«Δυο χρόνια περίπου χωρίζουν το Έρεβος από το Ερήμην, κι ωστόσο η Δημουλά είναι μια τελειωμένη κιόλας ποιήτρια. Ο άνθρωπος, θέλω να πω, που παθαίνεται κι έχει την ωριμότητα να θεάται τα πάθη του σαν αλλότρια και να στοχάζεται, με προσωπικό κιόλας στοχασμό, πάνω τους και πάνω στον κόσμο, κι ο ποιητής, ο κυρίαρχος ενός εκφραστικού οργάνου, που δίδει έργο – και έργο ανθεκτικό σε κάθε κριτικό έλεγχο. Κι αυτό είναι κάτι που πολύ σπάνια το συναντήσαμε, τα τελευταία τούτα χρόνια, ανάμεσα στους νέους μας ποιητές… Η Δημουλά είναι το σημαντικότατο κέρδος της νεοελληνικής Ποιήσεως αυτής της ώρας.»
Άρης Δικταίος, περιοδ. Καινούρια Εποχή, Φθινόπωρο 1958
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου