Από τα δημοτικά τραγούδια που πλησιάζουν περισσότερο στον πρωτόγονο επιφωνηματικό και ρυθμικό χαρακτήρα του τραγουδιού είναι τα εργατικά.
Αυτά συνοδεύουν την ρυθμική κυρίως εργασία ως φυσική εκδήλωση της έντασης των δυνάμεων και κατ ακολουθία της υπερδιέγερσης των συναισθημάτων. Συνήθως εντείνουν τον ρυθμό και συγχρονίζουν τις κινήσεις. Κάποιες φορές τους αποδίδονταν μαγικές δυνάμεις (χρησιμοποιούνταν ως επωδές ) σε τέτοιο βαθμό που δεν επιτρέπονταν η συνέχιση της εργασίας χωρίς την συνοδεία αυτών.
Έχουν περισωθεί δείγματα εργατικών ασμάτων από την αρχαιότητα, γεγονός που καταδεικνύει την διαχρονικότητά τους.
Χωρίζονται σε πολλές κατηγορίες ανάλογα με το είδος της εργασίας : ναυτικά, μυλικά, κωπηλατικά, θεριστικά, υφαντικά, του σκαλίσματος, του τρύγου, της μαστίχας, της σταφίδας, του καμινιού, του μάγκανου, του δρόμου.
Δεν είναι σαφές όμως σε ποιο βαθμό σχετίζονταν με τον ρυθμό της εκτελούμενης εργασίας ή απλά χρησίμευαν για την ανακούφιση των εργαζόμενων, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι αρκετά είναι εκείνα των οποίων η θεματολογία δεν έχει σχέση με την τελούμενη εργασία.
Βαθμιαία υποχώρησαν σε βαθμό να εξαφανιστούν ή να καταντήσουν παιδιές.
Δημήτρης Λεβέντης
1η ΟΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου