...Από το σωρό των σκουπιδιών, μια ολόκληρη γενιά βρίσκει καταφύγιο για τους ίδιους και τα ζώα τους, τα κατοικίδιά τους, τα τρωκτικά τους, τις ψείρες τους, τους κοριούς τους, τα μικρόβιά τους. Με την πρόοδο του πολιτισμού, τέτοιες σπυριάρικες, πυώδεις συσσωρεύσεις ανθρώπων δεν είναι φυσικά ασυνήθιστο θέαμα.Όσο πιο καταπληκτικές θα γίνονται οι πόλεις του κόσμου σε κομψότητα και αναλογίες, σε δύναμη κι επιρροή, τόσο πιο κατακλυσμικές θα γίνονται οι εξεγέρσεις, τόσο πιο μεγάλες οι στρατιές των ανέργων, των απόρων, των αστέγων, των πενήτων που....δεν θα έχουν καν το προνόμιο να σκάψουν στις κοπριές για τα συντρίμμια ώστε να φτιάξουν μια στέγη,αλλά θα είναι αναγκασμένοι να προχωρούν σαν φαντάσματα, να τους αντιμετωπίζουν στην ίδια τους την πατρίδα με τουφέκια,χειροβομβίδες, συρματοπλέγματα, να τους αποφεύγουν σαν λεπρούς, να τους διώχνουν σαν την πανούκλα...Henry Miller:Ο Κολοσσός του Μαρουσιού
Βέρα Πελέκη για την Ομάδα Ανάγνωσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου