Στόχοι «αιρετικής» σάτιρας και χιουμοριστικού σχολιασμού πολλά έργα κλασικής λογοτεχνίας στο Twitter.
«Είσαι ο Οδυσσέας. Είσαι ναυαγός σε ένα νησί και μόλις έχεις αφήσει πίσω σου έναν τρομερό πόλεμο. Το μόνο που έχεις είναι το μυαλό σου και ένα iPhone, το οποίο χρησιμοποιείς για να λογκάρεις στο Twitter. Τι γράφεις εκείνη τη στιγμή;» Αυτό είναι ένα από τα χιουμοριστικά ερωτήματα τα οποία παρουσιάζονται στο βιβλίο «Twitterature: The World's Greatest Books Retold Through Twitter», το οποίο συνέγραψαν δύο φοιτητές, οι Έμετ Ρένσιν και Αλεξάντερ Άσιμαν.
Το βιβλίο αποτελεί μία μοναδική συλλογή με…ασεβείς και εξαιρετικά αστείους σχολιασμούς μέσω του Twitter (Tweets) έργων του Σαίξπηρ, του Ομήρου, του Κάφκα και πολλών άλλων κλασικών λογοτεχνών- σε ένα πνεύμα το οποίο θυμίζει αρκετά το στιλ των Monty Pythons.
«Είναι εξαιρετικά αστείο αν έχεις διαβάσει τα βιβλία» λέει ο Ρένσιν, ο οποίος σπουδάζει αγγλική φιλολογία και φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο του Σικάγο.
Άλλο ένα παράδειγμα είναι η «Κόλαση» του Δάντη, της οποίας η «twitteroποίηση» (σε καταχωρήσεις μέχρι και 140 χαρακτήρων) ξεκινά ως εξής: «βιώνω μία κρίση μέσης ηλικίας. Έχω χαθεί στο δάσος. Να πάρει, έπρεπε να είχα πάρει μαζί το κινητό μου». Ή ο «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή: «Τελικά η Θήβα είναι καταπληκτική πόλη! Κανείς δεν δίνει δεκάρα τσακιστή που σκότωσα εκείνο το γέρο- μάλιστα η γυναίκα του μου την πέφτει!».
«Ειδικά σε κάποια σημεία των βιβλίων, οι μεταφορές των τεκταινομένων μας φαίνονταν τόσο αστείες που πραγματικά δεν πιστεύαμε ότι θα μας άφηναν να τις δημοσιεύσουμε» λέει ο Άσιμαν.
Από τα «βέλη» τους φυσικά δεν ξέφυγε ούτε ο Μάκβεθ…ο οποίος, κατά τους «αιρετικούς» φοιτητές, αν ήταν χρήστης του Twitter θα είχε επιλέξει το username Big Mac (από το χάμπουργκερ- σήμα κατατεθέν της γνωστής αμερικανικής αλυσίδας fast food).
«Θα ήταν αρκετά ματαιόδοξος και αλαζόνας για να διαλέξει κάτι τέτοιο, πιστεύω» λέει ο Άσιμαν, που συμπληρώνει πως στόχος του έργου τους είναι να κάνει τον κόσμο να γελάσει, όχι να προσβάλει τους κλασικούς συγγραφείς.
Οι κριτικές βεβαίως, ποικίλλουν: «Κάποιοι το θεωρούν αστείο, και κάποιοι θεωρούν ότι είναι ασεβές...δεν ισχυριζόμαστε ότι το βιβλίο μας είναι τέχνη, αλλά έχει κάποια μικρή αξία, καθώς δίνουμε- έστω και με αυτό τον τρόπο- την κεντρική ιδέα πίσω από μεγάλα λογοτεχνικά έργα» καταλήγει ο Άσιμαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου