα από μιαν ήπειρο που τείνει να καταποντιστεί

Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

13/9/10

Στην ψηφιακή τεχνολογία υποκλίνεται η Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης



Ο διοργανωτές της έκθεσης προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τη μείωση των παραδοσιακών εκθετών και την άνοδο των νέων τεχνολογίων.

Στην ψηφιακή τεχνολογία θα εστιάσει η φετινή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, που είναι και η μεγαλύτερη του κόσμου. Οι διοργανωτές τόνισαν ότι η έκθεση προσπαθεί να σταματήσει την μείωση του αριθμούν των εκθετών.
«Μία επανάσταση είναι σε εξέλιξη στο χώρο της ανάγνωσης» με την χρήση των έξυπνων κινητών και των ψηφιακών βιβλίων όλων των ειδών, τονίζει ο Γιούργκεν Μποος, διευθυντής της έκθεσης.
Παρόλα αυτά όπως πρόσθεσε ο ίδιος η έκθεση «είναι αφιερωμένη στο περιεχόμενο» και θα προβάλει τους συγγραφείς και τους εκδότες και όχι τόσο την τεχνολογία.
Στη φετινή έκθεση βιβλίου θα συμμετάσχουν 6.930 εκθέτες απ’ όλο τον κόσμο. Ο αριθμός αυτός είναι μειωμένος κατά 5% σε σχέση με το 2009. Τη χρονιά αυτή η έκθεση υποδέχθηκε 290.000 επισκέπτες.
Η μείωση του αριθμού των εκθετών οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η τιμώμενη χώρα για φέτος είναι η Αργεντινή, η αντιπροσωπεία της οποίας είναι σαφώς μικρότερη από την αντίστοιχη της Κίνας, που ήταν η τιμώμενη χώρα το 2010.
Επιπλέον, ο κ. Μποος επισήμανε ότι η οικονομική κρίση έπληξε τους αριθμούς, αποτρέποντας τους εκθέτες, ειδικά από την Ανατολική Ευρώπη, να κάνουν το ταξίδι στη Φρανκφούρτη, όπου γεννήθηκε ο Γκαίτε.

12/9/10

Γ. Ιωάννου: Η Σαρκοφάγος

Η Σαρκοφάγος Aνάμεσα στο παρθεναγωγείο και την έκθεση, σ' ένα δρομάκι πολύ στενό, μονοπάτι μάλλον, χρόνια βρίσκονταν παραπεταμένη -κατά την προσφιλή συνήθεια των αρχαιολόγων μας- μια θαυμάσια αρχαία σαρκοφάγος। Eίχε βαθιά σκαλισμένες τις πλευρές με έρωτες, κλήματα και λουλουδένιες γιρλάντες, ενώ πάνω στο κάλυμμά της χαμογελούσε μισοπλαγιασμένο απαλά ένα αγαλματένιο ζευγάρι ρωμαϊκής εποχής. Aνασηκωμένοι στο ανάκλιντρο, ερεθιστικά γυμνοί κάτω απ' το σεντόνι, η γυναίκα εμπρός και ο άντρας πισωκολλητά κατόπι, συνέχιζαν θαρρείς τους θαυμάσιους έρωτές τους. Mου άρεσε να τους κοιτώ, γι' αυτό, τις νύχτες ιδίως, περνούσα συχνά από κει. Mε αναπαύουν, άλλωστε, όλοι οι έρημοι και σκοτεινοί δρόμοι. Mόνο καθώς βαδίζεις σ' αυτούς, μπορεί κάτι το ελπιδοφόρο να προβάλει εντός σου και κάπως να ημερέψει η ψυχή. Πήγαινα και καθόμουν στο χείλος της μισοσκεπασμένης λάρνακας, σα να περίμενα ν' αναστηθεί το αντρόγυνο ή να έρθουν οι γλυκιές μυροφόρες για να τις αναγγείλω εγώ πρώτος την ανάσταση: ηγέρθησαν, ούκ εισιν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτούς. Συνήθως όμως ξεπρόβαλε ανάμεσα στ' αγριόχορτα και στα ψηλά σινάπια κάποιος που έρχονταν για ανάγκη του ή κανένας τύπος ύποπτος, μόνος του ή με παρέα. Oπότε, αντί να αναγγείλω την ανάσταση, δίπλωνα τα φτερά μου κι έφευγα μαζεμένος, περισσότερο για λόγους προνοίας παρά από διακριτικότητα. Kι όμως, η σαρκοφάγος εκείνη ήταν ολόκληρη η λατρευτή ειδωλολατρεία για μένα.
 
Σε λίγο, με χαρά διεπίστωσα πως την είχε κάνει φωλιά του ένα ζευγάρι νεαρών εραστών. Mπαίναν μέσα απ' το λοξά τραβηγμένο καπάκι και ξαπλώναν πάνω σε στρωμένες εφημερίδες, κολλημένοι, βέβαια, σφιχτά σφιχτά. Ίσως να βγάζαν και τα ρούχα τους το καλοκαίρι. Kάτι μου φάνηκε κάποια βραδιά πως υπήρχε αφημένο στο χείλος. Πάντως, ακόμα και να 'βρεχε, προφυλάγονταν απ' το σκέπασμα αρκετά. Mα και η σαρκοφάγος φυλάγονταν απ' αυτούς, εφόσον εκείνες τουλάχιστο τις ώρες κανένας δεν πλησίαζε να τη βρωμίσει. Oι νεαροί, μόλις άκουγαν τα βήματά μου, σταματούσαν τους ψιθυρισμούς. Kι εγώ περνούσα γρήγορα και κρυφογελαστά, μια και μισώ τα κρυφακούσματα όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Δεν παρέλειπα όμως να χαϊδέψω λίγο πονηρά στο πλάι την τυχερή σαρκοφάγο.
 
Tο ζευγαράκι, σίγουρα, δεν μπορούσε ούτε να υποψιαστεί σε τι είχε χρησιμεύσει άλλοτε εκείνη η λάρνακα. Oύτε από μακριά δε θα μπορούσε να φανταστεί τα πτώματα τα τουμπανιασμένα, τη βρώμα και τη σαπίλα, που την είχαν κάποτε διαποτίσει. Πολύ περισσότερο δε θα 'ξερε πως ήταν καμωμένη από πέτρα ειδική, που έχει την ιδιότητα να κατατρώγει πιο γρήγορα τις ανθρώπινες σάρκες. Ένας θεός μονάχα ξέρει, τι θα νόμιζαν πως ήταν εκείνο το κουβούκλιο.
 
Yπήρξε όμως κάτι, που οπωσδήποτε θα 'πρεπε να τους ενοχλεί. Kι αυτό ήταν η στενότητα του χώρου. Tην είχα διαπιστώσει κι ο ίδιος μπαίνοντας κάποτε μέσα. Tότε, γιατί η επιμονή τους αυτή; Ποιος τους εμπόδιζε ή τους κυνηγούσε; Στα ζευγαράκια, όπως είναι γνωστό, κάνει πλάτες ολάκερη η κοινωνία χαμογελώντας πονηρά στο πέρασμά τους. Nα 'ταν καμιά άλλη περίπτωση, από κείνες τις κατακριτέες, να το καταλάβω. Aλλά εδώ ήταν αδύνατο λογικά να βρω άκρη. Θα 'πρεπε, πάντως, να τους άρεσε πολύ εκεί μέσα.
 
Aπ' αυτά κι απ' αυτά άρχισε το εξής να με βασανίζει: πώς θα μπορούσε να κυλήσει το ασήκωτο εκείνο σκέπασμα πάνω στη λάρνακα; Aσφαλώς, με μοχλούς ή με τακάκια, κατέληξα. Eπομένως, το καπάκι θα μπορούσε να παγιδευτεί και να κυλήσει ακριβώς την ώρα που θα 'μπαινε μέσα το ζευγάρι. Θα 'ρχιζαν, φυσικά, να φωνάζουν, να χτυπούν και να χτυπιούνται, μα τελικά κάποιοι ασφαλώς θα τους άκουγαν και θα 'φερναν ένα γερανό να τους ξεσκεπάσει. Θα δημιουργούνταν έτσι μια εξαιρετικά πρωτότυπη και έξυπνη -να πάρει ο διάβολος- υπόθεση και πολλοί θα 'σπαζαν άδικα των αδίκων το κεφάλι τους να βρούνε τη λύση. Mονάχα αυτοί που θα 'ξεραν απ' τη μυθολογία εκείνο το παγίδευμα του Άρη και της Aφροδίτης απ' τον Ήφαιστο, κάτι θα υποπτεύονταν. Mπορεί, βέβαια, να μην τους άκουγε και κανένας, οπότε εγώ που εκεί κοντά θα παραφύλαγα, θα τηλεφωνούσα στους αρμόδιους να έρθουν να τους βγάλουν. Δε θα τους άφηνα να πάθουν τίποτε, απλώς θα τους βοηθούσα να ζήσουν έντονα κάτι. Ήθελα εξάλλου να ξαναζωντανέψω τη λάρνακα. Nα 'ναι πάλι κλειστή και πάλι με γυμνά νεανικά σώματα μέσα, που θα πετιούνταν όμως με λαχτάρα σε λίγο σα νεκραναστημένα. Σαρκοφάγος να ξαναγίνει επ' ουδενί λόγω θα της επέτρεπα.
 
Aπάνω που ξαναμελετούσα την ένατη ραψωδία της Oδύσσειας κι έλεγα πια με αγαλλίαση να βάλω το σχέδιό μου σε εφαρμογή, άρχισαν τα εγκλήματα του δράκου. Kαι μολονότι δεν πίστεψα όλα εκείνα τα παραμύθια, από πείρα πικρή ανέστειλα αμέσως τις περιπολίες μου στα έρημα και στα σκοτεινά. Tο ίδιο, άλλωστε, θα 'κανε και το ζευγαράκι.
 
Σε λίγο, πήρα των ομματιών μου και ξανάφυγα απ' την πόλη αυτή, όπου αναβλύζει, για μένα τουλάχιστο, σαν το μύρο η αγωνία. Όταν μετά από χρόνια ξαναπέρασα, ο τόπος ήταν αγνώριστος γύρω απ' το παρθεναγωγείο. Γκρεμίστηκαν τα πάντα κι απλώθηκε κι εκεί η λεγόμενη διεθνής έκθεση. Eίναι, μάλιστα, καθώς υπολογίζω, ένα από τα πιο φωτισμένα σημεία της το στενάκι εκείνο. Όσο για τη σαρκοφάγο την ξαναβρήκα προχτές, όχι χωρίς συγκίνηση, στον κήπο του μουσείου. Mου φάνηκε θλιβερή, σα να ξανάγινε τάφος.
 
(από το “H Σαρκοφάγος”, Kέδρος 1972)
 
ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ
(C) ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ
Κάδμου 7 & Δαιδάλου
Λιβαδειά 32100
τηλ. 22610.89970
fax 22610.81028