«Αναγνώστες και συγγραφείς τελειώσαμε. Είμαστε φαντάσματα που παρακολουθούμε το τέλος της εποχής της λογοτεχνίας»
Το βιβλίο αποτελεί έναν προβληματισμό πάνω στο ρόλο του συγγραφέα βάζοντας συγχρόνως από την αρχή το ερώτημα «Ποιος είναι το φάντασμα;». Ερώτημα που δεν έχει απάντηση.
«Ποιος είναι το φάντασμα;», λοιπόν;
Ο Ζούκερμαν που ζει ένα δράμα αντιμετωπίζοντας την αρρώστια, το φάσμα του θανάτου, την έκπτωση του σώματος, τον πόνο; Ή το πιο συγκλονιστικό πρόσωπο, η Μπελέτ, η οποία με σπαρακτικό τρόπο βιώνει τον πόνο της απώλειας;
Όλο το μυθιστόρημα μιλά για την απώλεια. Απώλεια ζωής, απώλεια πίστης στην πολιτική, στον έρωτα…
Με γλώσσα άλλοτε σκληρή, άλλοτε τρυφερή, άλλοτε χιομουριστική, με εμβόλιμους φανταστικούς θεατρικούς διαλόγους, περιγράφει την αμερικανική νεολαία βυθισμένη στην απόγνωση. Σε μια Αμερική που εκλέγει ξανά τον Μπους και υφίσταται τις συνέπειες της επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Παρ’όλα αυτά ο Philip Roth με τον έρωτά του δίνει ελπίδα. Τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Ντίνα Μπρέχα, μέλος της Ομάδας Ανάγνωσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου