Ο Ουμπέρτο Εκο «οικοδεσπότης» στο Λούβρο

Ο ιταλός σημειολόγος και συγγραφέας θα οργανώσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα, δικής του επιλογής, στο Μουσείο του Παρισιού

Με το μπορσαλίνο και την καμπαρντίνα του, χωρίς το μούσι, αλλά με το μουστάκι του, ο Ουμπέρτο Εκο την τελευταία δεκαετία έχει γίνει τακτικός επισκέπτης του Λούβρου. Ο συγγραφέας, μεταξύ άλλων, του «Ονόματος του Ρόδου» και της «Ιστορίας της Ομορφιάς» είναι ο επόμενος προσκεκλημένος του παριζιάνικου μουσείου, μετά τους Ρόμπερτ Μπάνινετ, Τόνι Μόρισον, Ανσελμ Κίφερ και Πιερ Μπουλέζ. Από τις 2 Νοεμβρίου και για ενάμιση μήνα έχει αναλάβει να οργανώσει ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα της επιλογής του- όπως έπραξαν και οι προαναφερόμενοι- έπειτα από σχετική πρόσκληση του διευθυντή του Λούβρου Ανρί Λουαρέτ.

«Η πρώτη μου επίσκεψη στο Λούβρο χρονολογείται στο 1952.Εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολα τα ταξίδια και χρειάστηκε να περιμένω να γίνω είκοσι ετών για βγω από τη χώρα μου» λέει ο ίδιος. Εκτοτε ταξιδεύει συστηματικά και επισκέπτεται τα μουσεία όλου του κόσμου. «Πιστεύω ότι σε ένα μουσείο δεν πρέπει να παραμένουμε για περισσότερο από μισή ώρα· και κάθε φορά να απολαμβάνουμε ένα από τα αριστουργήματα που διαθέτει. Αλλιώς κινδυνεύουμε να νιώσουμε έναν “ιερό” τρόμο». Ενθερμος οπαδός της άποψης ότι κάθε μουσείο πρέπει να διαθέτει και μπαρ, ο Ουμπέρτο Εκο εξηγεί ότι «έτσι μπορεί κάποιος να κάνει ένα διάλειμμα, να πιει ένα ποτό και μετά να παραμείνει για ακόμη μισή ώρα,ώστε να δει ακόμη ένα έργο τέχνης».

Εξήντα τρεις αναγνώσεις, τρία κοντσέρτα, μία έκθεση, ένα μαγικό δωμάτιο, πέντε ομιλίες, οκτώ ντοκυμαντέρ, 300 ταινίες μικρού μήκους, ένα θέαμα, ένα συνέδριο και 51 συνεργάτες απαρτίζουν το «βουλιμικό» πρόγραμμα του Ουμπέρτο Εκο. Με οδηγό μεγάλα κείμενα και σημαντικούς συγγραφείς, ο ιταλός σημειολόγος και συγγραφέας αισιοδοξεί να συνδυάσει πρόσωπα και βιβλία, μουσικές και σκέψεις. Ετσι, η Καρόλ Μπουκέ θα διαβάσει Ζορζ Περέκ, θα ακουστούν αποσπάσματα από τραγούδια των Ρούντολφ Μπέργκερ και Λορέν Γκαρνιέ, καθώς και λιτανείες. Ακόμη, ο καλλιτέχνης των πλαστικών τεχνών Κριστιάν Μπολτάνσκι θα κατασκευάσει μια εγκατάσταση και μαζί με τον ποιητή Ζακ Ρουμπό θα αναρτήσουν αφίσες με τα ονόματα όλων των εργαζόμενων στο Λούβρο- υπολογίζονται σε 2.100-, μαζί με τα ονόματα καλλιτεχνών που εκτίθενται έργα τους εκεί και χρονολογούνται από την αρχαιότητα ως τις αρχές του 19ου αιώνα.

Πρόκειται για έναν ιδανικό χώρο για τέτοιου είδους υπερβολές. Αλλωστε, κάτι τέτοιο ικανοποιεί τη διάθεσή του να τα χωρέσει όλα- όπως για παράδειγμα μια εντομολογική λίστα από πεταλούδες του Αμαζονίου. Επιθυμώντας να συνδυάσει διάφορες μορφές τέχνης και να φανερώσει τη συνάφειά τους, αλλά και τη σύνδεσή τους με τη σύγχρονη τεχνολογία, ο Εκο προγραμματίζει εκδηλώσεις που αντλούν τη θεματολογία τους από έναν πίνακα, ένα έργο τέχνης, ένα μυθιστόρημα ή ένα ποίημα.

Λάτρης του μουσείου, κυρίως κατά τις βραδινές ώρες, οπότε είναι άδειο, ο Ουμπέρτο Εκο εκνευρίζεται από τα πλήθη που συρρέουν για να φωτογραφίσουν τη «Μόνα Λίζα», θεωρώντας ότι «από την ανάσα των επισκεπτών κινδυνεύουν τα έργα τέχνης». Για αυτό και προτείνει να γίνονται αναλύσεις της... ανάσας των τουριστών, «ώστε να καταλάβουμε ποιοι είναι οι πιο επικίνδυνοι:οι Ιάπωνες, οι Γερμανοί, οι Ιταλοί ή κάποιοι άλλοι;», καταλήγει.

via