«Ο πατέρας μου θυσίασε όλη του τη ζωή υπηρετώντας τα πιστεύω του και τις αξίες του, με κεντρική αναφορά τον εκπολιτισμό των ανθρώπων. Τι κάνουν λοιπόν για να διαφυλάξουν τη μνήμη του και την κληρονομιά του; Εγώ κοντεύω να πεθάνω. Τι πρέπει να κάνω, να πάρω ένα σακί με τσιμέντο και να πάω να χτίσω το σπίτι του;».
Η κόρη του Μενέλαου Λουντέμη, Μυρτώ Λουντέμη-Ηλιοπούλου, ξεσπά, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, για το γεγονός ότι, το σπίτι όπου ο πατέρας της πέρασε τα παιδικά του χρόνια, στον Εξαπλάτανο Πέλλας, παρά το ότι έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο εδώ και 24 χρόνια, στέκει ετοιμόρροπο, ανάμεσα σε σοβάδες και σκουπίδια, για να της θυμίζει, όπως λέει, ότι «τελικά είμαστε μία απολίτιστη χώρα».
Θυμάται μάλιστα ότι το 1988, όταν η Μελίνα Μερκούρη, ως υπουργός Πολιτισμού, έλαβε γνώση για το θέμα του σπιτιού, το οποίο έχει χαρακτηριστεί με προεδρικό διάταγμα του 1985 διατηρητέο, εξασφάλισε και έδωσε στις τοπικές αρχές κονδύλια 6 εκατ. δραχμών, ώστε να ξεκινούσαν οι διαδικασίες της αναπαλαίωσης. «Φυσικά δεν έγινε τίποτα. Τι απέγιναν τα χρήματα ποτέ δεν έμαθα», λέει η Μυρτώ Λουντέμη.
Τα χρόνια περνούσαν και το «μπαλάκι» των αρμοδιοτήτων επί του θέματος μεταβιβαζόταν από το δήμο, στον Πολιτιστικό Σύλλογο Εξαπλατάνου, τη Νομαρχία Πέλλας και στα εκάστοτε συναρμόδια υπουργεία, ενώ ως σημαντικότερο πρόβλημα αναδεικνυόταν το ιδιοκτησιακό καθεστώς του ακινήτου, αν και όλοι οι νόμιμοι κληρονόμοι είχαν συμφωνήσει να το παραχωρήσουν δωρεάν ή έναντι ανταλλάγματος (ανταλλαγή με οικόπεδο ίσης αξίας), προκειμένου να αξιοποιηθεί.
Το 1999, η αρμοδιότητα είχε περάσει στη Νομαρχία Πέλλας και οι κληρονόμοι είχαν έλθει σε συμφωνία για την ανταλλαγή του ακινήτου με κάποιο άλλο. Το θέμα φαινόταν πως θα προχωρούσε, ενώ ο σχεδιασμός προέβλεπε και τη δημιουργία εκθετηρίου, που θα "φιλοξενούσε" προσωπικά αντικείμενα του συγγραφέα. Η Μυρτώ Λουντέμη ξεκίνησε από την Αθήνα για τον Εξαπλάτανο με διάθεση αισιοδοξίας.
«Τις πιο όμορφες φωτογραφίες του πατέρα μου τις έδωσα και με ειδική επεξεργασία έγιναν αφίσες 1 επί 1,80. Τις έδωσα στο δάσκαλο του χωριού, όπως και αντίγραφα από τα σημαντικότερα χειρόγραφα, για να μπουν στο εκθετήριο που υποτίθεται ότι θα δημιουργούσαν, αλλά τελικά δεν έγινε τίποτε», θυμάται.
«Όλα αυτά τα αναζήτησα κάποια στιγμή, αλλά κανείς δεν γνώριζε να μου πει τι έγιναν», λέει και δηλώνει ανακουφισμένη που τότε δεν παραχώρησε τα πρωτότυπα των φωτογραφιών και των εγγράφων.
Δέκα χρόνια αργότερα, με τα θεμέλια του σπιτιού να καταρρέουν, η Μυρτώ Λουντέμη εναποθέτει τις ελπίδες της για την αποκατάσταση του σπιτιού σε «κάποιον ιδιώτη με ευαισθησίες που θα ενδιαφερθεί να τιμήσει τη μνήμη του πατέρα μου».
Όσο για το ιδιοκτησιακό, επιθυμεί «να αποφασίσει επιτέλους ο νόμος τι πρέπει να γίνει». Όπως εξηγεί, για τα ξαδέλφια της Γρηγόρη και Νίκο Τσίτσο, (παιδιά της μικρότερης αδελφής του Λουντέμη Ευγενίας και βασικούς κληρονόμους του ακινήτου) "είναι μεγάλη αδικία να τους παίρνουν το πατρικό τους, να το μπλοκάρουν, να γίνεται κατάρα η συγγένεια".
Η 65χρονη σήμερα Μυρτώ γεννήθηκε το 1944, στην καρδιά των Δεκεμβριανών, μίας από τις πιο ταραγμένες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Τον πατέρα της, μέχρι την επάνοδό του, το 1976, στην Ελλάδα, δεν είχε την ευκαιρία να τον δει πολλές φορές. Μάλιστα, ο Λουντέμης για πολλά χρόνια νόμιζε ότι η κόρη του ήταν νεκρή. Έτσι, ο λόγος της, όταν της ζητείται να μιλήσει για εκείνον χαρακτηρίζεται από συγκαταβατικότητα, εμπεριέχει κατανόηση, αγάπη, αλλά και παράπονο.
«Ο πατέρας μου ήταν μόνιμα εξόριστος, επειδή πίστευε στο συλλογικό καλό», τονίζει, σημειώνοντας ότι «όλη η γενιά του Λουντέμη κατέστρεψε την προσωπική της ζωή».
Και όταν καλείται να απαντήσει εάν -πέρα από την κατανόηση και σε προσωπικό επίπεδο- έχει συγχωρήσει τον πατέρα της, για την απουσία του από τη ζωή της, σχολιάζει ότι πρόκειται για μία πολύ απλή ερώτηση, που ζητεί μία πολύ περίπλοκη απάντηση, την οποία η ίδια δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να δώσει. «Θα χρειαζόμουν μάλλον ψυχαναλυτή για να με βοηθήσει να δώσω αυτή την απάντηση, αλλά πιθανότατα θα τον τρέλαινα και αυτόν», λέει.
ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Το θέμα της κατάρρευσης του σπιτιού των παιδικών χρόνων του Λουντέμη ανέδειξε το ΑΠΕ-ΜΠΕ τον Μάιο του 2008 και η δημοσιότητα που πήρε είχε ως αποτέλεσμα την κατάθεση σχετικής επερώτησης στη Βουλή (στις 12 Μαΐου 2008), από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, Φώτη Κουβέλη. Ο τότε υπουργός Πολιτισμού, Μιχάλης Λιάπης είχε απαντήσει σχετικά (στις 6 Ιουνίου 2008), ότι το κτίριο έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο από το ΥΠΕΧΩΔΕ, ενώ προστατεύεται από το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης.
Από την πλευρά των κληρονόμων, πριν από λίγες ημέρες, κατατέθηκε πρόταση για δωρεά του ακινήτου στο Δήμο, με τον όρο ότι σε περίπτωση που δεν γίνει αξιοποίησή του και αποπεράτωση του έργου εντός συγκεκριμένου χρονικού ορίου, το ακίνητο θα επανέλθει στην κυριότητα των νόμιμων κληρονόμων.
Το σχετικό έγγραφο βρίσκεται στα χέρια της νομικής υπηρεσίας του Δήμου Εξαπλατάνου και στον Δήμο, σύμφωνα με τη δικηγόρο Μαρία Σταυρίδου, νόμιμη εκπρόσωπο των κληρονόμων και συγκληρονόμο κατά τα 3/16 του ακινήτου, ως δισέγγονη της μεγαλύτερης αδελφής του Λουντέμη, Ζαφείρας.
«Η δυσαρέσκεια όλων μας είναι δεδομένη. Χρόνια τώρα κανένας φορέας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη, φεύγει συνέχεια η αρμοδιότητα από τον έναν στον άλλο», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Σταυρίδου, διευκρινίζοντας ότι «είναι η τελευταία προσπάθεια που γίνεται από τη δική μας πλευρά και εάν δεν υπάρξει αποκατάσταση δεν αποκλείεται να προσφύγουμε στη δικαιοσύνη κατά όλων των αρμόδιων φορέων».
Ο δήμαρχος Εξαπλατάνου, Σταύρος Τουφεγγόπουλος, είπε ότι ο Δήμος δεν έχει λόγο να μην προχωρήσει στην αποδοχή της δωρεάς, ενώ σημείωσε πως επί του θέματος της αποκατάστασης του σπιτιού έχει ζητήσει να συναντηθεί με τον υπουργό Μακεδονίας- Θράκης, Σταύρο Καλαφάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου